Ένας Πολίτης με Έναν Σταυρό για έναν Βουλευτή

Του Δημητρίου Μπονώρα, Αντιστράτηγος ε.α, Επίτιμος Υ/ΓΕΣ, Πρώην ΓΕΠΣ

Με τις εθνικές εκλογές να είναι επικείμενες, θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου για τη διαδικασία επιλογής των βουλευτών.

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι υπονομεύεται η αρχή της ισότητας από το γεγονός ότι ο αριθμός των βουλευτών που εκπροσωπούν έναν πολίτη εξαρτάται από την εκλογική περιφέρεια στην οποία ψηφίζει.

Αυτό οδηγεί σε ανισότητες τόσο σε προσωπικό όσο και σε γεωγραφικό επίπεδο.

Σε γεωγραφικό επίπεδο η ψήφος ενός πολίτη που κατοικεί στο Μαρούσι ή στο Ψυχικό έχει τη δύναμη να επιλέξει 4 βουλευτές, καθώς μπορεί να σημειώσει μέχρι 4 σταυρούς. Αντίθετα ο πολίτης της Ευρυτανίας ή της Λευκάδας έχει αδύναμη ψήφο αφού μπορεί να επιλέξει μόνο έναν βουλευτή. Έτσι, ο πολίτης από το Μαρούσι εκπροσωπείται στην βουλή από 4 βουλευτές ενώ ο πολίτης της Ευρυτανίας από έναν. Είναι φανερό ότι υπάρχει άνιση μεταχείριση μεταξύ του πολίτη που μένει στο Μαρούσι και του πολίτη που μένει στην Ευρυτανία..

Επιπλέον μέσα από αυτήν την οπτική μπορεί να εξηγηθεί γιατί η μονοεδρικές περιφέρειες ή οι περιφέρειες με 2 βουλευτές είναι οι λιγότερο ανεπτυγμένες καθώς είναι πολίτικα αδύναμες να επηρεάσουν αποφάσεις που θα τις βοηθήσουν να αναπτυχθούν.

Το δικαίωμα των πολλών σταυρών δεν βοηθά να επιλεγούν οι άριστοι, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί ανισότητες μεταξύ των βουλευτών.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, κάθε πολίτης που έχει δικαίωμα πολλών σταυρών πρώτα επιλεγεί αυτόν που θεωρεί «άριστο» να τον εκπροσωπήσει και βάζει τον πρώτο του σταυρό. Στην συνέχεια βάζει τους υπόλοιπους σταυρούς σ’ αυτούς που του φαίνονται γνωστοί. Σίγουρα ο τελευταίος σταυρός πάει στον «απίθανο» για «χαβαλέ».

Ο πολίτης πιστεύει ότι έκανε το καθήκον του με το να επιλέξει τον «άξιο» με τον πρώτο σταυρό. Αυτό του επιτρέπει τους υπόλοιπους σταυρούς να τους τοποθετήσει με βάση το συναίσθημα και όχι τη λογική.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η τέταρτη επιλογή, ο σταυρός του «χαβαλέ», να συγκεντρώνει τους περισσότερους σταυρούς. Ο υποψήφιος της πρώτης επιλογής είναι πολύ πιθανόν να ΜΗΝ εκλεγεί ή εάν εκλεγεί θα έχει μικρό αριθμό σταυρών σε σχέση με την επιλογή του «χαβαλέ». Ο «απίθανός» με το σταυρό του «χαβαλέ» εκλέγεται πανηγυρικά καθώς τα χαρακτηριστικά του «απίθανου» είναι κοινώς αποδεκτά και αναγνωρίσιμα. Το αξιοσημείωτο είναι ότι έχοντας συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό σταυρών, αποκτά πρόσβαση στα όργανα του κόμματος και διεκδικεί κρίσιμες κυβερνητικές θέσεις. Έτσι εξηγείται γιατι εκλέγονται ως βουλευτές ποδοσφαιριστές που δεν ξέρουν να διαβάσουν, ηθοποιοί που δεν μπορούν να μιλήσουν, δημοσιογράφοι του «τι γραμμή να τηρήσουμε» και διάφοροι περιθωριακοί που δεν έχουν τη στοιχειώδη ευφυΐα να καταλάβουν ποια είναι η αποστολή και το έργο του βουλευτή.

Συμπερασματικά μας διοικεί η 4η επιλογή, η επιλογή του «χαβαλέ».

Τα παραπάνω περιγράφουν ένα μηχανισμό εκλογής μετρίων που όλοι είναι ευχαριστημένοι.

Είναι ευχαριστημένοι οι πολιτικοί που πολιτεύονται σε μεγάλες περιφέρειες, και είναι η πλειοψηφία, καθώς αυτό που πρέπει να κάνουν είναι απλώς να βρίσκονται στην επικαιρότητα για καλό ή κακό λόγο. Για την επιλογή του «χαβαλέ» δεν είναι κριτήριο η ποιότητα του έργου. Έτσι δημιουργούνται οι «επαγγελματίες» πολιτικοί.

Είναι ευχαριστημένα τα κομματικά στελέχη αφού όταν αποφασίσουν να διεκδικήσουν μια βουλευτική έδρα θα προτιμήσουν να «εκτεθούν» σε μεγάλη εκλογική περιφέρεια γιατι γνωρίζουν ότι θα πάρουν τη «χαλαρή» ψήφο των πολιτών, αρκεί μια κατεύθυνση από το κόμμα.

Είναι ευχαριστημένα τα ΜΜΕ καθώς έχουν σημαντικό ρόλο παρουσιάζοντας συνεχώς ορισμένους πολιτευτές ώστε να τους κάνουν γνωστούς όχι για το έργο τους αλλά για τις ιδιαιτερότητες τους, την γραφικότητας τους ή τη δραστήρια κοινωνική ζωή τους. Δεν έχει σημασία τι λένε αρκεί να είναι στην οθόνη της τηλεόρασης. Οι μόνοι που δεν είναι ευχαριστημένοι είναι οι πολίτες που βλέπουν ότι δεν προάγεται το κοινό καλό.

Όπως γίνεται κατανοητό, η πρόβλεψη πολλών σταυρών είναι ένας μηχανισμός δημιουργίας «βαρόνων», «δεινοσαύρων» και «επαγγελματιών» πολιτικών.

Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να καθιερωθεί ότι ανεξάρτητα σε ποια περιφέρεια ψηφίζει ένας πολίτης να έχει το δικαίωμα για έναν σταυρό, για μια επιλογή. Δηλαδή ένας πολίτης με έναν σταυρό επιλέγει τον βουλευτή που θεωρεί ότι είναι ικανός να τον εκπροσωπήσει.

Έτσι εάν μια μεγάλη περιφέρεια εκλέγει 14 βουλευτές θα εκλέγονται οι 14 πρώτοι σε ψήφους. Στην περίπτωση αυτή οι 14 εκλεγμένοι βουλευτές είναι οι πρώτες επιλογές των πολιτών.

Ψηφίζοντας την Κυριακή, συμβουλεύω τον εαυτό μου να έχει στο μυαλό του τα λόγια του Αμερικάνου επιχειρηματία Bernard Baruch «Ψήφισε αυτόν που υπόσχεται λιγότερα. Θα είναι ο λιγότερο απογοητευτικός».

Print Friendly, PDF & Email