Η σκοτεινή πλευρά της πραγματικότητας…

γράφει στο peripteron.eu ο Βαγγέλης Πάλλας, ∆ηµοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ / SPJ

Όταν οι λέξεις της ιστορίας τυφλώνουν… οι καιροί είναι χαώδες οι γνώμες συγκεχυμένες η πολιτική ένας κυκεώνας και η γλώσσα των νέων ιδεών δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί τίποτε δεν είναι δυσκολότερο από το να ορίσει κανείς καλά τον εαυτό του σε σχέση με τη θρησκεία τη φιλοσοφία την πολιτική… Νιώθει κανείς να ζει και στην ανάγκη πεθαίνει για έναν σκοπό δίχως να μπορεί να τον ονομάσει… Ο κόσμος έχει μπερδέψει τον κατάλογο του…

Εκείνο που συχνά διαφεύγει της προσοχής είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πλέον κολυμπώντας στη ροή των πληροφοριών ανακυκλώνοντας και αναπαράγοντας ειδήσεις τροφοδοτούν κάθε μέρα μέσα τους την αίσθηση ότι είναι όντα της ιστορίας. Η ιστορικότητα της καθημερινής μας ζωής μοιάζει αναπόφευκτη και δεδομένη. Μας δημιουργείται η ψευδαίσθηση πως αναπόδραστα αργά η γρήγορα θα μας βρει και εμάς μια από τις μεγάλες καταστροφές της ιστορίας ένας πόλεμος ένα τρομοκρατικό χτύπημα ένα ατύχημα μια αρρώστια της εποχής ακόμη κι ένα καιρικό φαινόμενο με ιστορικές διαστάσεις…Όλα γίνονται ιστορικά…

Σήμερα ενώ είμαστε αντιμέτωποι με την αμείλικτη ιστορία που προχωρά διαρκώς και αδιαλείπτως σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά της η μνήμη δεν έχει τη σημασία που είχε στον κυκλικό χρόνο. Όλα τα γεγονότα είναι μικρές ψηφίδες ασήμαντες μπροστά στο χείμαρρο της ιστορίας που μόνο με το μικροσκόπιο της επιστήμης μπορούν να εξεταστούν…
Πολλές φορές οι λέξεις αλλάζουν σημασία… Ήττα η Παράδοση πάντα υπήρχε αμφισβήτηση όσον αναφορά για το ποιος ηττήθηκε καθώς κάτι τέτοιο επέτρεπαν λόγου χάρη οι ισάριθμες ανθρώπινες απώλειες των εμπόλεμων μερών… Η σημασία των λέξεων είτε από αμάθεια είτε σκοπίμως είναι προς όφελος μακροπρόθεσμων πολιτικών σχεδιασμών. Μια συγκεκριμένη ήττα λοιπόν δεν αποκλείει την συνέχεια την αναδίπλωση την ανασυγκρότηση όσων αγωνίζονται για έναν σκοπό για μιαν ιδέα…

Ενώ η μη παράδοση θεωρείται λοιπόν απόδειξη ήθους ειλικρίνειας ανιδιοτέλειας βαθιάς αίσθησης της συνέχειας έκφραση μιας αγωνιστικότητας η οποία δεν δέχεται την πολιτική της εκπροσώπησης που δεν είναι διατεθειμένη να πουληθεί σ’ όσους Έρχονται πρόθυμα να την κοστολογήσουν να την ζυγίσουν να την αγοράσουν προσφέροντας δικαιώματα και κάθε λογής ανταλλάγματα…

Η Ανθρωπότητα ίσως βρίσκεται στην τελική ιστορική φάση της αυτοεξόντωσής της αφού από τη μια εξαφανίζει από τον πλανήτη γη κάθε άγριο είδος ζωής μαζί και τον άγριο φυσικό εγκλιματισμένο και εναρμονισμένο με τη φύση άνθρωπο για να εγκατασταθεί σε υδροκέφαλες μητροπόλεις ως αρρωστημένη μονοκαλλιέργεια…

…Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό… Όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο… Όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση να πλημμυρίζει τα σαλόνια… Όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου… Να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα… Όταν ακούω σένα να μιλάς εγώ πάντα σωπαίνω… Μιχάλης Κατσαρός…

Μιλάμε για διχασμό… αλλά για να υπάρξει διχασμός θα πρέπει πρώτα απ, όλα να υπάρχει ενότητα και κάτι τέτοιο για το κοινωνικό σύνολο της χώρας μας δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ… Από το 1821 και μετά ουδέποτε υπήρξε η αφηρημένη έννοια της ενότητας παρά μόνο μικρά η μεγάλα συμφέροντα που οδηγούσαν σε ρήξη διάφορα κοινωνικά κομμάτια… Η Ενότητα που κατά καιρούς παρουσιάζεται έχει να κάνει με την λειτουργία του εθνικού αφηγήματος…

Η Εξουσία έχει πολλά πρόσωπα… Απέναντι σε όλα τα προηγούμενα οι μηχανισμοί προσπαθούν να στοκάρουν τις πιθανές ρωγμές στο εσωτερικό των οποίων παρεισφρέουν οι ίδιοι οι γνωστοί άγνωστοι…

Αν δεν υποφέρεται αν δεν ταπεινώνεστε δεν θα μάθετε να υπακούετε… Πώς βεβαιώνεται κάποιος για την δύναμη του πάνω στον άλλο; Κάνοντας τον να υποφέρει… Ακριβώς κάνοντας τον να υποφέρει. Η υπακοή δεν αρκεί… Αν δεν υποφέρει πώς μπορεί να είσαι βέβαιος πώς υπακούει στη δική σου θέληση και όχι στη δική του;… Δύναμη είναι να επιβάλλεις πόνο και ταπείνωση… Δύναμη είναι να κομματιάσεις το ανθρώπινο μυαλό και να το συναρμολογήσεις πάλι δίνοντας του το σχήμα που θέλεις εσύ… Ποιος τα είπε αυτά; μα ο Eric arthur Blair και κατά κόσμο George Orwell-1984… Συμφωνείτε;…

Η Συγγραφή της ιστορίας είναι αλήθεια ότι γίνεται από τους νικητές. Ακόμα αυτοί έχουν την υποχρέωση να την βασίζουν σε ντοκουμέντα και όχι σε καλογραμμένες εικοτολογίες που εξασφαλίζουν διαχρονική ασυλία στην ένοχη τάξη. Σε καμιά χώρα η ιστορία δεν περιέχει μόνο στιγμές δόξας. Υπάρχουν και οι μαύρες κηλίδες οι σκοτεινές πτυχές οι οποίες είτε συγκαλύπτονται είτε παραχαράκτωνται προς το συμφέρον συγκεκριμένης τάξης…

Τέλος η σκοτεινή πλευρά της καθημερινότητας είναι πολυπρόσωπη ένας λαβύρινθος από αμέτρητες στιγμές αγωνίας φόβου και τρόμου…

Print Friendly, PDF & Email