«ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ» ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ

Επιμέλεια: Βαγγέλης Πάλλας, Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής AEJ/IFJ

Μέσα στις συνθήκες της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και τις δυσκολίες των ιμπεριαλιστών να περάσουν στην ανάκαμψη, δυναμώνουν οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί. Από την Αφρική (Λιβύη, Νιγηρία, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία) έως την Ουκρανία, τη Συρία, το Ιράκ, την Παλαιστίνη κ.λπ. είναι σε εξέλιξη πόλεμοι και επεμβάσεις, αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής «νέας τάξης πραγμάτων». Οι λαοί πληρώνουν με το αίμα τους, θυσιάζονται στο βωμό των καπιταλιστικών ανταγωνισμών για τους ενεργειακούς πόρους, τους δρόμους μεταφοράς. ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση «και μαζί και χώρια», είναι μέσα στο «παιχνίδι», οι κίνδυνοι γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου δυναμώνουν.

Σε όλο το φάσμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, στη νέα περίοδο – μετά τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες – γίνονται συστηματικές προσπάθειες να κρύβονται οι πραγματικές αιτίες. Από τις «βολικές» εξηγήσεις των επιτελείων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, είναι η αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας», η αποτροπή « ανθρωπιστικής καταστροφής», η «προστασία πληθυσμών», η «προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων», όπως ήταν οι δικαιολογίες για το Ιράκ, το Κόσσοβο, τη Βοσνία, τη Λιβύη. Η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους άνοιξε για τα καλά το κεφάλαιο «τρομοκρατία». Πίσω από αυτή τη λέξη ο προσεκτικός παρατηρητής θα διαπιστώσει ότι κινούνται κανονικά « στρατοί», συνήθως μεταφερόμενων μισθοφόρων. Πίσω από αυτούς κρύβονται οι αστικές τάξεις διαφόρων χωρών που επιδιώκουν «βελτίωση» της θέσης τους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Για παράδειγμα το «κλειδί» για την ονομασία του Ισλαμικού Κράτους (ISISL) είναι η λέξη «Λεβάντε», δηλαδή η Ανατολική Μεσόγειος. Παίρνοντας υπόψη αυτό μπορούμε να ψηλαφίσουμε ποιες αστικές τάξεις επωφελούνται από τη δράση του ISISL. Ωστόσο θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και το εξής: Η δράση των «τζιχαντιστών» μπορεί προσωρινά να μην αποφέρει «θετικά» αποτελέσματα για κάποιον ιμπεριαλιστή, ταυτόχρονα όμως με την μετατροπή τεράστιων περιοχών σε «κρανίου τόπο» αποτρέπει και τον αντίπαλο του να «επενδύσει» εκεί.

Η «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας» αποτέλεσε την αφετηρία για νέες ιμπεριαλιστικές εκστρατείες και πολέμους, με πρώτο στη σειρά το Αφγανιστάν. Οι ιμπεριαλιστές αξιοποίησαν και αξιοποιούν εγκλήματα και καταστροφές των «τζιχαντιστών», δολοφονίες – εκτελέσεις κλπ. για να δικαιολογήσουν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στα μάτια των λαών. Όλη αυτή η προπαγάνδα, η ιδεολογική προεργασία που γίνεται τους εξυπηρετεί στο αποκοίμισμα των λαών, στον αποπροσανατολισμό των κινημάτων. Η αλήθεια είναι αυτοί που σήμερα κηρύσσουν «ανελέητο πόλεμο» κατά των «τζιχαντιστών» και του Ισλαμικού Κράτους Ιράκ και Λεβάντε (ΙSISL), είναι οι ίδιοι που τους χρηματοδότησαν, εκπαίδευσαν και στήριξαν παντοιοτρόπως για την υλοποίηση των σχεδίων τους στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Διδακτική και εξόχως αποκαλυπτική είναι και η περίπτωση των «Ταλιμπάν» που αποτέλεσαν βασικό μοχλό – δύναμης ανατροπής της λαϊκής κυβέρνησης στο Αφγανιστάν.

Η αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας» στο ΝΑΤΟικό δόγμα

Μια άλλη συνιστώσα του όλου θέματος είναι η συμπερίληψη της «τρομοκρατίας» στο «νέο δόγμα» του ΝΑΤΟ. Το βήμα αυτό έγινε στο πλαίσιο των αναπροσαρμογών του ιμπεριαλιστικού οργανισμού που μετά τις ανατροπές, το 1991, εφάρμοσε νέα στρατιωτικά δόγματα και αναζήτησε νέα προσχήματα για επεμβάσεις και πολέμους. Στη Σύνοδο Κορυφής του 1999 αποφασίστηκε το «νέο δόγμα», ο ρόλος του ΝΑΤΟ σαν «παγκόσμιου χωροφύλακα» και η δημιουργία μιας νέας πολυεθνικής δύναμης. Στόχος -σκοπός της να επεμβαίνει «προληπτικά» εναντίον ενός κράτους, μιας περιοχής, ενός κινήματος, ενός λαού για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Στη συνέχεια των αναπροσαρμογών του ΝΑΤΟ, επικυρώνεται (Λισαβόνα, Νοέμβρης 2010) το «νέο στρατηγικό δόγμα» για τη δεκαετία 2010-2020 και θεσμοθετεί το ρόλο του ως «”πολιτικοστρατιωτικού οργανισμού’’ στον 21 αιώνα». Αποβλέπει στην εδραίωση του παγκόσμιου επεμβατικού ρόλου των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους και δίνει έμφαση στην προληπτική επέμβαση για την αντιμετώπιση κάθε ενδεχόμενης «απειλής», στοχοποιώντας ευθέως τους λαούς και τα κινήματά τους: αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού». Πρακτική έκφραση αυτών των αποφάσεων αποτέλεσε η άσκηση καταστολής πλήθους σε κατοικημένη περιοχή, που έγινε από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις στην περιοχή του Κιλκίς (3&4 του Φλεβάρη 2011). Το ΝΑΤΟ στη συνέχεια (Σικάγο, Μάης 2012) προχώρησε στην εξειδίκευση του δόγματος περί «ασύμμετρων απειλών» (κλιματικές αλλαγές, ενεργειακές κρίσεις, επιθέσεις στον κυβερνοχώρο κ.λπ.) Το έδαφος είχε προετοιμαστεί προηγουμένως στις προσπάθειές του ΝΑΤΟ να βάλει στη θέση αντιμετώπισης του σοσιαλισμού, το νέο σύγχρονο αντίπαλο… Η Ελλάδα μπαίνοντας σταθερά όλο και πιο βαθιά στη στρατηγική του ΝΑΤΟ, προχώρησε και στην αντίστοιχη προσαρμογή των Ενόπλων Δυνάμεων προκειμένου να συμμετάσχει στον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας που κήρυξαν οι Αμερικανοί. Ας δούμε δύο χαρακτηριστικά αυτής της πορείας:

Πρώτο: Την άσκηση καταστολής πλήθους σε κατοικημένη περιοχή, που έγινε από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις στην περιοχή του Κιλκίς (3&4 του Φλεβάρη 2011).

Δεύτερο: Στη «Λευκή Βίβλο» των Ενόπλων Δυνάμεων αποκαλύπτεται η επιδίωξη για προσαρμογή τους στις επιδιώξεις της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» και συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό της κυρίαρχης τάξης.

Με τα δεδομένα των ιμπεριαλιστικών πολέμων στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη και Συρία, που αποκάλυψαν – πέρα από τα προσχήματα – τον πραγματικό χαρακτήρα και τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών, καλούμαστε σαν αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα, να αντιμετωπίσουμε όλο το πλέγμα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» και των «ασύμμετρων απειλών». Όλα τους είναι ο Δούρειος Ίππος του ιμπεριαλισμού. Στην «κοιλιά» του κρύβονται οι στόχοι των ιμπεριαλιστών είτε επικαλούνται την «τρομοκρατία», είτε οτιδήποτε άλλο καμουφλάρει τους σκοπούς τους.

Στα πρόσφατα γεγονότα με την επίθεση στο γαλλικό περιοδικό και τη δολοφονία δημοσιογράφων διακρίνουμε την τρομοϋστερία που καλλιεργείται επίμονα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Με αυτό το πρόσχημα κατέβασαν 10.000 στρατιώτες στους δρόμους της Γαλλίας. Αντίστοιχα σχέδια συζητήθηκαν στην Ιταλία. Οι ένοπλες δυνάμεις σε αστυνομικά καθήκοντα, σε ρόλο αντιμετώπισης του «εσωτερικού εχθρού» με την επίκληση της «απειλής της τρομοκρατίας».