Παιδιά του κόσμου

Γράφει η Θεοδοσία Αργυράκη-Ασαργιωτάκη

«Είμαι παιδί του κόσμου κι έχω δικαίωμα να ζω, να υπάρχω, να μαθαίνω, να μιλώ 

να τραγουδώ, να παίζω, να γελώ, να αντικρίζω έναν ήλιο λαμπερό

Έχω δικαίωμα να ζω με ανεμελιά, όπως ταιριάζει στην παιδική μου την καρδιά 

Στων αστεριών το φως να κάνω ευχές, να ονειρεύομαι μια όμορφη ζωη

για σήμερα, για αύριο, για πάντα. 

Είμαι παιδί του κόσμου και η καρδιά μου η μικρή, νιώθει, σκορπά απλόχερα, ζητά αγάπη.

Έχω δικαίωμα να ζω σε ένα κόσμο με ειρήνη, δικαιοσύνη, ομορφιά και καλοσύνη.

Σε ένα κόσμο δίχως πόνο, βία, φόβο.

Είμαι παιδί του κόσμου, θέλω ένα χάδι τρυφερό, όταν κρυώνω, όταν δακρύζω και πονώ

να μ` αγκαλιάζει με στοργή κι αγάπη.

Έχω δικαίωμα να ζω, σε ένα κόσμο ελευθερίας κι ανθρωπιάς    

σε ένα κόσμο που θα μεγαλώσουν τα παιδιά μου κι όλου του κόσμου τα παιδιά».

 

Την 20η Νοεμβρίου γιορτάζονται παγκόσμια τα δικαιώματα των παιδιών.

Επέτειος της 20ης Νοεμβρίου του 1989, ημέρα που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, κατοχυρώνει βασικές αρχές και δεσμεύει τις Κυβερνήσεις να εντείνουν τις προσπάθειές τους για φιλική για το παιδί κοινωνία. Αναγνωρίζει ότι όλα τα παιδιά του κόσμου, όπως και οι ενήλικες, έχουν δικαιώματα χωρίς διάκριση, φυλής, εθνικής, η κοινωνικής καταγωγής, οικογενειακής προέλευσης και θέσης. Η σύμβαση κυρώθηκε από τη Ελλάδα με το Νόμο 2101/1992

Έχουν περάσει τριάντα τρία χρόνια μετά την υιοθέτηση της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ και τα παιδιά σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να ζουν σε ακατάλληλες συνθήκες για την ψυχική και σωματική τους υγεία.

Οι πολεμικές συρράξεις σε παγκόσμια κλίμακα με φυσικό επακόλουθο τις μαζικές μετακινήσεις προσφύγων και μεταναστών, φτώχεια και πείνα, φυσικές καταστροφές και επιδημίες που ταλανίζουν τον πλανήτη μας με πρόσφατη τον ιό Covid19.

Βαθιές κοινωνικές ανισότητες και διακρίσεις, που στιγματίζουν τα παιδιά σε κάθε διαφορετικό χαρακτηριστικό, και συμπεριφορά.

Εργασιακή εκμετάλλευση των παιδιών, ενδοοικογενειακή βία, παραμέληση, έκθεση σε κίνδυνους του διαδικτύου κ.α, που υπονομεύουν αρνητικά τη ζωή τους, την ομαλή προσωπική τους εξέλιξη, και το μέλλον τους, ως αυτόνομοι, δημιουργικοί και ελεύθεροι άνθρωποι.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης σε όλους τους τομείς, σε πολλές χώρες του κόσμου, έχουν ανέβει σε πολύ υψηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα ο σύγχρονος άνθρωπος, να απολαμβάνει πλούσια κοινωνικά αγαθά που του προσφέρονται, ιατρικής, διατροφικής επάρκειας, εκπαιδευτικές ευκαιρίες για μάθηση και εργασία, με πολλές δυνατότητες οικονομικής, πολιτισμικής και κοινωνικής εξέλιξης.

Ο προβληματισμός για τον κάθε νοήμονα και ευαισθητοποιημένο άνθρωπο, που πιστεύει και υποστηρίζει τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και είναι αντίθετος σε κάθε είδους βία, ψυχολογική, σωματική και λεκτική, με κατάφωρη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιαίτερα όταν αυτά τα θεμελιώδη και αναφαίρετα δικαιώματα αφορούν μικρά παιδιά, αθώες παιδικές ψυχές. Δυστυχώς τα τραγικά και εφιαλτικά γεγονότα και οι αποτρόπαιες πράξεις, με μικρά παιδιά και νέους, να έχουν πέσει θύματα σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης, με τις δραματικές επιπτώσεις και τα επώδυνα ψυχολογικά τραύματα που σημαδεύουν τη ζωή τους, μόνο θλίψη και αποτροπιασμό προκαλούν σε μια κοινωνία που θέλει να λέγεται σύγχρονη, πολιτισμένη, ανθρώπινη.

Έχουμε υποχρέωση απέναντι σε όλα αυτά τα δραματικά γεγονότα, να πάρουμε θέση.
Να έχουμε καίριο και καθαρό λόγο, να υποστηρίξουμε θετικά, ουσιαστικά και έμπρακτα τα παιδιά, με την προστασία, τη γνώση, το ενδιαφέρον, την ενημέρωση, τη συνεργασία, τη βοήθεια, το σεβασμό και την αλληλεγγύη.

Είναι σημαντικό για όλα τα παιδιά να τους προσφέρουμε τα εφόδια και τη δύναμη που έχουν ανάγκη και χρειάζονται, ασφάλεια, ελευθερία έκφρασης και γνώμης, κριτική ματιά και υπεύθυνη στάση ζωής, σε γενικό και ειδικό επίπεδο, κράτος, κοινωνία, περιβάλλον, οικογένεια, εκπαίδευση.

Το παιδί δικαιούται, ως ισότιμο μέλος της δημοκρατικής κοινωνίας, να συμμετέχει με ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής και του μέλλοντός του.

Ιδιαίτερη υποχρέωση όλων μας, η υποστήριξη παιδιών που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, παιδιά με αναπηρίες, σε κατάσταση φτώχειας, παιδιά σε ιδρύματα.
Αν η ευαισθητοποίηση μας δεν παραμένει μόνο σε σκέψεις και λόγια, αλλά μετατραπεί σε όραμα, ιδέες και ουσιαστικές και γόνιμες πράξεις, με την οργάνωση, τον σχεδιασμό και πραγματοποίηση θετικών παρεμβάσεων που θα φέρουν αλλαγές στις συνειδήσεις και στον καθημερινό, ανθρώπινο τρόπο ζωής, τότε θα υπάρχει η ελπίδα, ότι το μέλλον των παιδιών του κόσμου, θα είναι καλύτερο!

* Η Θεοδοσία Αργυράκη–Ασαργιωτάκη, γεννήθηκε στο Ηράκλειο, της Κρήτης όπου κατοικεί και εργάζεται. Γράφει ποίηση, θέατρο, διήγημα, μυθιστόρημα, δοκίμιο, ζωγραφίζει και εικονογραφεί βιβλία, κυρίως για παιδιά και νέους. Δραστηριοποιείτε εθελοντικά από το 2001 μέχρι σήμερα, με την, άτυπη εκπαίδευση “art therapy” παιδιών και ενηλίκων ΑμεΝυ.

Λογοτεχνικές, εικαστικές εργασίες της έχουν βραβευθεί από διεθνή και ελληνικά φόρουμ, εκδοθεί και συμπεριληφθεί σε τόμους πρακτικών, επιστημονικών συνεδρίων, ανθολογίες, εικαστικά λευκώματα, εφημερίδες και ηλεκτρονικά περιοδικά τέχνης. Συντονίζει ομάδα φιλαναγνωσίας, είναι ενεργό μέλος συλλόγων και ομάδων πολιτιστικού, λογοτεχνικού, εικαστικού και περιβαλλοντολογικού ενδιαφέροντος.

πηγή: fractalart.gr

Print Friendly, PDF & Email