Στα σταυροδρόμια… Εκεί αλλάζει ο κόσμος…
γράφει στο peripteron.eu ο Βαγγέλης Πάλλας, ∆ηµοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ / SPJ
Να πεθάνουμε για ιδέες εξαιρετική ιδέα ..Να πεθάνουμε για ιδέες ναι αλλά μ΄ αργό θάνατο .Κρίνοντας πως δεν συντρέχει λόγος πανικού ..Ας βαδίσουμε χαλαρά προς τον άλλο κόσμο γιατί αν βιαστούμε μπορεί και να πεθάνουμε..Για τις ιδέες μας που ίσως αύριο να αποσυρθούν …Φάλτσο η πορεία μας φίλε τελικά..Και ούτε που προλάβαμε να ανοιχτούμε στους μεγάλους δρόμους και ωκεανούς… .Τίποτα δεν ανακαλύψαμε σπουδαίο σε αυτό το ταξίδι..απλά καταλάβαμε πως τα λιμάνια ήταν μακριά …..
Όμως πρέπει να προσέχουμε γιατί εκεί στα σταυροδρόμια …Εκεί αλλάζει ο κόσμος..
Το να βρούμε αυτό που θέλουμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα κει με θάρρος ..είναι ο δρόμος όλων εκείνων που τολμούν ..Για όλα αυτά ..η ιστορία θα είναι πάντα η ίδια και τίποτα δεν θα την απογοητέυσει .Ο ήλιος θα είναι ψηλά το φεγγάρι θα ξεμυτάει κάθε σούρουπο και ένα σπίτι δε θα είναι ποτέ η χώρα μας μια πόλη ποτέ η μάνα μας..
Που πηγαίνουν τα τρένα που όλο φεύγουν ….και ούτε μια φορά δεν καταφέραμε να μπούμε μέσα για όπιο ταξίδι..Αλλάζει ο κόσμος με ένα ταξίδι;..Ναι αρκεί να προσέχεις στα σταυροδρόμια όταν σταματάς στο φανάρι γιατί εκεί αλλάζει ο κόσμος..Αρκεί να μην αλλάξεις πορεία ..φίλε ..γιατί ανοίγουν δρόμους παράξενους ανοίγουν ορίζοντες που στην άκρια τους κρύβουν παγίδες….
Φάλτσο πορεία …κανείς δεν αμφιβάλλει ..Υπάρχουν πάντα κάποιες στιγμές εμείς καθισμένοι στην κουβέρτα να παίρνουμε τη κιθάρα μας και να τραγουδάμε… για να σμίξουμε τον κόσμο …Ναυαγοί είμαστε σε μια απέραντη νοσταλγία… .Ναι να πεθάνουμε για τις ιδέες μας ..Ώσπου ν αλλάξουν όλα αυτά..Ένας κόσμος χαμένος κουρασμένος φοβισμένος νικημένος… Νικημένος από την καθεστωτική προπαγάνδα των ΜΜΕ από τη φθορά της καθημερινής προσπάθειας για την επιβίωση του..Νικημένος από τις ελπίδες του ότι δεν μπορεί κάτι να αλλάξει …Γι αυτό σου λέω πρόσεχε τα σταυροδρόμια εκεί …σύντροφε ..αλλάζει ο Κόσμος….
Είμαστε ένας λαός που τραγουδάμε για την ψυχή μας ..που νομίσαμε πως τη κάναμε σημαία της γης …για τον έρωτα που κρεμάσαμε ..για το χάδι που αψηφήσαμε ..για την ανατροπή που ξεκινήσαμε …Τραγουδάμε για την νίκη που δεν γιορτάσαμε …για την ήττα που δεν υπογράψαμε ….Τραγουδάμε για μας..Εμείς δεν θα πεθάνουμε …Ένας Πεντοζάλης θα είναι η τελευταία μας μάχη …η τελευταία μας μεταλαβιά …Εμείς που μοιραζόμασταν βραδιές σ ένα καπηλειό όλα μας τα μυστικά με κάποιους άγνωστους..
Είναι στιγμές που αρχίζει να φαίνεται το λάθος …Αργήσαμε να το καταλάβουμε ..και ο χώρος μας άρχισε να γεμίζει απουσίες .Μας πήραν τα όπλα ..τα παραδώσαμε στο όνομα της ειρήνης ..να μην τρέξει σταγόνα αίμα..αλλά να χυθούν εκατομμύρια δάκρυα ..τα δάκρυα δεν πονάνε ….Όσα χάσαμε ήταν φυλαγμένα σε ένα μεγάλο μπαούλο κάτω από το ξύλινο πάτωμα της πατρίδας μας μέσα στην υγρασία τη μούχλα και κάτω από τα ποδοβολητά των καταπατητών ….Αλλά εμείς ..Εκεί ..Εκεί στα σταυροδρόμια του Κόσμου περιμένουμε να ανάψει το φανάρι για να αλλάξουμε πορεία προς τα δυτικά η προς τα ανατολικά;….
….ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ Τ ΑΔΙΚΟ ΔΙΩΓΜΕΝΟ ΚΙ ΟΠΩΣ ΕΝΗΣΤΕΥΕΣ ΤΗ ΔΙΚΟΠΗ ΖΩΗ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΟ ΝΑ Σ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ ΞΕΓΡΑΜΕΝΟ..ΚΙ Ο ΠΑΝΩ ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΝΑΙ ΟΙ ΤΡΟΧΟΙ ΠΟΥ Σ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟ…..
