ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΓΙΚΟ ΙΙΙ

Πάλλας Βαγγέλης Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ/SPJ

… Αν σε ρωτήσουμε πού μένεις μες στην καρδιά μου να τους πεις κι αν σε ρωτήσουμε πώς σε λένε αγάπη.. πες τους μη ντραπείς…
Ζούμε σε ένα κόσμο καθόλου μαγικό, ένα κόσμο παράξενο, επικίνδυνο αλλά και καταστροφικό. Πανεπιστήμια χώροι εγκλεισμού, δρόμοι κλειστοί.. Φωνές βουβές μέσα σε ένα απέραντο κόσμο σιωπής. Ζούμε κυριολεκτικά εγκλωβισμένοι πίσω από τα τείχη που μας κτίσανε, τα τείχη που εμείς σιωπηλά αποδεχτήκαμε… Αφήνοντας απ’ έξω ότι αγαπάμε, ότι έχουμε πιο πολύτιμο… Δεν ζούμε σ’ αυταπάτες, ούτε στους δρόμους των χαμένων ονείρων…
… Ο Μπράουν ο Φίσερ κι Κράφτ σκεφτήκαν και βρήκαν πως φταίει ο Μαρξ ο Μπράουν ο Φίσερ κι Κράφτ ξανάσμιξαν πάλι και φτιάξανε τραστ….
Είναι γεγονός ότι σε αυτόν τον μαγικό κόσμο, ο καπιταλισμός αναζητά τρόπους επιβολής της θεωρίας του. Οι νεοφιλελεύθερες πρακτικές είναι ορατές σε όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας. Παιδεία, υγεία, αστυνομική καταστολή, ελευθερία έκφρασης, βρίσκονται μπροστά μας. Είναι μια ζοφερή ατμόσφαιρα που πνίγει την ελληνική κοινωνία. Όσο για την καταγραφή της ιστορίας μην ξεχνάμε ότι όσο καλή και αν είναι, δεν είναι τίποτα από μια ανάγνωση και ερμηνεία, μια παρηγοριά και αποκούμπι…
Θέλουμε μια καινούργια αρχή λένε. Δεν θα μιλήσουν τώρα, δεν τους σηκώνει η εποχή, θα βγουν όταν περάσει η μπόρα…
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες των μεγάλων αλλαγών που συντελούνται στη ζωή μας. Υιοθετούνται νόμοι και διατάξεις που λαμβάνουν καθόλου υπόψη την απώλεια της ελευθερίας των πολιτών. Ελάχιστη σημασία δείχνουν.
Σε αυτούς τους καιρούς το κράτος εγκαταλείπει το ρόλο του εγγυητή της κοινωνικής ειρήνης και αναλαμβάνει εκείνο του επιτελάρχη του κοινωνικού πολέμου. Γι αυτό ακριβώς εντείνει την ευθύνη τους, στους μηχανισμούς καταστολής, εγκαταλείποντας την υγεία, την παιδεία και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Ζούμε σε αυτόν τον μαγικό κόσμο.
… Μα πώς να μην ξεχάσεις την αυλή σου και την παλιά τη γνώμη καθενός, όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου, να σημαδέψουν πάλι τη ζωή σου…
Και έρχεται εκείνη η στιγμή, που ο ουρανός, η βροχή, το δάκρυ, φέρνουν στη ζωή σου κάποιο πρόσωπο, που για ένα ανεξήγητο λόγο είναι σημαντικό για σένα. Και εάν είσαι χαλαρός και ήρεμος ίσως να βρεις τον χρόνο από την καθημερινότητα να το προσέξεις, μπορεί να είναι μέσα από μια διαδήλωση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση ή σε μια βιτρίνα από παραδοσιακά κοσμήματα, μπορεί να είναι μια εφημερίδα κρεμασμένη στο περίπτερο ή στο παιδί του δρόμου, που θέλει να σου πλύνει το αυτοκίνητο. Και εάν η ανάπτυξη της συνείδησής σου το πλησιάσει μπορεί να το αγαπήσεις, να το ποθήσεις! Και αρχίζει η αέναη μάχη του μυαλού και της καρδιάς. Η πιο αιματηρή μας μάχη.
… Στο ίδιο έργο θεατές εσύ κι εγώ τραγουδιστές φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας, οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές από το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας…
Μελάνι. Δηλητηριώδες παρασκεύασμα από ταννικό γάλλιο του σιδήρου, αραβικό κόμμι και νερό, κυρίως χρησιμοποιούμενο στη διευκόλυνση της μόλυνσης από βλακεία και στη διάδοση της πνευματικής εγκληματικότητας. Οι ιδιότητες της μελάνης είναι παράξενες και αντιφατικές: μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργήσει και να εξαφανίσει, να μαυρίσει και να λευκάνει υπολήψεις, αλλά η συνηθέστερη και πιο αποδεκτή χρήση της είναι η οικοδομική. Πρώτα συνδέει τους λίθους ενός οικοδομήματος φήμης κι ύστερα καλύπτει-σαν σοβάς- την κακή ποιότητα του υλικού. Υπάρχουν κάποιοι που ονομάζονται δημοσιογράφοι κι έχουν φτιάξει λουτρά μελάνης, στα οποία μερικοί πληρώνουν για να μπουν και μερικοί άλλοι για να βγουν. Καμιά φορά συμβαίνει αυτός που πλήρωσε για να μπει, να πληρώνει διπλάσια για να βγει.
… Δεν έχω σπίτι πίσω για να ‘ρθω ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ, δεν έχω δρόμο, ούτε γειτονιά να περπατήσει μια πρωτομαγιά….
Μέρα – μέρα, βδομάδα – βδομάδα, μετά από μήνες, με τρόμο συνειδητοποιούμε ότι έχουν περάσει τα χρόνια, από τότε που τα όνειρα μας χάθηκαν. Πόσο κοστίζει η ανυπολόγιστη ζωή; Όσο ένα φτωχό παράπηγμα ή όσο η ανύψωση του αναστήματος μας ενάντια σε κάθε είδους εξουσία;
Πόσοι δημοσιογράφοι δεν μπόρεσαν ποτέ να μας ενημερώσουν για όλα αυτά γιατί δεν τους ανοίχτηκε καμιά πόρτα. Πόσοι δικηγόροι ή δικαστικοί δεν μπόρεσαν να φτάσουν την αλήθεια γιατί ήταν τα χέρια δεμένα. Πόσοι κρατικοί λειτουργοί θάφτηκαν σε κάτι ανάξια λόγου γραφεία για να μην είναι κοντά στο… μέλι που τρώγανε ασύστολα οι διαπλεκόμενοι. Πόσοι καλλιτέχνες σάπισαν φτωχοί και ξεχασμένοι γιατί η τέχνη τους δεν τόσο ευτελής ώστε να ταιριάζει με τη ξεφτίλα που επικρατούσε γύρω.
… Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι. Το κουρασμένο βήμα του το ξέρω και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει …
ΛΑΟΣ. Αυτή η λέξη είχε τόσο αδικηθεί, ευτελιστεί, δαιμονοποιηθεί, ξαναβγαίνει στο προσκήνιο και περνάει πάλι από χείλη σε χείλη. Ο λαός επιστρέφει, αφού μέτρησε στις τσέπες του τις ζημιές από τη λεηλασία. Τι είναι όμως ο λαός; Όλα και τίποτα. Όλοι και Κανένας. Ο λαός δεν είναι παρά μια στιγμή σύγκλισης. Εφήμερη αλλά και πανίσχυρη. Μια στιγμή που οι εργαζόμενοι φτωχοί, οι νεαροί άνεργοι και η τεράστια μεσαία τάξη που συνθλίβεται από την ολιγαρχία του χρήματος, ενώνονται σε ένα. Σε μια σύγκλιση που όμως δεν γίνεται σε σκοτεινούς συναινετικούς διαδρόμους, αλλά στους δρόμους και στις πλατείες. Άνθρωποι που μπορεί να ξεκινούν καθένας από διαφορετικούς δρόμους, συγκλίνουν σε έναν χείμαρρο που ανατρέπει όσα εμποδίζουν την αναγκαία πρόοδο της κοινωνίας. Η Ιστορία γράφεται με τέτοιες συγκλίσεις. Αγρότες, τεχνίτες, έμποροι, μισθωτοί, μεσοαστοί, ήταν εκείνοι που άνοιξαν το δρόμο στη Γαλλική Επανάσταση του 1789.
… Ή ελευθερία ή ησυχία. Πρέπει να διαλέξετε ή θα είστε ελεύθεροι ή θα είστε ήσυχοι. Και τα δυο μαζί δεν γίνονται … Θουκιδίδης
Συνήθως από πού θέλουμε να αλλάξουμε όσο αφορά στα κοινά είναι η πολιτική. Περιμένουμε μια αλλαγή φιλοσοφίας, που θα έδινε τέλος στις πολιτικές αυθαιρεσίες της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας. Ζούμε σε ένα κόσμο μαγικό, όπου βλέπουμε να σβήνουν κάτω από τα μάτια μας, αιωνόβιες παραδόσεις. Είναι μια εποχή που ο κόσμος αλλάζει ραγδαία, με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μέσα από τις γεωπολιτικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτός ο κόσμος κάνει πολύ θόρυβο. Αλήθειες ψέματα, ιδέες, αντιλήψεις, απόψεις, σκέψεις περίεργες μας κυκλώνουν καθημερινά.
…Ήταν τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες, τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα…
Τα σεντούκια των περισσότερων ανθρώπων είναι ένας αχταρμάς από θραύσματα μνήμης, συντετριμμένα όνειρα, ματαιωμένα σχέδια και ένα μικρό αξιόλογο απόθεμα υλικών επιβίωσης. Η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη. Η αποθήκη όμως είναι έρημη και άδεια…
Σε καιρό ύφεσης και πανδημίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται καθημερινά. Όταν αυτά απουσιάζουν από τη ζωή των ανθρώπων εμφανίζονται παρενέργειες στην συμπεριφορά των πολιτών.
Η κοινωνική δυσαρέσκεια αυξάνεται και δεν φαίνεται πουθενά η ανάκαμψη που επιθυμούν οι πολίτες. Σε ένα τέτοιο κόσμο μαγικό, όλοι οι άνθρωποι επιστρέφουν στη σιωπή τους. ..
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ….