Θανάσης Σακελλαριάδης: Ο «ποιητικός» στοχασμός του Ludwig Wittgenstein

Φιλοσοφία και Γλώσσα

To νεοεκδοθέν πόνημα του Θανάση Σακελλαριάδη ερευνά τα συστατικά στοιχεία του έργου του Ludwig Wittgenstein, τα οποία έχουν κερδίσει αναγνώστες τόσο από τον ακαδημαϊκό, επιστημονικό και φιλοσοφικό χώρο όσο κι από φιλέρευνους λάτρεις της φιλοσοφίας.

Η ακραιφνής φιλοσοφική ιδιότητα του Wittgenstein δεν τον εμπόδισε να αρθρώσει έναν λόγο ελκυστικό και πολυποίκιλο, εξετάζοντας και αξιοποιώντας στοιχεία διεπιστημονικά, καταφέρνοντας έτσι να ανασυστήσει έναν φιλοσοφικό λόγο προσιτό για τους εξοικειωμένους και συνάμα αναλυτικό και εμβριθή για τους επαΐοντες, ενώ παράλληλα επεδίωξε να χρησιμοποιήσει μια γλώσσα που θα αξιοποιούσε την υφολογική του ταυτότητα και τη συγγραφική του δεινότητα.

Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για τους δαιδάλους της διαμόρφωσης του νοήματος, καθώς επίσης και τους μηχανισμούς δόμησής του, στρέφοντας κυρίως την έρευνά του στη γλώσσα. Η συνεισφορά του στη διάνοιξη δρόμων και την πραγμάτευση θεωρητικών ζητημάτων μέσα από τη γλωσσική και ενσώματη νοητική δραστηριότητα ήταν κάτι παραπάνω από αξιοσημείωτη.

Η συμβολή του Θανάση Σακελλαριάδη στη μελέτη του έργου του Αυστριακού φιλοσόφου είναι σημαντική, καθώς το παρόν βιβλίο μπορεί να λειτουργήσει τόσο ως μια εισαγωγική μελέτη στο έργο του όσο και ως μια πρόταση ερμηνείας ορισμένων όψεών του που είναι περισσότερο οικείες σε όσους έχουν ήδη κοινωνήσει τα νάματα της σκέψης του.