Τα φαντάσματα… της Ιστορίας
γράφει στο peripteron.eu ο Βαγγέλης Πάλλας, Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ/SPJ
Για να κατανοήσουμε τα ιστορικά γεγονότα, τα συμβάντα, τις ιστορικές κοινωνικές διεργασίες, είναι απαραίτητο να αποκτήσουμε την ικανότητα να βλέπουμε με τα δικά μας μάτια. Και ο δρόμος γι’ αυτό είναι η καθαρή συνείδηση. Για το σκοπό αυτό, πρώτα απ’ όλα πρέπει να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από την κυρίαρχη ιδεολογία της επίσημης ιστορίας και να αποκτήσουμε μια πιο ευρεία αντίληψη επ’ αυτών. Ο δρόμος που επιβάλλει η επίσημη ιστορία οδηγεί την κοινωνία στη συλλογική απώλεια της ιστορικής μνήμης.
Την ιστορία τη γράφουν και την παραχαράσσουν σε συνάρτηση με ποια τάξη θα επικρατήσει της άλλης, σε μια δοσμένη ιστορική περίοδο.
Η επίσημη ιστορία, αγνοεί την τύχη και το πεπρωμένο των λαών, προφανώς όταν η ιστορία γράφεται απ’ αυτούς που καταστρέφουν, που λεηλατούν, που διαλύουν ολόκληρους πολιτισμούς. Με άλλα λόγια, η επίσημη ιστορία αποτελεί μια έκδοση της ιστορίας που βασίζεται στο ψέμα, στην παραποίηση, στη μυθοπλασία, στη λογοκρισία και τη λήθη. Συνεπικουρούμενη με τα συστημικά ΜΜΕ και τους ανεκδίκητους ιστορικούς αναλυτές.
Παρ’ όλες τις οπισθοδρομήσεις που καταγράφει η ιστορία, παρά την άνοδο και την πτώση των πολιτισμών, παρά τον αφανισμό φυλών και ηπείρων, υπάρχει κάποιο αήττητο και κραταιό οικοδόμημα που είναι το αληθινό ενδιαίτημα του ανθρώπου. Όταν το συνειδητοποιήσουμε, θα πάμε να το κατακτήσουμε. Δεν θα είναι ανάγκη να σωριάσουμε τον κόσμο σε ερείπια προηγουμένως.
Για τον ορισμό της ιστορίας, υπεύθυνη στάση δεν είναι να κρύβεις, αλλά να αντέχεις να δεις και την αλήθεια των άλλων, να βιώνεις τον δικό σου πόνο, αλλά και να δοκιμάζεις να νιώσεις τον πόνο των άλλων. Αυτοί που κίνησαν την ιστορία ήταν οι λίγοι. Οι πολλοί ήρθαν μετά με πλαστά χαρτιά. Μαζί τους και αυτοί που κέρδισαν από την πείνα των πολλών. Πάντα οι ήρωες ήταν άγνωστοι. Ακριβώς όπως ο λαός που τους γέννησε.
Φαντάσματα της ιστορίας
Guy Fawkes. Πρόδωσε την προτεσταντική πατρίδα του στην Αγγλία. Συνεργάσθηκε με τους Ισπανούς σε μια αποτυχημένη συνομωσία για την δολοφονία του βασιλιά Τζέϊμς και την αποκατάσταση ενός καθολικού βασιλιά της Αγγλίας. Από τότε έχει γίνει πολιτιστική φιγούρα αναρχίας.
Vickun Quisune. Πούλησε την χώρα του στη Νορβηγία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Η ανταμοιβή του ήταν να γίνει υπουργός της κυβέρνησης που ήταν ναζιστική μαριονέτα. Λίγο μετά την παράδοση της Γερμανίας εκτελέστηκε για προδοσία.
Paul Cole ή Harold Cole. O Cole ήταν ένας από τους ιδρυτές της Γαλλικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μεγάλος υποστηρικτής της, ωστόσο τα κίνητρα του ήταν να πουλήσει τις υπηρεσίες και τις πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει στους Ναζί. Με τη λήξη του πολέμου συνελήφθη από Γάλλους και Άγγλους αγωνιστές και δολοφονήθηκε.
Γιατί μέσα σε όλη την πορεία της ιστορίας, οι μόνοι που έσωσαν την αθωότητα τους ήταν αυτοί που σκοτώθηκαν νωρίς, πριν γίνουν εξουσία. Η ιστορία δεν σταματά στους πολέμους, ούτε στις «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» αλλά και σε ενέργειες απάνθρωπες.
“Ο πρώτος νόμος για την στείρωση των κατώτερων κοινωνικών στοιχείων εκδόθηκε το 1907 στις Ηνωμένες πολιτείες. Επέτρεπε να στειρωθούν οι σκληροί εγκληματίες και οι διανοητικά άρρωστοι και το 1914 προστέθηκαν στην λίστα και οι υπότροποι εγκληματίες και οι αλκοολικοί όπως και το 1923 στο Μισούρι οι μαύροι και οι Ινδιάνοι κλεφτοκοτάδες μιας και οι λευκοί κλεφτοκοτάδες μπορούσαν εύκολα να επανέλθουν στους κόλπους της κοινωνίας δουλεύοντας για το κοινό καλό. Το 1929 υιοθετήθηκε νόμος για την στείρωση και στην Ελβετία και την Δανία, ενώ το 1934 στην Νορβηγία και το 1935 στη Φινλανδία και στην Σουηδία όπου έμεινε εν ισχύ ως το 1975 και 13.820 Σουηδοί και 48.955 Σουηδές στειρώθηκαν με δικαστική απόφαση […]
Το γραφείο της ευγονικής στην Αμερική χρηματοδότησε αρχικά η χήρα του Edward Henry “Ned” Harriman, βαρόνου των αμερικάνικων σιδηροδρόμων. Την χρηματοδότησή του συνέχισαν πρώτα η γνωστή οικογένεια Rockefeller και αργότερα οι επιχειρηματίες του ιδρύματος Garnegie.
Ιδρυτής υπήρξε ο διαβόητος Charles Davenport οι θεωρίες του οποίου ενέπνευσαν το ολοκαύτωμα που ακολούθησε στην Ευρώπη, και ισόβιος διευθυντής του ένα απίστευτο κάθαρμα, ο Harry Hamilton Laughlin εμπνευστής της νομοθετικής ρύθμισης για την υποχρεωτική στείρωση.
Κατακάθια της φιλελεύθερης ιδεολογίας, η οποία εφαρμόζοντας την “κοινή λογική” της αποικιοκρατίας, μέσα στις ίδιες της τις βάσεις, έθρεψε τον εθνικισμό τον ολοκληρωτισμό και την μαζική δημοκρατία, καταδικάζοντας μέχρι σήμερα, και σήμερα περισσότερο από ποτέ, δισεκατομμύρια ανθρώπους στην γενική εξαθλίωση.
Η τεχνική πρόοδος, η οικονομική ανάπτυξη, η αποτελεσματικότητα και η καινοτομία, καλά συνδιασμένες μέσα σε μόλις εκατό χρόνια καταφέρνουν να ρίξουν στα δεσμά της “εθελοντικής” σκλαβιάς σχεδόν το σύνολο των ανθρώπων του πλανήτη και, για καλό και για κακό, είναι σε θέση σε μια μόνο πολεμική επίθεση να εξαφανίσουν 29 εκ. άτομα και να τραυματίσουν σοβαρα άλλα 7 (με εκτιμήσεις του 1980!)
Τζόρτζ Όργουελ. Το 2002 ο Guardian κυκλοφόρησε μια λίστα, την περίφημη «λίστα του Όργουελ». Αυτή η λίστα γράφτηκε το 1949. Την έγραψε όντως ο συγγραφέας του «1984». Για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης. Και ναι, τα ονόματα της λίστας είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Ήταν κομμουνιστές…Ο Όργουελ από σοσιαλιστής άγγελος έγινε σατανάς – ρουφιάνος.
Στην Ελλάδα η λέξη προδοσία συνδέθηκε με τους δοσίλογους κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Τεράστια η λίστα που υπάρχει. Οικονομικοί δοσίλογοι κυριάρχησαν κατά την γερμανική κατοχή, εκμεταλλευόμενοι τη δυστυχία του λαού μας. Κατά βάθος δεν είναι οι «έξυπνοι» που κατόρθωσαν να επιπλεύσουν. Είναι οι άτιμοι που σε ώρα έσχατης δυστυχίας αδιαφόρησαν για την δυστυχία του ελληνικού λαού.
Γεώργιος Τσολάκογλου. Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, διορισμένος πρωθυπουργός κατά την περίοδο της κατοχής της χώρας (1941-42) από τις δυνάμεις του Άξονα. Μετά την επίθεση των Γερμανών ο Τσολάκογλου και ορισμένοι ανώτεροι αξιωματικοί του στρατού έλαβαν την απόφαση, χωρίς την έγκριση της προϊστάμενης αρχής, συνθηκολόγησαν, κρίνοντας ότι η αντίσταση θα ήταν μάταιη. Με το τέλος του πολέμου συνελήφθη και παραπέμφθηκε στο ειδικό δικαστήριο δοσίλογων. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο. Το συμβούλιο χάριτων το 1945 μετέτρεψε την ποινή σε ισόβια κάθειρξη.
Dona Marina. Πιθανόν είναι η γυναίκα που έχει διασυρθεί περισσότερο στον ισπανόφωνο κόσμο, είναι γνωστή ως η γυναίκα που πρόδωσε τους ανθρώπους της στους βίαιους Ισπανούς κατακτητές. Ως πρώην σκλάβα η Marina ήταν μεταφράστρια και ερωμένη του Hernando Cortes. Σύμφωνα με τους θρύλους η γλωσσική σύνδεση που παρείχε στον κατακτητή ήταν ζωτικής σημασίας για τις κατακτήσεις του.
Η ιστορία είναι γεμάτη από μεγαλειώδεις επιτεύξεις αλλά και απίστευτες προδοσίες. Ο χρόνος δεν σβήνει τα γεγονότα και η ιστορική αλήθεια μπορεί να παραχαραχθεί, αλλά δεν ανατρέπει τις πραγματικότητες.
