Οι αλλαγές μέσα μας…

γράφει στο peripteron.eu ο Βαγγέλης Πάλλας, ∆ηµοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ / SPJ

To αίτημα για μετασχηματισμό της κοινωνίας ήταν πάντα ένα όνειρο και όχι ουτοπία …Ακόμα και σήμερα μέσα από την λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού και την αποχαύνωση της κοινωνίας το αίτημα για μετασχηματισμό παραμένει επίκαιρο… ίσως δυσδιάκριτο ..ίσως συγκεχυμένο …ίσως άναρθρο ..αλλά υπάρχει… ..Σε μια κοινωνία που διψάει για εκσυχρονισμό για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και ποιότητα ζωής ..για σταθερή άνοδο του βιοτικού επιπέδου ..ύστερα από χρόνια οικονομικής απαξίωσης ..ο κοινωνικός μετασχηματισμός είναι σαν το πειραματικό θέατρο που το βλέπουν μόνο όσοι το κάνουν και όταν το χάσουν ..κάνουν στροφή προς τον συντηρητισμό …

Κάθε ανθρώπινη κοινωνία έχει την ανάγκη να δικαιολογεί τις οικονομικές ..κοινωνικές..και πολιτικές ανισότητες της..Πρέπει να βρίσκει τις αιτίες τους διαφορετικά το πολιτικό και κοινωνικό οικοδόμημα κινδυνεύει να καταρρεεύσει …Αυτές οι δικαιολογίες εμπεριέχουν κάποια αλήθεια ..αλλά και υπερβολή ..φαντασία και μικροπρέπεια ..ιδεαλισμό και εγωισμό …Μέσα από τον πολιτικό λόγο και τις αντιφατικές ιδεολογίες που παράγονται αναδύονται συνήθως μια η περισσότερες κυρίαρχες αφηγήσεις στις οποίες στηρίζονται τα καθεστώτα ανισοτήτων…..

Στο Παρελθόν υπήρξαν άνθρωποι που ήθελαν να προχωρήσουν μπροστά ..να προοδέψουν αλλά η επιστροφή γι αυτούς έγινε συνώνυμη της συντήρησης ..της στασιμότητας..της μιζέριας και της απελπισίας… Υπάρχουν άνθρωποι που αληθινά είναι πολλοί …Αρνήθηκαν τον εαυτό τους από φόβο ..Αρνήθηκαν τρόπους ζωής..συναισθήματα ..επιλογές κι αποφάσεις….

Μα η ζωή του καθενός γράφει πάνω το όνομά του …Γιατί η χειρότερη δυστυχία που μπορεί ένας άνθρωπος να καταδικαστεί ..είναι να μετρά τη ζωή του που δεν έζησε ….Κάθε φορά που ακούγεται ένα κρακ στον άξονα της γης..Κάθε φορά που ένα παιδί καταλαμβάνει το θήτα του θανάτου το βήτα της βίας..Εμείς επιστρέφουμε και κρυβόμαστε πίσω από τους άσπρους τοίχους του μυαλού μας… .φτιάξαμε ένα δικό μας κόσμο για να νιώθουμε ασφαλείς μέσα σε αυτόν …Σιγά-Σιγά γίναμε ναυαγοί μέσα στη μοναξιά μας… .Όπως οι πρόσφυγες και μετανάστες να χαμογελούν …Αναρωτιόμαστε ακατάπαυστα πως γίνεται να ξεχνάμε ;..Πως γίνεται να αφήνουμε πίσω μας όσα συμβαίνουν και να προχωράμε χωρίς αναμνήσεις..χωρίς παρελθόν…
Πως μπορεί να γίνουν αλλαγές μέσα μας ;…Η ζωή μας τεστάρει τους ανθρώπους ..Κάποιοι παλεύουν με δύσκολους υπολογισμούς και άλλοι την αντιμετωπίζουν απλά με μαθηματικά …Μπορούμε να αλλάξουμε ..σίγουρα ναι ..Όλοι μας ήμαστε άνθρωποι που κουβαλάμε ελπίδες όνειρα επειδή προερχόμαστε από δύσβατα μονοπάτια αγώνες εξορίες και αποκλεισμούς..Ονειρευτήκαμε πως μπορεί κάποιος να ζήσει όρθιος …Ονειρευτήκαμε έναν δίκαιο κόσμο μπροστά στον οποίο θα είμαστε όλοι ίσοι …Ανακαλύψαμε ότι η Ιστορία είναι απάτη και θέλαμε να την ξαναγράψουμε…

Μάθαμε να ζούμε με απώλειες …χωρίς αυτούς που μας λείπουν..που αποτελούσαν κομμάτι μας..γιατί την απουσία τους την αναπληρώσαμε εμείς… .Η Επιστροφή μας στο παρόν είναι μια πραγματικότητα ..αυτό θα γίνει αφού πρώτα αλλάξουμε μέσα μας..

Μείναμε εδώ ξανά και τι κάναμε ;..Φοβόμαστε να μιλήσουμε …ζούμε σε ένα κόσμο που τα πάντα είναι αγοροπωλησία …Φοβόμαστε να εκφραστούμε γιατί επιλέξαμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο δίχως συναίσθημα…..

…ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ..ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ… Πως ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ;..ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΛΕΝΕ ΤΗ ΛΕΞΗ…ΚΑΗΜΟΣ…ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ ΛΕΞΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ΓΙΑ ΔΑΥΤΟΥΣ..ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΚΛΕΙΣΤΗΚΑΜΕ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕΙΝΑΜΕ ΜΟΝΟΙ Μας ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟΥΣ….

Print Friendly, PDF & Email