Όταν οι μύθοι της «προοδευτικής διακυβέρνησης» καταρρέουν

«Η κυβερνητική εναλλαγή και η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ δε συνιστά πολιτική αλλαγή υπέρ του λαού (…).

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα συνεχίσει τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις της χώρας στην ΕΕ και τους δανειστές και φυσικά αυτό θα είναι ανάσα στο αστικό πολιτικό σύστημα, που επιδιώκει την πιο βαθιά ενσωμάτωση του λαού μέσα από την ανασύνθεση του αστικού κομματικού συστήματος, σε μια κρίσιμη στιγμή για το λαό και το κίνημά του».

Αυτά εκτιμούσε το ΚΚΕ με σχετική ανακοίνωσή του μία μόλις μέρα μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015 που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην αστική διακυβέρνηση.

Από μια άποψη δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για να φανεί ποιος δικαιώθηκε από τη ζωή και ποιος διαψεύστηκε. Τα ίδια τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που θα «έσκιζε τα μνημόνια» και θα τα καταργούσε με «έναν νόμο και ένα άρθρο» ήταν εκείνος που ψήφισε τελικά το τρίτο μνημόνιο των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Ήταν εκείνος που έκανε την περίφημη «κωλοτούμπα» στην περιβόητη διαπραγμάτευση. Ήταν εκείνος που κατάφερε να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» για το κεφάλαιο, κάνοντας τη δύσκολη δουλειά που δεν είχαν καταφέρει πριν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ λόγω της λαϊκής κατακραυγής.

Το ΚΚΕ ασφαλώς δεν χρειαζόταν «μαντικές» ικανότητες για να προβλέψει την κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη από τον ίδιο τον χαρακτήρα και την πολιτική του, από τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει απέναντι στην εγχώρια άρχουσα τάξη και τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, από τις «εξετάσεις» που είχε δώσει και είχε περάσει σε ΕΕ και ΗΠΑ, όπως τη δέσμευση για την προώθηση των σχεδίων επέκτασης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια με τη «Συμφωνία των Πρεσπών».

Ρεσιτάλ εξαπάτησης και κοροϊδίας του λαού

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε πραγματικά να δώσει τότε «ανάσα» στο αστικό πολιτικό σύστημα.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ως κόμματα που είχαν κυβερνήσει τις προηγούμενες δεκαετίες δυσκολεύτηκαν να απορροφήσουν τους κραδασμούς της λαϊκής δυσαρέσκειας που γεννήθηκε στις συνθήκες της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και των αντιλαϊκών μέτρων που εφαρμόστηκαν.

Υπενθυμίζουμε ότι διαδοχικά δοκιμάστηκαν διάφορα σχήματα κυβερνητικών συνεργασιών (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με ΛΑΟΣ, με ΔΗΜΑΡ στη συνέχεια), ενώ το ΠΑΣΟΚ υπέστη εκλογική κατακρήμνιση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε εκείνη τη φάση στηρίχθηκε πολύπλευρα από το κεφάλαιο για να παίξει το ρόλο αναστήλωσης της σοσιαλδημοκρατίας. Ως κόμμα άφθαρτο, που δεν είχε δοκιμαστεί στην αστική διακυβέρνηση, είχε πλεονεκτήματα για την ενσωμάτωση και τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Επιδόθηκε σε ρεσιτάλ ψεύτικων υποσχέσεων για να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο, καλλιέργησε αυταπάτες τάζοντας στο λαό εύκολες λύσεις.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από το πλούσιο ρεπερτόριο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Προχώρησε στην εξαπάτηση του λαού μέσω του περιβόητου δημοψηφίσματος, προχωρώντας μετά στην ψήφιση του τρίτου μνημονίου.

Συγκυβέρνησε με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.

Στη θητεία του οι ΗΠΑ ενίσχυσαν τη στρατιωτική τους παρουσία (Σούδα, Αλεξανδρούπολη κλπ) και ο πρέσβης του δήλωνε ότι ήταν η κυβέρνηση με την οποία «είχαν την καλύτερη συνεργασία».

Προώθησε αντεργατική νομοθεσία, με χαρακτηριστικό το νόμο Αχτσιόγλου, που χτυπούσε το απεργιακό δικαίωμα και τις συλλογικές συμβάσεις.

Με τον νόμο-λαιμητόμο Κατρούγκαλου προχώρησε σε παραπέρα μείωση των συντάξεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και συρρίκνωσε το εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων.

Και αυτά είναι μόνο μερικά από τα highlights της διακυβέρνησής του..

Η στάση του ΚΚΕ αποτέλεσε πολύτιμη παρακαταθήκη

Απέναντι στις αυταπάτες που έσπερνε ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ εξηγούσε ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την πολιτική του.

Απέναντι στα καλέσματα συμμετοχής σε «αριστερή» κυβέρνηση μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ απαντούσε ότι καμία κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και με την αστική τάξη να κρατά τα κλειδιά της οικονομίας δεν μπορεί να φέρει φιλολαϊκές αλλαγές και καλούσε το λαό άμεσα να οργανώσει την αντεπίθεση του.

Η στάση αυτή δικαιώθηκε. Το ΚΚΕ δεν άφησε ούτε μια μέρα να πάει χαμένη σε αυταπάτες και ανοχή. Από την πρώτη στιγμή οργάνωσε τον αγώνα και τις λαϊκές διεκδικήσεις, συνέβαλε ώστε να σπάσουν οι ψευδαισθήσεις που καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Και αυτή η αταλάντευτη στάση ήταν που έδωσε τη δυνατότητα όλη τη δεκαετία που μεσολάβησε να αναπτυχθούν και να δυναμώσουν εστίες αντίστασής, να διευρυνθεί το τμήμα εκείνο των εργαζομένων που έχει βγάλει συμπεράσματα, να δυναμώνει το ρεύμα αμφισβήτησης και ανυπακοής απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου και των κάθε λογής διαχειριστών της, του ΣΥΡΙΖΑ σε εκείνη τη φάση, της ΝΔ στη συνέχεια που πήρε τη σκυτάλη.

Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτάει τα γεγονότα του 2015 κοιτώντας στα μάτια και τον λαό. Ποτέ δεν του είπε ψέματα, ποτέ δεν τον κορόιδεψε. Πάντα στάθηκε δίπλα του, μπροστάρης στον αγώνα και στην αποκάλυψη της αλήθειας. Σ’ αυτό το δρόμο συνεχίζουμε αποφασιστικά, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης, του λαού.

*Ο Κώστας Μπορμπότης είναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ