Ιστορία… Μια καθημερινότητα

γράφει στο peripteron.eu ο Βαγγέλης Πάλλας, Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ/SPJ

Υπάρχουν δύο εκδοχές της ιστορίας. Η μία είναι η επιστήμη, ωραιοποιημένη, που διδάσκεται στα σχολεία. Η άλλη είναι η κρυφή ιστορία που εξηγεί τις πραγματικές αιτίες των γεγονότων, μια ντροπιαστική ιστορία. Η ιστορία πάντα γράφεται απ’ αυτούς που έχουν την εξουσία και το χρήμα. Ποτέ οι σκλάβοι, ποτέ οι φτωχοί άνθρωποι έγραψαν ιστορία. Αυτά που διαβάζουμε ως ιστορία είναι αυτά που κάποιοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να διαβάσουμε.

…Όταν μέσα στη σιωπή και την κατάπτωση δεν ηχούν πια παρά η αλυσίδα του σκλάβου και η φωνή του καταδότη, ο ιστορικός φαίνεται να είναι επιφορτισμένος με την εκδίκηση των λαών…

Για την ιστορία, υπεύθυνη στάση δεν είναι να κρύβεις, αλλά να αντέχεις να δεις και την αλήθεια των άλλων, να βιώνεις τον δικό σου πόνο, αλλά και να δοκιμάζεις να νιώσεις τον πόνο των άλλων. Αυτοί που κίνησαν την ιστορία ήταν οι λίγοι. Οι πολλοί ήρθαν μετά με πλαστά χαρτιά (δοσίλογοι-συνεργάτεςς). Μαζί τους και αυτοί που πλούτισαν στα δίσεκτα χρόνια από την πείνα των πολλών. Οι καιροί άλλαξαν και μαζί τους και αυτοί που πάνε πάντα όπως φυσάει ο άνεμος. Και αυτοί που δώσαν τη ζωή τους για να πανηγυρίσουν τα πλήθη στις πλατείες δεν ξέρουμε που θάφτηκαν. Πάντα οι ήρωες είναι άγνωστοι. Ακριβώς όπως ο λαός που τους γέννησε.

…Ήρθε ο καιρός να καταλάβουμε ότι καμιά αλλαγή δεν είναι ούτε ουτοπική, ούτε ειδυλλιακή. Είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας και για την ίδια μας την ιστορία…

Ήρωες και άγιοι δεν υπάρχουν. Τους έφτιαξαν μετά. Ήθελαν να στηρίξουν με την ιστορία τη δική τους τυραννία αγιοποιώντας κάποια καθάρματα. Τους δικούς μας σοφούς και αγίους δεν θα τους μάθουμε ποτέ. Η εξουσία τους εξαφανίζει συστηματικά και σβήνει κάθε σημάδι τους (ΜΜΕ). Και εμείς τους αγνοήσαμε όσο ζούσαν δίπλα μας, σαν και εμάς. Γιατί ποτέ δεν πιστέψαμε στον εαυτό μας. Πως να πιστέψουμε λοιπόν στον άλλον;

Οι βάρβαροι της ιστορίας δεν θα ξανάρθουν από τα σύνορα, τους εκπαιδεύουν οι σοφοί με την τηλεόραση και οι ορδές τους από τα παιδικά δωμάτια θα ορμήσουν. Όταν όλα…αξίζουν όλα τότε τίποτα δεν αξίζει τίποτε. Η μοναδική πραγματική πάλη στην ιστορία είναι η διαχρονική σύγκρουση ανάμεσα στους λίγους ενάρετους και τους πολλούς χυδαίους ανθρώπους.

…Να γιατί δεν νοιάζομαι αν τη γη αυτή τη ζουν Τούρκοι, Έλληνες, Εβραίοι…

Κυριάκος Μάτσης

Κυριάκος Μάτσης – Γρηγόρης Αυξεντίου θεωρούνται ως οι κορυφαίοι των ηρώων του αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59. Ο λαός μας ίσως τους κατατάσσει σε αυτή τη θέση λόγω του τρόπου που έφυγαν από τη ζωή , αλλά και λόγω ξεχωριστού χαρακτήρα τους. Όπως και οι άλλοι βεβαίως που δεν έτυχε να σκοτωθούν. Είχαν την δυνατότητα να αποφύγουν τον θάνατο αλλά δεν το έπραξαν. Προτίμησαν να πεθάνουν για την ελευθερία και την πατρίδα τους (Κύπρος)

Αναζητώντας την Εδέμ ανατολικά, δυτικά ή κάπου νότια δεν έχει σημασία. Κι αν δεν υπάρχει, θα τη δημιουργήσουμε, την δικιά μας ιστορία. Μαζί με τους άλλους. Όπου υπάρχουν άνθρωποι ελεύθεροι. Γιατί δεν μπορεί, οι μέρες που λαχταρήσαμε θα’ ρθουν!!! Να γίνουμε οι φωνές, που την αλήθεια θα πουν, την αλήθεια που είναι ο πικρός θάνατος, μπορεί να θυμόμαστε την ιστορία μας, τα πέτρινα χρόνια, τη θλίψη δίχως τελειωμό, ακόμη κι αν καιρός έχει περάσει, κανείς ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσει.

…Θα ριχτώ στον αγώνα. Θα πολεμήσω τίμια και παλληκαρήσια. Θα αγωνιστώ για το λαό. Τον βλέπω αμόρφωτο και θέλω να τον μορφώσω, τον βλέπω αδικημένο και θέλω να τον δικαιώσω…

Κ. Μάτσης

Το μέλλον του πολέμου παίζεται στους δρόμους, στους υπόνομους, στις μεγάλες πολυκατοικίες και στην άτακτη παρουσία σπιτιών που αποτελούν τις ρημαγμένες πόλεις του κόσμου (Συρία). Εμείς… λοιπόν, που ταξιδέψαμε μέσα από την ιστορία σ’ έναν υπέροχο μύθο, σ’ ένα πάρα πολύ όμορφο όραμα. Τώρα αν αυτό στο τέλος της ζωής μας κατάντησε εφιάλτης, αυτό είναι άλλο θέμα. Είπαμε είναι θέμα εξουσίας…

…Λέγαμε να ανέβουμε στο ψηλό βουνό, έτσι για να δούμε τον ορίζοντα…Ξέραμε ότι ήταν ουτοπικό, πίσω από το ψηλό βουνό, ήταν άλλα βουνά, πεδιάδες, πόλεις, χωριά…

Print Friendly, PDF & Email