Αβέρωφ: «Η Ελλάδα είναι η Καρδιά μας!», Ντοούς: «Η Κύπρος είναι η Καρδιά μου»
γράφει στο peripteron.eu ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, ευρωβουλευτής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκλεγμένος με το ΑΚΕΛ
«Η Κύπρος είναι το Σπίτι μας και η Ελλάδα η Καρδιά μας…»
Αυτό δήλωσε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και υποψήφιος για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αβέρωφ Νεοφύτου.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, στην ομιλία του στο Πολιτικό-ιδεολογικό Συνέδριο του ΔΗΣΥ, στο οποίο παρουσιάστηκαν οι θέσεις του κόμματος για τις Προεδρικές Εκλογές του 2023, συγκινημένος και περιτριγυρισμένος από πολλές Ελληνικές σημαίες και ελάχιστες Κυπριακές, μας δήλωσε με περηφάνεια ότι «Η Κύπρος είναι το Σπίτι μας, η Ελλάδα η Καρδιά μας και η ΕΕ το Μέλλον μας».
Στο συνέδριο παρευρέθηκε επίσης και ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μαργαρίτης Σχοινάς, ο οποίος στην ομιλία του αναφερόμενος σε εκδήλωση για τα 200 χρόνια της Ελληνικής επανάστασης στην Νέα Υόρκη δήλωσε ότι «το μεγάλο μας έθνος ξεπερνάει τα όριο των δύο κρατών μας». Μια δήλωση που παραπέμπει στην ιδέα ένα έθνος-δύο κράτη και ουσιαστικά περιγράφει την Κυπριακή Δημοκρατία ως «δεύτερο ελληνικό κράτος».
Και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης έχει συμβάλει σε αυτό τον εθνικιστικό παροξυσμό. Στην ομιλία του τη περασμένη Κυριακή στην τελετή έναρξης της Θαλάσσιας Επιβατικής Σύνδεσης Κύπρου-Ελλάδας, μεταξύ άλλων είπε: «ο ομφάλιος λώρος δια της ναυτιλίας που ένωνε την Κύπρο με την Ελλάδα, επανασύσταται…»
Αυτοί τα εθνικιστικά αφηγήματα δεν είναι συμβατά, ούτε με τη σημερινή πραγματικότητα, ούτε με τις προοπτικές του αύριο.
Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι ένα «Δεύτερο Ελληνικό κράτος». Στο παρελθόν κάποιοι αγωνίστηκαν για να την μετατρέψουν σε τέτοιο, αλλά κάθε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση έφερνε την Κύπρο ένα βήμα πιο κοντά στη διχοτόμηση.
Σήμερα αν κάποιοι θέλουν ένα «Δεύτερο ελληνικό κράτος» μπορούν να το έχουν αλλά μόνο ως μισό. Δεν θεωρώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων ενθουσιάζεται με αυτή την ιδέα.
Όπως και η αντίληψη περί ενός έθνους-δύο κράτη έτσι και ο λόγος του Νίκου Αναστασιάδη περί «ομφάλιου λώρου» είναι ασύμβατος με τις σημερινές πεποιθήσεις των Ελληνοκυπρίων διότι δεν θεωρούν τον εαυτό τους ούτε «παιδί» ούτε εξαρτημένους από την «μητέρα Ελλάδα».
Αν έτσι έχουν τα πράγματα τότε πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα: «γιατί επιλέγουν οι εθνικο-λαικστές αυτή την ρητορική του εθνικισμού της «μητέρας πατρίδας;».
Η απάντηση είναι απλή. Γιατί δεν ξέρουν άλλη γλώσσα. Αν και ο Εθνικισμός της Μητέρας Πατρίδας ηττήθηκε ιστορικά, η πολιτιστική και συμβολική γλώσσα που άφησε ως κληρονομιά, ρίζωσε στα αφηγήματα των εθνικιστικών ελίτ.
Εκφράζονται με μια νοσταλγία, μοιρολογώντας για το παρελθόν και μιλούν την γλώσσα μιας άλλης εποχής. Δεν ξέρουν πώς να μιλήσουν τη γλώσσα του αύριο.
Παρόμοια και οι Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι εθνικιστές… Και αυτοί αναφέρονται σε «Ένα έθνος δύο Κράτη». Λένε για παράδειγμα ότι η Κύπρος «συνδέεται με την Τουρκία με ομφάλιο λώρο».
Εν συντομία, δεν έχει καμία διαφορά αν οι εθνικιστές είναι Έλληνοκύπριοι-Έλληνες, Τουρκοκύπριοι-Τούρκοι. Μιμούνται ο ένας τον άλλον και επαναλαμβάνουν τα αφηγήματα που κατέστρεψαν αυτή τη χώρα. Μάλιστα με τα ίδια αφηγήματα τείνουν να καταστρέψουν και τις προοπτικές του μέλλοντος.
Το μέλλον της Κύπρου απαιτεί άλλα αφηγήματα!
Όπως για παράδειγμα της Ντοούς Ντεριά: «Η Κύπρος είναι η Πατρίδα μου, η Καρδιά μου…»
Αυτή είναι η διαφορά του Αβέρωφ και της Τουρκοκύπριας πολιτικού Ντοούς…
Και κάθε Αβέρωφ και κάθε Ντοούς.
Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ της εθνικιστικής και της αντιεθνικιστικής αντίληψης της πατρίδας…
Από την μια είναι η γλώσσα λοιπόν του Εθνικισμού της Μητέρας Πατρίδας και από την άλλη ο αγώνας για μια Κύπρο πατρίδα όλων ανεξάρτητα από την εθνοτική τους καταγωγή…
Ο ένας κοιτά στο παρελθόν, ο άλλος στο μέλλον…