Ελευθερία… Κράτος… Εξουσία
γράφει στο peripteron.eu ο Βαγγέλης Πάλλας, Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ/SPJ
Η αδράνεια και η παραίτηση των ανθρώπων για όσα αφορούν τη ζωή τους και την πραγματική ελευθερία, είναι καταστάσεις που ευνοούν το κράτος γιατί το διευκολύνουν να συνεχίζει το αντιανθρώπινο έργο. Μέσα από τέτοιες συνθήκες το κράτος μπορεί να υλοποιεί τα σχέδιά του, που κάθε φορά και τα οποία έχουν σαν γενικό στόχο την πλήρη υποτέλεια των ανθρώπων.
«Δεν υπάρχουν ιδέες – υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες – και αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει». Ν. Καζαντζάκης
Είναι γεγονός πως η ύπαρξη κράτους – εξουσία είναι μια παρατεταμένη πρακτική ενάντια στην ανθρώπινη κοινωνία. Από αυτά προέρχονται όλοι εκείνοι οι όροι που επιχειρούν να καθυποτάξουν αρκετές φορές την ανθρωπότητα.
Η υπακοή, η αποδοχή ιδεολογικών κατασκευών που επιχειρούν να στερήσουν την ικανότητα κατανόησης όσα πραγματοποιούνται καθημερινά, η καθήλωση σε μικροπροβλήματα που σκόπιμα μεγεθύνονται για να σκεπαστεί η πραγματικότητα, αυτά είναι μερικά από τα μέσα που χρησιμοποιεί το κράτος εξουσία.
«Την λευτεριά δεν την ζητάν με παρακάλια, την παίρνουν με τα δικά του χέρια… μοναχοί». Κ. Βάρναλης
Όλοι ζητούμε την ελευθερία. Όμως η ελευθερία είναι μια αέναη κίνηση που κλιμακώνεται αδιάκοπα ώσπου να φθάσει το πιο βαθύ στρώμα της συνείδησης μας. Μιλούμε για την υπέροχη εκείνη ελευθερία, την εσωτερική. Εγώ είμαι ελεύθερος τίποτα δεν με περιορίζει εξωτερικά, τουλάχιστον έτσι νομίζω… Όμως ότι κάνω το διαλέγω πραγματικά ελεύθερα; Προσπαθώ να απελευθερωθώ από προκαταλήψεις, από δεσμεύσεις, και τότε να πω ότι σκέπτομαι και αποφασίζω πραγματικά ελεύθερος.
«… Η ελευθερία.. είναι πολύτιμη. Τόσο πολύτιμη που πρέπει να δίνεται σε δόσεις…» Βλαντιμίρ Λένιν
Στόχος του κράτους – εξουσία είναι η υποταγή. Όμως η υποταγή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την εξάρτηση. Η οποιασδήποτε μορφής εξάρτηση οδηγεί στην δικαίωση του κράτους. Η εξάρτηση του εργαζόμενου από τον εργοδότη μεταστρέφεται σε δικαίωση της ύπαρξης εργοδοτών. Η επιβαλλόμενη κατάσταση παραίτησης των ανθρώπων από όσα αφορούν την ύπαρξη και τη ζωή τους κατασκευάζει την ψευδαίσθηση της ανικανότητας και την εγκατάλειψη σε κάποιους ειδικούς –γνώστες – ΜΜΕ, οδηγώντας στην εξάρτηση από το κράτος – εξουσία και στα όργανά του. Μέσα από χρήση παρασκευασμάτων (υλικών και νοητικών), οι άνθρωποι καλούνται να «ζήσουν» μια φαντασιακή κατάσταση ευεξίας, ξεπερνώντας, την άθλια πραγματικότητα.
«Μπορεί ο άνθρωπος να μένει ελεύθερος ακόμη και ανάμεσα στους τοίχους της φυλακής. Υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ τους δεν είναι ελεύθεροι, και ας μην έζησαν ποτέ στη φυλακή. Το σώμα μπορεί να δεθεί με αλυσίδες, ο νους όμως ποτέ… Η σκέψη είναι ελεύθερη». Ε. ΜΠΕΝΕΣ
Περιμένοντας να ξημερώσει καλύτερες μέρες, η ζωή μας φεύγει όσο περιμένουμε καθηλωμένοι μπροστά τις οθόνες μας, έχουμε κάνει μέσα μας βασική παραδοχή. Το μέλλον μας θα το αποφασίσουν αυτοί, το κράτος εξουσίας στις ατέλειωτες συναθροίσεις τους πίνοντας καφέδες και ασελγώντας με ακραίο τρόπο στις συνειδήσεις μας, επειδή ακριβώς εμείς τους το επιτρέπουμε, επειδή ακριβώς εμείς είμαστε ενοχικά διακείμενοι απέναντι στην ύπαρξή μας, εξαρτώμενοι.
Θα μπορούσαμε να φανταστούμε πώς θα ήταν ο κόσμος μας. Η κοινωνία μας, αν διαχρονικά οι άνθρωποι πολίτες είχαν αποδειχθεί τους κανόνες και τους νόμους που τους επιβάλλει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και το οικονομικό κατεστημένο μέσα από το κράτος- εξουσία που το στηρίζει.
«Είσθε ελεύθεροι, αν έχετε το θάρρος να είσθε ελεύθεροι… ο νόμος όλων είναι η ελευθερία, η οποία τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου» ΠΩΛ ΜΑΡΑ
Θα μπορούσαμε να φανταστούμε αν θα υπήρχε κυρίαρχο ελεύθερο ελληνικό κράτος, αν δεν υπήρχε ο Ρήγας ο Βελεστινλής, αν δεν υπήρχε ο «Θούριος», που ανέτρεπε όλο το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο της εποχής; Θα μπορούσαμε να φανταστούμε, αν θα είχε εξελιχθεί το πολιτικό οικονομικό αστικό σύστημα, αν δεν υπήρχε η Γαλλική Επανάσταση;
Ο κατάλογος της αμφισβήτησης, της άρνησης και της ανυπακοής. Στο κράτος εξουσίας, σε νόμους που θεσπίστηκαν από το πολιτικό σύστημα είναι μεγάλος. Το ίδιο και οι αντιδράσεις των κυβερνήσεων απέναντι σε όλα τα κινήματα πολιτικής ανυπακοής και η θεσμοθέτηση νέων πιο σκληρών νόμων, η ποινικοποίηση των αγώνων και η καταστολή, είναι μερικά από τα μέτρα που εφαρμόζει το κράτος – εξουσία.
«Δεν είναι η λευτεριά πέσε πίτα να σε φάω. Είναι κάστρο και το παίρνεις με το σπαθί σου. Όποιος δέχεται από ξένα χέρια τη λευτεριά, είναι σκλάβος» Ν. Καζαντζάκης
Δεν διεκδικήσαμε ποτέ στην πραγματικότητα την ελευθερίας μας. Δεν υπήρξαμε παρά ελάχιστες φορές αξιοπρεπείς. Συμβιβαζόμαστε διαρκώς σε καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από τα κατά συνθήκην ψεύδη επειδή έτσι νιώθουμε ασφαλείς και αποδεκτοί. Δεν τολμήσαμε παρά ελάχιστα να αποκλίνουμε από την πεπατημένη. Είμαστε μια κοινωνία συντηρητική και συμβιβασμένη.
Αναζητώντας τα αίτια της βαθιά ριζωμένης ενοχής δεν μπορεί κανείς παρά να οδηγηθεί στον τρόπο με τον οποίο η Δυτική – αστική κοινωνία εμποτίζει με την ιδέα της αμαρτίας με την ιδέα της εξάρτησης.
«Μπορεί να λέμε πως είμαστε ελεύθεροι, να πλάθουμε ύμνους για την ελευθερία, να φερόμαστε σαν επαναστάτες, στην ουσία όμως δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να κινούμαστε στα στενά πλαίσια μιας ιδεολογίας αστικής, κατευθυνόμενοι από τον ολοκληρωτισμό της.. ΑΝΩΝΥΜΟΣ
Την επιθυμία για αγώνα και επανεκτίμηση της ελευθερίας, οι άνθρωποι την αποκτούν μέσα από την επίγνωση της κατάστασής τους. Την εμπλουτίζουν μέσα από την διαρκή σύγκρουση με το κράτος – εξουσία και τους θεσμικούς μηχανισμούς του.
«Αν κάτι κάποτε σωθεί και που γι’ αυτό κάποιος μιλήσει μόνος αυτός θα εξηγήσει, πώς πήγε ανάποδα η ζωή»
