Η δίκη των πιθήκων

Μεσοπόλεμος, κρίση, μαφία, ποτοαπαγόρευση, θρησκοληψία και ρατσισμός στον Αμερικάνικο Νότο. Κάτι σαν σήμερα. Ένας δάσκαλος δικάζεται γιατί δίδασκε τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών. Η δίκη έγινε πεδίο για να κριθούν και να διεκδικηθούν τα αυτονόητα. Η νόηση, το δίκιο και η ελευθερία.Αυτά που κρίνονται και σήμερα και μένει να αποδειχτεί αν θα αποκτήσουν ξανά το περιεχόμενο που τους αντιστοιχεί ή θα μείνουν έννοιες προς διερεύνηση στα λεξικά.

Η νόηση, η συγκροτημένη σκέψη, η κοινή λογική έχουν μπει πάνω στον πάγκο του χασάπη και τεμαχίζονται. Περισσεύουν οι επιστήμονες που συνωθούνται σε «επιτροπές ειδικών», εξευτελίζοντας την επιστήμη, τη στοιχειώδη λογική και την αξιοπρέπεια, για να ξεπλύνουν με το αζημίωτο πολιτικούς κομπογιαννίτες.

Η συγκροτημένη σκέψη των πολλών ανθρώπων, ημών των μελωδούντων, κοντεύει να γίνει χυλός από τον παρατεταμένο εγκλεισμό, την τηλεχαύνωση και την κυριαρχία της ασχήμιας. Στη Δίκη των Πιθήκων, ο συνήγορος του δασκάλου χρειάστηκε να υπερασπιστεί τη νόηση, να υποδείξει το αυτονόητο, αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο στο ζωικό βασίλειο.

«Τι άλλο προσόν έχουμε απέναντι στα ζώα; Ο ελέφαντας είναι μεγαλύτερος, το άλογο ταχύτερο, η πεταλούδα πιο όμορφη και το κουνούπι πιο γόνιμο. Ακόμη κι ένα σφουγγάρι είναι πιο ανθεκτικό». Βρισκόμαστε πάλι στο σημείο που πρέπει, με όσα εγκεφαλικά κύτταρα δεν έχουν καεί, να υπερασπιστούμε τη στοιχειώδη λογική. Και το δίκιο.

Η «δικαιοσύνη» έχει καταντήσει μια εκμαυλισμένη έννοια και οι «θεματοφύλακές» της, πιο ανύπαρκτοι από ποτέ.

Η αυτεπάγγελτη εισαγγελική παρέμβαση γράμμα κενό στις πιο κατάφωρες παραβιάσεις της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.

Κανένας «θεματοφύλακας» δεν εγκαλεί κανένα για το κουρέλιασμα του συντάγματος, το ξεπούλημα του τόπου, τη συντριβή της εργασίας, την ισοπέδωσης της δημόσιας υγείας, την τηλεοπτική μπόχα, την κατασταλτική αυθαιρεσία, τις μηχανές που στήνονται για τον κάθε «Ινδιάνο» της κάθε Νέας Σμύρνης.Η δικαιοσύνη πάντα ήταν σαν την καυτή άσφαλτο. Έκαιγε τα πόδια των ξυπόλητων, απ’ τον καιρό που ο Κλάρενς Ντάροου, στη «Δίκη των Πιθήκων¨ είχε πει «Ο νόμος δεν υποκρίνεται πως τιμωρεί όσα είναι παράνομα. Αυτό θα δημιουργούσε σοβαρές εμπλοκές με τις επιχειρήσεις».Όσο για την ελευθερία, τα μελλοντικά λεξικά θα περιγράφουν πως είναι μια έξοδος απ’ το σπίτι, ένα σύντομο διάλειμμα απ’ την τηλεχαύνωση, βάσει 6 κωδικών.

Ο Κλάρενς Ντάροου υπερασπίστηκε το δάσκαλο που διανοήθηκε να διδάξει τη θεωρία της εξέλιξης. Σήμερα, οι περισσότεροι δάσκαλοι δεν «διανοούνται» τίποτα. Υφιστάμενοι της υπουργού θρησκοληψίας και σκοταδισμού, εκτελούν εντολές μέσω χρυσοπληρωμένης Cisco. Λείπουν δάσκαλοι σαν τον Σκόουπ που δήλωνε από το εδώλιο του κατηγορούμενου, «θα συνεχίσω να διδάσκω με γνώμονα την επιστημονική αλήθεια, την ακαδημαϊκή ελευθερία και τα ιδανικά του ανθρωπισμού».

Ξεμείναμε με την καυτή άσφαλτο, πιο καυτή από ποτέ κι ελάχιστους δασκάλους που τολμούν να διανοούνται.

πηγή: e-prologos.gr