Χρήστος Κώνστας: Οι ακραίοι σχολιασμοί του ολισθαίνουν στην επικίνδυνη γραφικότητα

Το απόσπασμα από την εκπομπή «Παρεμβάσεις» του Blue Sky με τον δημοσιογράφο/σχολιαστή/αναλυτή Χρήστο Κώνστα να εκφράζει την ακραία άποψη να ακριβύνει κι άλλο η τιμή των καυσίμων ως μέτρο κυκλοφοριακής αποσυμφόρησης ιδίως της Αθήνας, μέσα σε συνθήκη γενικευμένης ακρίβειας δε, έγινε viral και προκάλεσε έντονες (έως οργισμένες) αντιδράσεις.

Οι αντιδράσεις πολιτικών στο στούντιο τον υποχρέωσαν σε απόπειρα ελιγμού. «Είναι μια πρόταση που δεν την λέω εγώ…», ψέλλισε ως δικαιολογία. Αν δεν το λέει εκείνος, τότε ποιος το λέει; Οφείλει να το πει. Αποτελεί στοιχείο του ρεπορτάζ του. Τι, όχι;

Αν η πρόταση να ακριβύνει η τιμή της βενζίνης υπάρχει ως σκέψη σε κάποιο πολιτικό νού, που δεν έχει διατυπωθεί επισήμως, αν έπεσε ως ιδέα σε κάποιο «τραπέζι», θα έπρεπε ο δημοσιογράφος τεκμηριωμένα να αναφέρει την πηγή.

Ο Κώνστας αρθρώνει λόγο στη δημόσια σφαίρα, από δημόσια τηλεσυχνότητα. Ο λόγος του ως δημόσιου προσώπου έχει επίδραση σε μερίδα της κοινωνίας πιθανόν με απρόβλεπτες -ή και αψυχολόγητες- αντιδράσεις. Πιθανόν δεν αντιλήφθηκε ότι εκείνη τη στιγμή λειτούργησε σαν ντουντούκα. Πιθανόν δεν συναισθάνθηκε ότι μετατοπίστηκε από τον ρόλο που, ως επαγγελματίας, έχει επιλέξει και που είναι η κριτική στάση απέναντι στην πληροφορία. Λειτούργησε σαν κομιστής εκείνη τη στιγμή. Ίσως ορισμένοι να έλεγαν ότι είναι «λαγός». Ό,τι δηλαδή κάποιοι σκέφτονται την αύξηση στη τιμή των καυσίμων και ήθελαν να σφυγμομετρήσουν αντιδράσεις.

Ο Κώνστας φαίνεται ότι του αρέσει να διατυπώνει ακραίες αντιλήψεις. Αρχές του χρόνου άλλωστε από την ίδια εκπομπή συνειδητά προέβη στην αθλιότητα να αποδώσει πολιτικά κίνητρα στα όσα συγκλονιστικά είπε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για την τραγωδία των Τεμπών η πρόεδρος του συλλόγου των οικογενειών με θύματα, Μαρία Καρυστιανού.

Η καταστασιακή έκφραση ακραίων απόψεων από δημόσια τηλεσυχνότητα, ίσως θα μπορούσε να προβληματίζει εκπομπή και σταθμό. Κατ’ αρχήν ως ένδειξη κοινωνικής αναλγησίας και απουσίας ενσυναίσθησης.

Αν στόχος του δημοσιογράφου είναι, με την πρόκληση να καταφέρει συζήτηση στη δημόσια σφαίρα και άρα τηλεθέαση, ενδεχομένως να τον έχει καταφέρει. Ίσως όμως έτσι, ακροβατώντας, να γλιστρήσει στην «χώρα» της επικίνδυνης γραφικότητας, συμπαρασύροντας εκπομπή και κανάλι.