Το επιτελικό παρακράτος της Μητσοτάκης Α.Ε. καταδεικνύει την σήψη και την παρακμή της μνημονιακής “χρεοδουλοπαροικίας” και την καθεστωτική κατρακύλα της Κυβέρνησης
γράφει στο peripteron.eu ο Μιχάλης Κριθαρίδης, Εκπρόσωπος Τύπου του ΜΕΡΑ25
Οι πολιτικές δυνάμεις δεν μπορούν και δεν πρέπει να συρθούν στο βούρκο που η Κυβέρνηση ωθεί την πολιτική ζωή του τόπου.
Τα φαινόμενα όμως αυτά, αποτελούν ένα ακόμα σημάδι της σήψης και της παρακμής, χαρακτηριστικών δηλαδή αυτού που εμείς ονομάζουμε “μνημονιακή χρεοδουλοπαροικία”, αλλά και μια ακόμα απόδειξη της καθεστωτικής κατρακύλας της Κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη. Το επιτελικό κράτος της Μητσοτάκης Α.Ε. αναδεικνύεται καθημερινά σε επιτελικό παρακράτος υποκλοπών, καταστολής και κλοπών. Κλοπών υπέρ των λίγων, καταστολής και παρακολούθησης των πολλών.
Δυστυχώς όμως, η πρακτική αυτή σήμερα που έχει φτάσει στον απόγειο της υπό την διακυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, συνιστά συνολική πρακτική των Κυβερνήσεων που επιλέγουν την φτωχοποίηση της κοινωνίας και παράλληλα μετέρχονται μιας ελαστικοποίησης και μιας “διατρητότητας” των δικαιωμάτων των πολιτών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι δήθεν νόμιμες παρακολουθήσεις πολιτών εκτινάχθηκαν όλα τα χρόνια όλων των μνημονιακών Κυβερνήσεων, μαζί με τους τρομονόμους, την καταστολή και την περιστολή θεμελιωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων, ατομικών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών, εργατικών και σε τελική ανάλυση ακόμα και πολιτικών.
Ακόμα και η αντίδραση της Κυβέρνησης στα όσα αποκαλύπτονται για τις σκοτεινές πρακτικές της, όχι απλώς δεν επαρκούν ως εξηγήσεις για όσα αναδεικνύονται και καταγγέλλονται, αλλά επί της ουσίας ομολογούν κιόλας τα δημοσιεύματα που δεν είναι η πρώτη φορά το τελευταίο διάστημα που “αποκαλύπτουν” την αντιδημοκρατική πρακτική του επιτελικού παρακράτους.
Εξάλλου, είναι δεδομένο ότι ακόμα και οι λίστες που έχει δημοσιευτεί, δεν είναι περιοριστικές. Είναι δεδομένο ότι ένας Πρωθυπουργός και μία Κυβέρνηση που λειτουργεί με αυτή την “λογική” δεν διστάζει και δεν σταματάει πουθενά. Αυτός είναι ο λόγος που ό,τι και να πει ο Πρωθυπουργός, δεν θα είναι αρκετό διότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία απολύτως πειστική εξήγηση, πέραν της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης από τον πραγματικά υπεύθυνο για όλα όσα συμβαίνουν και αποκαλύπτονται, τον ίδιο δηλαδή τον κ. Μητσοτάκη για τον οποίο άλλος δρόμος δεν υπάρχει πλην της παραίτησης του.
Ποια όμως θα έπρεπε να είναι η αντίδραση των πολιτικών δυνάμεων σε όλα αυτά; Επειδή εμείς θεωρούμε ότι δεν ζούμε σε μια “κανονική” χώρα, αλλά μια μνημονιακή χρεοδουλοπαροικία, δεν μπορεί αυτή η απάντηση να επαφίεται στην διερεύνηση και διαλεύκανση των υποθέσεων αυτών από την Δικαιοσύνη. Η Δικαιοσύνη πρέπει να διερευνήσει σαφώς τα όσα αποκαλύπτονται και να αποδώσει ευθύνες στους υπαίτιους αυτών των πρακτικών.
Πέραν ωστόσο της “δικαστικής οδού”, την οποία δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε και τυφλά αν λάβουμε υπόψη μας την συγκάλυψη μιας σειράς σκανδάλων και σε δικαστικό επίπεδο δυστυχώς (Siemens, Novartis κλπ.), για μας προέχει η πολιτική οδός, γιατί πρέπει οι πολίτες πρώτα και κύρια να καταδικάσουν αυτές τις πολιτικές πρακτικές και τους υποκινητές τους στις εκλογές και πριν από αυτές, καθημερινά στο δρόμο, αρχής γενομένης και από την Απεργία της 9ης Νοέμβρη, τους εορτασμούς του Πολυτεχνείου και όχι μόνο, όχι όμως επιλέγοντας απλώς την εναλλαγή, αλλά τολμώντας τη Ρήξη.
Τη ρήξη με αυτό το σαθρό ολιγαρχικό σύστημα εξουσίας που με ή χωρίς τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος προφανώς το απογείωσε, θα οδηγεί στην αδιαφάνεια, την διαπλοκή και το σκότος.
Οι πολίτες λοιπόν, δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες, ότι μία άλλη διαχείριση ή ότι οι όποιες ενδοολιγαρχικές συγκρούσεις θα τους ευνοήσουν στο τέλος της μέρας. Πρέπει να πάρουν οι ίδιοι και οι ίδιες την κατάσταση στα χέρια τους, με πολιτική οργάνωση, με ισχυρά κινήματα και συνδικάτα βάσης, με πολιτική ενεργοποίηση και διεκδίκηση των όσων 12 χρόνια στερούνται.
