Αυτή είναι η Ελλάδα μου;…

γράφει στο peripteron.eu ο Βαγγέλης Πάλλας, Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ/SPJ

Κλείνοντας τα μάτια θα δεις άδειες ψυχές να φεύγουν ..Το εσωτερικό κενό έχει εντοπιστεί εδώ και πολλά χρόνια από πολλούς..Μόνο που αντί να γεμίσει μπαζώνεται με εργολαβικό μένος από υπερχρεωμένες πιστωτικές υπερχρεωμένα αυτοκίνητα και υπερ-στριμωγμένα άθλια γεύματα σε εξοχικές ταβέρνες καρφιά στα φέρετρα της ρημαδοζωής μας..Για πόσο όμως;..Πόσο κρατάει αυτή η ρημάδα η στιγμή ελευθερίας;..Μέχρι τα πρώτα διόδια που θα περιμένεις ατελείωτη ώρα για να διασχίσεις;..και πόσο έντονη είναι αυτή η στιγμή ελευθερίας για να επιλέγεις κάθε τριήμερο να την πατσίσεις με μύριες άλλες στιγμές καταπίεσης και ταλαιπωρίας …Γιαλαντζί δραπέτες που επιστρέφουν με την ουρά στα σκέλια να συνεχίσουν τη ποινή μες τη χώρα τους…

Με μια ταραντέλα ή με ένα ταγκό είναι προτιμότερο να ξεκινάς τη μέρα… τα λεφτά μου όλα δίνω για μια ζημιά που θα κάνει άνω κάτω την λογική σου… Μόνο το ραδιόφωνο μπορεί να σε καλμάρει προκειμένου να αντέξει το αναστατωμένο θυμικό σου ένα επικείμενο μποτιλιάρισμα στην Όλγας..Αμ όμως θες πίσω την ψυχή σου Ταγκό πρέπει μα ακούσεις στο Μπουένος Άιρες Πιατσόλα στη Μπαλάντα ενός τρελού..Θλιμμένες σερβιτόρες αποσύρονται σε μια γωνιά στην αίθουσα για να διαβάσουν πάλι και πάλι στο κινητό ..δεν θα βρεθούμε το βράδυ έχω δουλειά..Παγκόσμια μέρα της αποταμίευσης σήμερα βρε ουστ!..Έντεκα νεκροί από τροπική καταιγίδα στην Αίτή ..Ανατιμήσεις παιδική κακοποίηση σε άνοδο οι τιμές πετρελαίου …

Γυρίζεις στη χώρα που σε στύβει κυριολεκτικά στη μέγγενη της ανέλεγκτης κερδοσκοπίας σε όλους τους τομείς ..μήπως μαζί με το απορρυπαντικό σου δώσουν πιάτα ποτήρια καφετιέρα δώρο νομίζοντας ότι αγοράζεις το προίόν φθηνότερο… και όταν έρθει η ώρα να χρησιμοποιήσεις το δώρο μπορεί να σε τραυματίσει επικίνδυνα ..Και μετά να σε προβάλει η αδηφάγα τηλεόραση ως ένα θύμα του ανεξέλεγκτου κερδοσκοπικού εμπορικού κυκλώματος ….Αυτή είναι η Ελλάδα μου; .Όχι !! η Ελλάδα μου είναι η θάλασσα η μουσική το χρώμα του ουρανού τα ψαροχώρια και οι ψαράδες η Ιστορία της .Αυτή που δεν διδάσκεται και δεν καταγράφεται σε βιβλία..Δεν θέλω να πω αλλά έμεινα πίσω και πήγα νοερά ένα ταξίδι με αναμνήσεις αλλά και προσδοκίες σε μια άλλη Ελλάδα..την δική μας Ελλάδα..Αυτή που περιφρονούμε πολλές φορές από στιγμές δύσκολες στις ουρές στα ιατρεία του ΕΟΔΥ στην προσμονή μιας αύξησης στο κατώτατο μισθό μας στην σύνταξη..Έστω μια ψεύτικη υπόσχεση από προεκλογική εκστρατεία που συνειδητά προσπαθούμε να πιστέψουμε…

Ποιος νοιάζεται όταν στο ΔΊΦΩΝΟ που κυκλοφορεί παίζει Μαρίκα Νίνου με Έλλα Φιτζέρλαντ ..Πότε ένα τραγούδι μπορεί να μας κάνει κομμάτια;..Ποτέ θα απαντούσε ένας σοβαρός συνομιλητής.. για αυτό ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι ένας ασόβαρος δημιουργός που αναμοχλεύει πάνω από όλα τα συναισθήματα του..Ο καιρός στη Αθήνα βαραίνει τα σύννεφα βγαίνουν μέρα όλο και πιο σκούρα..αλλά όσο και να βρέξει δεν θα καταφέρει ποτέ να γράψει σωστά στο βρεγμένο πεζοδρόμιο της Ακαδημίας …Αλλά τι να προλάβει όταν ο ήλιος δύει λίγο μετά τις 6 είναι απελπιστικά μικρή η μέρα..και όμως αυτό το καλντερίμι που αντανακλά στη βροχή το φώς χρωματιστό υπάρχει και επιπλέον διανυκτερεύει…
Αυτή είναι η Ελλάδα μου;..Ναι αυτή είναι. Είναι η πατρίδα μου που με κάνει πολλές φορές να κλαίω ενώ χαμογελώ μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας να προσπαθούν να με πείσουν ότι είμαι ο περιούσιος λαός πάνω στη Γή..ότι μόνο με σήματα –ταυτότητες μπορώ να αποδείξω την ελληνικότητα μου ή την πίστη μου… .Αυτή είναι η Ελλάδα μου..που τρώει τα παιδιά της που αφόρισαν ένα Καζαντζάκη ότι πιο φωτεινό και ελεύθερο μυαλό που μας κυνήγησαν όσοι είχαν διαφορετική ιδεολογική αντίληψη για ένα καλύτερο κόσμο γεμίζοντας τα ξερονήσια με ψυχές ανθρώπων που αγάπησαν την Ελλάδα όχι περισσότερο από άλλους αλλά πιο ποιοτικά…

Στο Παρίσι στην Καρτιέ Λατιέ η ζωή είναι αλλιώς αλλιώτική η μέρα ξημερώνει κουβαλώντας ζωή νόστο θάνατο τόσο ίδια με τη προηγούμενη.. Και θα συναντήσεις τους ίδιους ανθρώπους και σήμερα στη διαδρομή στη δουλειά..Πόση ώρα κρατάει αυτό είναι μια ανόητη ερώτηση..Περνώ πλάι από ένα υπόγειο διαμέρισμα της Κυψέλης θυμήθηκα το υπόγειο της Σκιάθου που κάθε μεσημέρι η γειτόνισσα έβγαζε στο δρόμο ένα πιάτο με αποφάγια και ένα κεσεδάκι από γιαούρτι γεμάτο νερό να ξεδιψάνε τα αδέσποτα..Αν και απόμακροι οι περισσότεροι διαβάτες περπατάνε κουβαλώντας το θρόνο τους με εκείνο το βιαστικό βάδισμα αυτών που δεν θα πάνε πουθενά..Μπορείς να διακρίνεις στα μάτια τους να παίζουν πάνω-κάτω τα ίδια απελπιστικά ερωτήματα..

Μήπως ονειρεύομαι;..Ξυπνήστε με και φέρτε με στο δικό σας κόσμο μήπως και αισθανθώ περήφανος… .Και αναρωτιέμαι αυτή είναι η Ελλάδα μου;..Τόση φτήνια; Όχι βέβαια θέλεις να απαντήσεις παρηγορώντας τον εαυτό σου αυτή είναι..Τι νομίζεις;..σε προλαβαίνει ο άθλιος προβοκάτορας που ελλοχεύει εντός σου..Και κλείνεις τα μάτια σου ελπίζοντας τουλάχιστον σ ένα καλύτερο κόσμο..Ένα όνειρο που θα σε οδηγήσει σε μια πιο ανθρώπινη και δίκαιη Ελλάδα μια Ελλάδα που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών της που θα μπορεί να μου εγγυηθεί ότι τελειώνοντας τον εργασιακό μου βίο θα μπορώ να ζω αξιοπρεπώς με οικονομική ασφάλεια..Μα τι ζητώ από την Πατρίδα μου ;..Δεν γνωρίζω ότι όλα αυτά είναι ένα όνειρο ..να μην πω ..απατηλό…

Βαδίζουν με τα χέρια στις τσέπες κρύωσε ο καιρός σιχαίνομαι το κρύο μακριά από το σπίτι μου..Τα αγαπημένα απροσάρμοστα ζευγάρια τι θλιμμένα και σιωπηλά μάτια είναι αυτά ..Άραγε έχει όμορφα δάχτυλα να πιστέψω ότι την ερωτεύτηκα ;.και αυτό τώρα είναι σαρκασμός;..Είναι τελικά βλακεία να προσπαθώ για νιοστή φορά να μαντέψω τι σκέφτονται οι περαστικοί..μπορώ να ρωτήσω ..πονάει το γόνατο μου ο καιρός αλλάζει άλλο κουσούρι της μηχανής..Οι περισσότεροι μιλάνε από μέσα τους..Πως τότε τα αρώματα θα έρθουν σε επαφή με τις σκέψεις σφραγίζοντας την επιθυμία με μια υπόσχεση;..Δεν γίνονται θαύματα υπάρχουν όμως θαυμάσιες ευκαιρίες για ζωή…

Ανοίγω ένα βιβλίο μήπως και μεταφέρω το μυαλό μου σε άλλη χώρα..Μάταια η νύκτα διαβαίνει και εγώ έχω τις ενοχές μου μπροστά μου..Για μια Ελλάδα που γνωρίζει τα τελευταία χρόνια την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού την επιστροφή στην εσωστρέφεια και το φόβο..Και περιμένω ένα καινούργιο κύμα αναγέννησης που θα παρασύρει τους πολίτες αυτής της χώρας σ ένα ταξίδι στο μέλλον στις ευρωπαίκές πολιτισμικές κοινότητες και θα μας κάνει πολίτες ενός κόσμου που αλλάζει…

Στατιστικά τουλάχιστον δεν γίνεται να είναι κάποιος κατώτερος των προσδοκιών..Πόσο ύποπτα ή τυχαία σκέψεις μυρίζουν πεπρωμένο..Αυτή την εποχή μεθάμε καλύτερα με τσικουδιά στα καζάνια με το τσίπουρο με ελιές και ντάκο. .Όποιος δεν μέθυσε για μια γυναίκα..την ομάδα του..έναν βλακώδη λόγο και δεν έκλαψε όσο έπρεπε για μια απιστία ζει βίο αποστειρωμένου χάνου..

Ποιος ηλίθιος έβαλε αυτή την πινακίδα μπροστά στην τρύπα στα συμμαχικά νεκροταφεία;..Πως θα γίνονται τώρα οι αποδράσεις;..Ο πλανόδιος με τα φτερά άλλαξε γειτονιά σ αυτή δεν του έδιναν άδεια μικροπωλητή …Αλλά η ουσία παραμένει ότι είμαστε ετοιμόρροπα πτώματα που υπολειπόμαστε σε πάθος ..για αυτό ψάχνουμε δανεικά φτερά ….Μα ξύπνησα και είμαι στην δική μου Ελλάδα την Ελλάδα την Ελλάδα του Θουκυδίδη του Αριστοφάνη του Λεωνίδα του Μακρυγιάννη του Ρίτσου του Χατζιδάκι του Θεοδωράκη και του Λοίζου…

Δανείζοντας από τον Ίκαρο τα κέρινα φτερά του αφήστε με να πετάξω να δω τον κόσμο από ψηλά όπως λέει ο ποιητής …Μήπως και δω τη δικιά μου Ελλάδα..

Print Friendly, PDF & Email