Μια ευρωπαϊκή ερμηνεία των αμερικανικών εκλογών

Πώς ένας αυθάδης, προκλητικός, αλαζόνας, κατηγορούμενος για σεξουαλικές παρενοχλήσεις κι άλλα τόσα, καταφέρνει να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ; Αναζητώντας απαντήσεις σε σχετικές αναλύσεις, προέκυψαν διάφορα παράδοξα.

Καταρχάς, πολλοί αναλυτές που ανήκουν στην επικρατούσα εγχώρια πολιτική «διανόηση», οι οποίοι πριν τις εκλογές εξηγούσαν τους λόγους για τους οποίους θα χάσει ο Τραμπ, τώρα εξηγούν τους λόγους που κέρδισε! Επιπλέον, με τη δική τους «λογική» ως τη μόνη σωστή, επιχειρούν να εξηγήσουν το αποτέλεσμα στις ΗΠΑ, αντί να παραθέσουν λόγους που συγκεκριμένες ομάδες της αμερικανικής κοινωνίας τον επέλεξαν. Η επικρατούσα πολιτική «διανόηση» στην Ευρώπη καθώς και σε Κύπρο-Ελλάδα, αποφεύγει να παραθέσει καίρια ερωτήματα, ούτε φυσικά απαντήσεις, εφόσον ανατρέπουν τις δικές της καθιερωμένες πολιτικές αντιλήψεις. Για αυτό άλλωστε, οι εξηγήσεις τους για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών παραμένουν στο τι οι ίδιοι θεωρούν πολιτικά σωστό, χρησιμοποιώντας μειωτικούς χαρακτηρισμούς, όχι μόνο για τον Τραμπ (π.χ. Καίσαρας, τύραννος κ.ά.) που θα ήταν δικαιολογημένο, αλλά για εκατομμύρια πολίτες που τον ψήφισαν. Ευτυχώς, υπήρξαν κι αναλυτές που τόλμησαν να παραθέσουν ως εξηγήσεις μαζί με την ακρίβεια, τις επιπτώσεις της ακραίας «πολιτικής ορθότητας» που δηλητηριάζει τον δημοκρατικό διάλογο με ειδικές ομάδες «συμφερόντων» και σκοπών που λειτουργούν στρατευμένα εναντίον όσων δεν ασπάζονται την εμμονή τους να παρουσιάζονται ως «θύματα» με αποστερημένα «δικαιώματα».

Πάντως, η οικονομία κι η ακρίβεια είναι πάντα καθοριστική παράμετρος στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, αλλά δεν αρκεί ως εξήγηση αυτή τη φορά. Υπήρξε και η αποστροφή μετριοπαθών πολιτών προς τις ακρότητες της «πολιτικής ορθότητας» για την οποία γράφουμε για χρόνια. Είναι αυτή η επικρατούσα στάση των ελίτ που ώθησε παραδοσιακά φιλόξενες κοινωνίες της Ευρώπης προς ακραία πολιτικά σχήματα. Μετριοπαθείς πολίτες με κοινή λογική διαπιστώνουν τη σταδιακή διάβρωση των αξιών του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού και κοινωνίας κι απέναντι τους συναντούν ανακύκλωση επιθέτων περί «ρατσιστών» και «φοβικών» από την πολιτική «διανόηση» και τις ομάδες κρούσης των ΜΚΟ. Για πολλούς αμερικανούς με αποστροφή προς την ακραία «πολιτική ορθότητα», η επιλογή δεν ήταν ανάμεσα σε δύο πρόσωπα, αλλά ανάμεσα σε κάτι βαθύτερο κι έτσι επικράτησε το «μη χείρον», που οι καθιερωμένες θεωρίες αδυνατούν να εξηγήσουν. Άλλωστε, η αναγνώριση της πραγματικότητας θα σήμαινε κατεδάφιση θεωριών, στις οποίες χτίστηκαν καριέρες, φήμη κι ενδεχομένως δύναμη.

Οι πολιτικές «ανοικτών συνόρων» και ακατάσχετης επιβολής «δικαιωμάτων» στην ΕΕ, επέφεραν ραγδαία αλλαγή της δημογραφίας και πολιτισμική αλλοίωση, τα οποία οι «στρατευμένοι» θεωρούν φοβία και προκατάληψη. Αντί ορθολογισμού με πρώτο την αναγνώριση της πραγματικότητας, η πολιτική «διανόηση» έμεινε στις θεωρίες της αδυνατώντας να αναγνωρίσει την πολιτική στρέβλωση στα θεμέλια της Ευρώπης. Χαρακτηριστικά, η Ευρ. Επιτροπή χρηματοδότησε (με χρήματα των ευρωπαίων πολιτών) εκστρατεία αποδοχής της ισλαμικής μαντίλας ως «στοιχείου απελευθέρωσης»!

Εν μέσω περιφρόνησης και άρνησης της πραγματικότητας από τις πολιτικές ελίτ, επικρατεί απόγνωση, την οποία τροφοδοτούν τα πολιτικά άκρα με την προσδοκία να επωφεληθούν.

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ – S&D