Με λίγες κουβέντες…
• H αγορά που αναπτύσσεται φέρνει ήδη μεγάλα κέρδη σε μια χούφτα φαρμακευτικές και τους μετόχους τους, καθώς σημαντικό κομμάτι ανάπτυξης οφείλεται στις γενναίες επιδοτήσεις των κυβερνήσεων και τη δωρεάν τεχνολογία που παράχθηκε από τα δημόσια πανεπιστήμια.
• Στους δημοσιογράφους του ΣΚΑΪ αναθέτει η κυβέρνηση και επίσημα τη θέση των κυβερνητικών εκπροσώπων.
• Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΜΑΝΤΑ: ΟΤΑΝ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ αυθαιρεσία γίνεται έννοια σύμφυτη με την κρατική εξουσία, αποδυναμώνεται η ευνομούμενη πολιτεία. Όταν η αστυνομική αλαζονεία είναι αποδεκτή από την πολιτεία, το κράτος δικαίου υποχωρεί στην ανομία. Τότε κανείς δεν έχει δικαίωμα στη σιωπή. Όταν η αστυνομία καθυβρίζει τον συνήγορο, χαρακτηρίζοντας τη μητέρα του πουτ@ν@ και εκδηλώνει έτσι την αποστροφή της στον θεσμικό ρόλο του δικηγόρου στη Δημοκρατία και στην κοινωνία… τότε κανείς δεν έχει δικαίωμα στη σιωπή. Όταν το σπαρακτικό «πονάω» ενός νεαρού στη Ν. Σμύρνη εκδηλώνει κραυγή αγωνίας και μεταφράζεται αυθαίρετα σε αντίσταση… τότε κανείς δεν έχει δικαίωμα στη σιωπή.
Με δυο λόγια, οι καπιταλιστικές δημοκρατίες, αν και δεν έχουν πραγματικούς ανταγωνιστές στις στυγνές δικτατορίες της Ρωσίας και της Κίνας, θα συνεχίσουν να ανακυκλώνουν την κρίση τους τρώγοντας τις σάρκες τους. Το δημοκρατικό στρατόπεδο θα διατηρήσει, ως μεγάλο ασθενή, τη μόνη πλέον υπερδύναμη. Τα θεμέλια της κρίσης των περισσότερων καπιταλιστικών δημοκρατιών θα παραμείνουν πολλαπλά: Θα ξεκινούν από τον χώρο της όλο πιο απογυμνωμένης πολιτικής. Θα προεκτείνονται στο οικονομικό πεδίο, όπου θα κυριαρχούν πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα. Και, τέλος, θα διαχέονται στην κοινωνία, ανοίγοντας ρήγματα για τους πολλούς και τους περιθωριοποιημένους.
Όταν οι ουλές απ’ τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου και μες στους λάκκους που ‘σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα και στις καρδιές που’καψε η πυρκαγιά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα κ’ οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου, είναι η ειρήνη.
Οι εικόνες εμβολιασμού των παππούδων και των γιαγιάδων με τη βοήθεια του ιατρικού προσωπικού και του οικογενειακού περιβάλλοντος προκαλούν μεγάλη συγκίνηση. Μια στιγμή που το παλιό και το νέο επιβεβαιώνουν τους δεσμούς τους, που η ελπίδα δεν γνωρίζει ηλικία, που η διαγενεακή αλληλεγγύη οργανώνεται μαζικά και επιτυχημένα.
• Του ΓΙΑΝΝΟΥ ΘΑΝΑΣΕΚΟΥ, καθηγητή Πολιτικής Κοινωνιολογίας, Βρυξέλλες Από την πλευρά της Αριστεράς, μόνο μια εθελοτυφλία μπορεί να αποκρύψει αυτό που πολιτικά και ιδεολογικά συντελείται σήμερα στην Ελλάδα. Οι έκδηλες ανικανότητες και αστοχίες της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα, ιδιαίτερα δε στη διαχείριση της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, η αποκρουστική μετριότητα του πολιτικού προσωπικού που τη στελεχώνει, όπως και η πιθανή φθορά της ένεκα των επιπτώσεων της σπασμωδικής πολιτικής που ακολουθεί, δεν πρέπει να μας οδηγούν στην υποτίμηση των δεξιοτήτων της όσον αφορά τους μεσοπρόθεσμους στρατηγικούς της στόχους. Από την επομένη της ανόδου της στην εξουσία, η Νέα Δημοκρατία ανέλαβε συνειδητά μια επιταχυνόμενη ανασύνταξη και συσπείρωση όλου του συντηρητικού και αντιδραστικού ιδεολογικού φάσματος της χώρας -έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε και εξελίχθηκε από τη δεκαετία του 1930 έως σήμερα- γύρω από τον σκληρό πυρήνα της Ακροδεξιάς. Το γενικότερο πολιτικό και ιδεολογικό περιβάλλον στην Ευρώπη διευκολύνει αυτήν τη στρατηγική.
Τα «ΝΕΑ» άντεξαν, παρά τη μετακίνηση κατά 180 μοίρες της γραμμής από την Κεντροαριστερά στην Κεντροδεξιά. Η αλλαγή ενός γράμματος στον διακριτικό τίτλο (ΔΟΜ από ΔΟΛ) ήταν αρκετή για να στραφεί το σύνολο του δημοσιογραφικού δυναμικού από τη σοσιαλδημοκρατία στον νεοφιλελευθερισμό.
Πάλλας Βαγγέλης Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ/SPJ
