Πίσω… από τις αλυσίδες

γράφει στο peripteron.eu ο Βαγγέλης Πάλλας, Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ/SPJ

Τα όνειρά μας δεν χωράνε πίσω από τις αλυσίδες.
…Στα γεροντάματα ήρθε να μας διδάξει φρόνηση το παιδαρέλι;…
Σοφοκλής “Αντιγόνη” στιχ. 720-721

Αυτοί που τόσα χρόνια διαχειρίζονταν τις τύχες μας και έφτιαχναν τις δικές τους τύχες, που τόσα χρόνια εμφανίζονταν στις τηλεοράσεις και γέμιζαν οι οθόνες…που ορκίζονταν στο όνομα του λαού και μετά σχεδίαζαν τον αφανισμό του, που ζητούσαν από τους πολίτες να είναι νόμιμοι, όταν την ίδια στιγμή εκείνοι παρανομούσαν, που χαρακτήριζαν τους πολίτες αυτού του τόπου ως διεφθαρμένους την ώρα που οι ίδιοι ήταν χωμένοι στα βαθιά της διαφοράς.
Πόση αξία έχει για τους παραπάνω η πιθανότητα να χάσουν αύριο 5 (ακόμη) άνθρωποι τη δουλειά τους, και το ψωμί τους, αυτοί που καταδικάζουν ένα ολόκληρο λαό σε ζωή χωρίς αξιοπρέπεια.

…Ζωή μισή, ζωή σκυφτή, ζωή υποταγμένη…

Σήμερα εμείς, αύριο κάποιοι άλλοι, παρά τους περιορισμούς, θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε. Γιατί το όνειρό μας είναι ίδιο με εκατοντάδες χιλιάδων εργαζομένων, σ’ αυτή τη χώρα.
Είναι πολύχρωμο, είναι πολύβουο, είναι γεμάτο ζωή. Για αυτό το φοβούνται. Για τα όνειρα μας είναι ο δικός τους εφιάλτης.
Πόση αξία έχει γι’ αυτούς, που έφεραν την Τρόϊκα, που συνομίλησαν μαζί της, που σφιχταγκαλιάζονται με την Τρόϊκα, αναζητώντας νέα στρατόπεδα συμφερόντων και νέους δρόμους πλουτισμού;
Που ενώ χρωστούσαν εκατομμύρια στο δημόσιο συνέχιζαν και συνεχίζουν, να ζουν ανενόχλητοι, μέσα στον πλούτο και τη χλιδή, αφού κανένας δεν τους ζητά να τα επιστρέψουν.
Και εμείς που ονειρευόμαστε, ένα καλύτερο κόσμο, που τα όνειρά μας δεν χωράνε πίσω από τις αλυσίδες, κανείς δεν έκανε πίσω, όλοι βρεθήκαμε μπροστά, αλλιώς δεν θα ζούσαμε.
Αλλά αν οι μόνες μας επιλογές που μπορούμε να φανταστούμε είναι η Δημοκρατία ή το χάος, αποκλείουμε την δυνατότητα να βελτιώσουμε την κατάσταση, στα δημοκρατικά καθεστώτα, χωρίς να τα μετασχηματίσουμε δια της βίας (αμερικάνικη μέθοδος) ή τρέφοντας τη μάταιη ελπίδα (ευρωπαϊκή μέθοδος), ότι οι συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ανθρωπιστικές επεμβάσεις, θα κάνουν κάποτε τη διαφορά;
Πρόκειται για αυταπάτες.
Όλοι αυτοί που στο όνομα του λαού κρύβουν το πραγματικό τους πρόσωπο το οποίο φανερώνουν όταν ξεμοναχιάσουν κανένα απροστάτευτο μετανάστη και όταν σε εκδηλώσεις-μνημόσυνα εξυμνούσαν την “παρανομία” του Κολοκοτρώνη, του Βελουχιώτη και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και από την άλλη πρότρεπαν στην τήρηση της δικής τους “νομιμότητας και τάξης”.
Την ιστορία μας τη βαλαν στα μουσεία, βιβλία γράψαμε πολλά γι’ αυτήν εύκολα να τη βρίσκεις, γρήγορα να τη μαθαίνεις.
Γεμίσαμε τη χώρα με μνημεία, αλλά χάσαμε τη μνήμη μας.
Σε αυτό το σάπιο σύστημα που οι στυλοβάτες του, είναι αυτοί που αποτελούν τις κολώνες, τα δοκάρια και τα τούβλα του, είναι έτοιμο να καταρρεύσει στην πρώτη ισχυρή σεισμική-κοινωνική δόνηση.

Print Friendly, PDF & Email