Άποψη: «Δεν μπορούμε να σώσουμε τον πλανήτη με ηλεκτρικά αυτοκίνητα»
Από Zsolt Horváth, Tamás Ignácz
Γνωρίζουμε εδώ και πολύ καιρό ότι ο εθισμός μας στο ΑΕΠ και το καπιταλιστικό οικονομικό μοντέλο είναι ασύμβατα με τη ζωή στη Γη.
Οι επιστήμονες το έλεγαν αυτό για δεκαετίες, αλλά πολύ λίγα συνέβησαν. Πριν από λίγα χρόνια, η ηλεκτροκίνηση των επιβατικών οχημάτων είχε ξεκινήσει το ταξίδι της, ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να μειώσει τις εκπομπές CO2 για να σώσει τον πλανήτη.
Όχι μόνο δεν βοηθάει – επιδεινώνει την κατάσταση, και παρόλα αυτά συνεχίζουμε να οδεύουμε προς την καταστροφή.
Ελπίζοντας σε έναν deus ex machina
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα των αναδυόμενων προβλημάτων που συνοδεύουν την ηλεκτροκίνηση των αυτοκινήτων.
Ενώ παράγετε ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, εξακολουθείτε να εκπέμπετε αέρια του θερμοκηπίου στον αέρα. Οι πόροι που απαιτούνται για την κατασκευή ενός βιώσιμου και αποτελεσματικού συστήματος για τις ηλεκτρικές μεταφορές είναι υπερβολικά δαπανηροί, ιδίως για τις μικρότερες χώρες ή τις αναδυόμενες χώρες. Δεν υπάρχει σαφές στρατηγικό σχέδιο για τον τρόπο χρηματοδότησης ή συντήρησής του.
Η τιμή ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου είναι εξαιρετικά υψηλή σε σύγκριση με τους προκατόχους του, τους κινητήρες εσωτερικής καύσης, και η αποδοτικότητα δεν τους πλησιάζει πουθενά, αν δείτε πόσες ακριβώς βελτιώσεις πρέπει να γίνουν ακόμη για να λειτουργήσει ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο το ίδιο με το αντίστοιχο μη ηλεκτρικό.
Η διαδικασία επαναφόρτισης είναι χρονοβόρα και η αντικατάσταση της μπαταρίας είναι πολύ δαπανηρή και μπορεί να συμβεί πολύ νωρίς σε σύγκριση με τη συνολική διάρκεια ζωής που υπόσχονται τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Η ποσότητα ενέργειας που απαιτεί η μετατροπή όλης της κυκλοφορίας σε ηλεκτρικά οχήματα είναι αφάνταστα υψηλή και δεν μπορεί να παραχθεί χωρίς περαιτέρω εκπομπές CO2, εκτός αν επαναφέρουμε τους ομοίους του Νίκολα Τέσλα και τις μαγικές deus ex machina εφευρέσεις τους. Το ερώτημα είναι, ποιος θα το αγοράσει αυτό;
Η άπειρη ανάπτυξη σε ένα πεπερασμένο σύστημα είναι η βασική αιτία των προβλημάτων μας
Το θέμα δεν είναι αστείο, διότι όχι μόνο είναι αναποτελεσματικό και ακριβό, αλλά και ενισχύει τις χώρες που έχουν τα απαραίτητα βασικά υλικά και την ενέργεια για να παράγουν την τεχνολογία που απαιτεί η ηλεκτροκίνηση και αποδυναμώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ενισχύει επίσης χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, τους άμεσους οικονομικούς ανταγωνιστές μας. Αυτό και μόνο καθιστά δύσκολο να πιστέψει κανείς τις πολιτικές ελίτ, επειδή οι ενέργειές τους είναι αντιφατικές.
Για παράδειγμα, οι κανονισμοί της ΕΕ αναφέρουν ότι πρέπει να αποθηκεύετε και να ανακυκλώνετε τους συσσωρευτές εκεί που τους παράξατε, κάτι που αποτελεί πραγματικό πλήγμα για το περιβάλλον. Αυτό δεν είναι ούτε κατά διάνοια φιλικό προς το περιβάλλον. Και όλα αυτά συμβαίνουν για να εκπληρωθεί η πρόβλεψη για επίτευξη 22% λιγότερου CO2 μέχρι το 2050, αντί να είμαστε εντελώς “χωρίς άνθρακα”.
Αλλά τι γίνεται με τους άλλους τομείς; Κανείς δεν ξέρει, ή κανείς δεν μιλάει γι’ αυτό με την ίδια σημασία.
Έχουμε πιο σοβαρά ζητήματα. Το μεγαλύτερο μέρος των αερίων του θερμοκηπίου προέρχεται από αεροσκάφη, πλοία και οχήματα βαριάς κυκλοφορίας, καθώς και από αντιπεριβαλλοντικές τεχνολογίες παραγωγής ενέργειας, όπως οι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί με βάση τον άνθρακα.
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι το νησί των αποβλήτων 1,5 εκατομμυρίου τετραγωνικών χιλιομέτρων στους ωκεανούς μας που καταστρέφει το οικοσύστημα και επισκιάζει πλήρως τη θαλάσσια ζωή του πλανήτη μας, η οποία αποτελεί τη βάση της ζωής.
Και πάλι, κανείς δεν μιλάει γι’ αυτό και πολύ λίγα συμβαίνουν επί της ουσίας. Το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα είναι επίσης ασύμβατο με τη ζωή, όπου το ΑΕΠ πρέπει να αυξάνεται συνεχώς μέχρι το άπειρο σε ένα πεπερασμένο σύστημα, κάτι που είναι αδύνατο.
Κανείς δεν έχει καταλήξει σε εναλλακτικά συστήματα που θα ήταν αμοιβαία επωφελή για τους πολιτισμούς σε όλο τον πλανήτη.
Οι σιδηρόδρομοι θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα ως λύση στο πρόβλημα των εκπομπών CO2 στην αλυσίδα εφοδιασμού, επειδή πολλά υλικά εξακολουθούν να παραδίδονται με πλοία – την πιο ρυπογόνο μέθοδο, όχι μόνο για την ατμόσφαιρά μας αλλά και για τους ωκεανούς μας.
Το ΑΕΠ δεν μπορεί να φαγωθεί
Αν θέλουμε πραγματικά να προστατεύσουμε το περιβάλλον και τον οικονομικό ρόλο του δυτικού μπλοκ και της ΕΕ στον κόσμο, πρέπει να κατανοήσουμε τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων μας.
Πρέπει να σταματήσουμε να λαμβάνουμε οικονομικές αποφάσεις με βάση ιδεολογίες ή προσωπικές επιθυμίες. Πρέπει να κάνουμε βήματα προς την κατεύθυνση της καθαρής λογικής και των στρατηγικά συμβατών αποφάσεων που είναι προς το συμφέρον μας.
Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας εναλλακτικές λύσεις που είναι συμβατές με τα σημερινά μας συστήματα και απαιτούν λιγότερη πρόσθετη παραγωγή, συμπεριλαμβανομένων επιλογών όπως κινητήρες με βάση το υδρογόνο για επιβατικά οχήματα – εναλλακτικές λύσεις για την παραγωγή καθαρής ηλεκτρικής ενέργειας και εναλλακτικές λύσεις για τα σημερινά μας οικονομικά συστήματα.
Η ηλεκτροκίνηση δεν λύνει τα προβλήματά μας, απλώς τα βαθαίνει. Ως μηχανικοί, πρέπει να πούμε ότι η γνώμη των επαγγελματιών του κλάδου είναι αντίθετη με την επικρατούσα τάση, και για καλό λόγο.
Δεν είναι πολύ αργά. Καλούμε τους υπεύθυνους να επανεξετάσουν την κατεύθυνση της τεχνολογικής προόδου της ΕΕ.
Παραφράζοντας μια ρήση των ιθαγενών Αμερικανών: “Όταν κόψουμε το τελευταίο δέντρο, δηλητηριάσουμε το τελευταίο ποτάμι και πιάσουμε το τελευταίο ψάρι, μόνο τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι το ΑΕΠ δεν μπορεί να φαγωθεί”.
Οι Zsolt Horváth και Tamás Ignácz είναι Ούγγροι μηχανικοί εφαρμογών αυτοκινήτων και στελέχη κατασκευαστικών εταιρειών.