Χρήμα & ενέργεια υπαγορεύουν τους κανόνες

Ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι θηριώδεις -πλέον- διαστάσεις των διεθνών διοργανώσεων επιβάλλουν αναγκαστική στροφή στη Μέση Ανατολή.

Ενας πόλεμος που ξεκίνησαν οι οικοδεσπότες του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018 (Ρωσία) και που καταστρέφει πόλεις όπως το Κίεβο (φιλοξένησε τον τελικό του Euro 2012 και του Τσάμπιονς Λιγκ 2018) γεμίζει πλέον τα ταμεία των νυν διοργανωτών του Μουντιάλ (Κατάρ), αλλά και των Σαουδαράβων (υποψήφιοι για το τουρνουά του 2030). Παλιά μιλούσε το χρήμα. Τώρα η εξίσωση «πετροδόλαρα + ενέργεια» έχει βάλει τις χώρες του Περσικού Κόλπου σε θέση εξουσίας, ειδικά στον παγκόσμιο αθλητισμό. Γιατί διαθέτουν την οικονομική άνεση να φιλοξενήσουν τις -θηριώδεις πλέον- διεθνείς διοργανώσεις χωρίς να υποθηκεύσουν το μέλλον τους.

H ανάληψη του Μουντιάλ 2022 από το Κατάρ ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα των πλούσιων σε πετρέλαιο χωρών του Περσικού Κόλπου, στην προσπάθειά τους μέσω του αθλητισμού να «καθαρίσουν» τη δημόσια εικόνα τους, που έχει τρωθεί από τη συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την καταπίεση των γυναικών και τον διωγμό των ατόμων της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ. Μάλιστα, το 2010, ο τότε εμίρης Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ-Τανί είχε δηλώσει: «Στον σύγχρονο κόσμο, το να είσαι μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής είναι σημαντικότερο από το να είσαι μέλος του ΟΗΕ»…

Ανθρώπινα δικαιώματα

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Δύσης και πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις κατακεραυνώνουν εδώ και χρόνια τις κακές επιδόσεις του Κατάρ σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ισότητας. Για τον πολιτισμένο κόσμο, τα δυο αυτά ζητήματα θα έπρεπε να παίζουν ρόλο στην ανάθεση τέτοιων διοργανώσεων. Ομως οι φωνές αυτές δεν κατάφεραν να εμποδίσουν αυτό που επιδίωκαν οι άνθρωποι του εμιράτου, όταν ανέλαβαν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022.

Το Κατάρ έχει αποκτήσει διεθνές πρόσωπο και φωνή, ενώ η θέση του σταθεροποιείται ακόμα περισσότερο λόγω της ενεργειακής κρίσης. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και το εμπάργκο στη ρωσική ενέργεια ανέβασε κατακόρυφα τα κέρδη του εμιράτου. Τα πλούσια πλεονάσματά του σε φυσικό αέριο αποδεικνύονται το αποτελεσματικότερο εργαλείο πίεσης, σε μια εποχή που η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με τον δυσκολότερο χειμώνα των τελευταίων δεκαετιών. Ετσι οι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι επικριτές των αργυρώνητων παραγόντων της FIFA στερούνται της όποιας επίσημης στήριξης από τις κυβερνήσεις.

Αυτές δεν έχουν ανάγκη μόνο το φυσικό αέριο του Κατάρ, αλλά και τα χρήματα που ο εμίρης μοιράζει αφειδώς με πρόσχημα τις ανάγκες του σε ζητήματα ασφαλείας ενόψει Μουντιάλ. Πληρώνει 3.500 αξιωματικούς ασφαλείας από την Τουρκία, προσλαμβάνει Νοτιοκορεάτες εκπαιδευτές αστυνομικών και στρατιωτών, αγοράζει αμερικανικά F15, Apache και DroneHunter, ελικόπτερα NH90 και ραντάρ Kronos από την Ιταλία, Rafale, ραντάρ CATS και αεροπλάνα ανεφοδιασμού ΜRTT από τη Γαλλία και Hawk και Typhoon Jets από τη Βρετανία. Κάπως έτσι λοιπόν οι μεγάλες χώρες απουσιάζουν από την κριτική κατά της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ακόμα δεν έχει προαναγγελθεί καμία απουσία από τις εξέδρες των επισήμων στα οκτώ γήπεδα της Ντόχα και των περιχώρων της…

Στις σουίτες της Ντόχα

Το Κατάρ λοιπόν έχει ήδη ισχυροποιήσει τη θέση του. Προαναγγέλλει ένα Μουντιάλ φιλικό για το σύνολο των 1,2 εκατ. επισκεπτών που περιμένει στον επόμενο μήνα, όμως περισσότερο ενδιαφέρεται για τους corporate επισκέπτες. Αυτούς των λουσάτων ξενοδοχείων, που θα φιλοξενούνται στις σουίτες των γηπέδων και, με τους Λιονέλ Μέσι και Κιλιάν Μπαπέ σαν backdrop, θα κλείνουν τη μία εμπορική συμφωνία μετά την άλλη.

Ο παγκόσμιος αθλητισμός των ακριβοπληρωμένων αστέρων και των υπερσύγχρονων εγκαταστάσεων έχει εδώ και καιρό στραφεί προς τα πετροδόλαρα της Μέσης Ανατολής για να αναπτυχθεί (ή, έστω, να επιβιώσει). Πέρα από το φετινό Μουντιάλ του Κατάρ, διεξάγονται 4 Γκραν Πρι της Formula 1 στον Κόλπο ετησίως και η σαουδαραβική Aramco είναι βασική χορηγός του παγκόσμιου πρωταθλήματος. Μέσα στη χρονιά, η αραβική χερσόνησος υποδέχεται πλειστάκις τους σταρ του τένις, ενώ στη Σαουδική Αραβία διεξάγεται πλέον το Σούπερ Καπ Ισπανίας σε μορφή Final 4, με Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα να εξασφαλίζουν υψηλές τηλεθεάσεις. Στα σκαριά είναι και το πέρασμα της χορηγίας (με ονοματοδοσία) της μπασκετικής Ευρωλίγκας από την Turkish Airlines στην Emirates –10 εκατ. τον χρόνο έδιναν οι Τούρκοι, γύρω στα 60 εκατ. είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν οι Αραβες.

Η Σαουδική Αραβία, που ήδη έχει διχάσει τον κόσμο του γκολφ με την παράλληλη «χρυσή» λίγκα της, έχει ακόμα πιο φιλόδοξα σχέδια για το μέλλον. Ολα στο πλαίσιο του δικού της sportwashing, ώστε να βελτιωθεί το διεθνές προφίλ του διαδόχου του θρόνου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, που κατηγορείται για τη βίαιη αντιμετώπιση των αντιφρονούντων και την καταπίεση των γυναικών, φέρεται ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι στην Κωνσταντινούπολη και ευθύνεται για την αιματηρή επέμβαση στην Υεμένη.

Ας κοιμούνται όμως ήσυχοι οι παράγοντες και τα αστέρια του αθλητισμού. Τα παχυλά τους συμβόλαια είναι εγγυημένα…

Η ΠΡΕΜΙΕΡ ΛΙΓΚ ΗΤΑΝ Η… ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ

Ο αραβικός κόσμος μπήκε για πρώτη φορά δυναμικά στα αθλητικά πράγματα το 2008, όταν η βασιλική οικογένεια του Αμπου Ντάμπι αγόρασε τη Μάντσεστερ Σίτι. Το 2010 ακολούθησε η αλήστου μνήμης ψηφοφορία της FIFA που ανέθεσε στο Κατάρ τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022. Και, έναν χρόνο αργότερα, το 2011, το εμιράτο έκανε την παρουσία του στο ποδόσφαιρο εντονότερη, αποκτώντας την Παρί Σεν-Ζερμέν. Σήμερα, ο πρόεδρος της γαλλικής ομάδας, Νάσερ αλ-Χελαϊφί, είναι παράλληλα μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της UEFA και πρόεδρος της Ενωσης Ευρωπαϊκών Συλλόγων.

Ο Χάρος βγήκε παγανιά στην (κατά τα άλλα) λαμπερή Ντόχα!

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του Κατάρ είναι η ακριβότερη διοργάνωση στην ιστορία, καθώς μόνο για τα επτά νέα γήπεδα, συν ένα που ανακατασκευάστηκε πλήρως, χρειάστηκαν σχεδόν 10 δισεκατομμύρια ευρώ! Και είναι πραγματικά περισσότερα όσα δόθηκαν για να γίνουν τεράστια περιφερειακά έργα (αεροδρόμιο, μετρό, δρόμοι και 100 ξενοδοχεία) στην πρωτεύουσα Ντόχα, που θα διευκολύνουν τη ζωή των επισκεπτών. Ως εδώ, κανένα πρόβλημα. Αλλωστε τα χρήματα δικά τους είναι, ό,τι θέλουν θα τα κάνουν.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι γιατί δεν δόθηκαν κάποια έξτρα χρήματα για την ασφάλεια των εργαζομένων. Περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι (οι 30.000 στα γήπεδα) δούλεψαν στα έργα του Κατάρ την τελευταία δεκαετία, με έναν μισθό γύρω στα 1.000 ευρώ τον μήνα και με δωρεάν σπίτι. Ομως, οι περισσότεροι δεν έμειναν ευχαριστημένοι από τις συνθήκες εργασίας και διαμονής. Και το χειρότερο; Σχεδόν 7.000 εργάτες έχασαν τη ζωή τους σε αυτά τα δέκα χρόνια. Ο αριθμός είναι τεράστιος και την αποκάλυψη την έκανε πέρυσι η αγγλική εφημερίδα Guardian αντλώντας στοιχεία από τις πρεσβείες των κρατών που έστειλαν εργάτες στο Κατάρ και όχι φυσικά από την κυβέρνηση της χώρας.

Μια… κωμόπολη!

Είναι φυσιολογικό μέσα σε δέκα χρόνια κάποιοι άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους είτε από φυσικά αίτια είτε από κάποιο εργατικό ατύχημα. Δυστυχώς όλα είναι μέρος της ζωής. Ομως, 7.000 νεκροί δεν είναι μια απλή στατιστική, είναι ο πληθυσμός μιας κωμόπολης.

Μετά τις αποκαλύψεις του Guardian, η κυβέρνηση του Κατάρ αναγκάστηκε να δώσει στοιχεία για τους νεκρούς, οι οποίοι προέρχονται από την Ινδία, το Πακιστάν, το Μπανγκλαντές, τη Σρι Λάνκα και το Νεπάλ.

Για το 70% των περιπτώσεων δεν υπήρξε πειστική εξήγηση όσον αφορά τα αίτια. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που έχει εξαιρετικά, σύγχρονα νοσοκομεία και σπουδαίους γιατρούς απ’ όλο τον κόσμο. Θεωρητικά, σχεδόν 5.000 άνθρωποι έφυγαν από τη ζωή λόγω καρδιακών ή άλλων προβλημάτων. Σημειωτέον, ότι η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων ήταν ηλικίας 25-40 ετών, ενώ άπαντες πέρασαν από εξονυχιστικές ιατρικές εξετάσεις πριν προσληφθούν.

Αρα ήταν υγιείς όταν πήγαν εκεί. Αναμφίβολα οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν ειδικά το καλοκαίρι (με τις εργασίες να συνεχίζονται κανονικά) είναι εξαντλητικές, όμως και πάλι ο αριθμός των θανάτων είναι μεγάλος. Εδώ βέβαια έπαιξαν μεγάλο ρόλο και τα ωράρια. Οχι, οι άνθρωποι εκεί δεν δούλευαν οκτάωρο με ρεπό και τα σχετικά. Οι πληροφορίες μιλούν για καθημερινά 12ωρα και ελάχιστες μέρες ξεκούρασης. Και μόλις τον Μάιο του 2021, κι έπειτα από την παγκόσμια κατακραυγή, οι ιθύνοντες αποφάσισαν να μειώσουν τις ώρες εργασίας κατά τους θερινούς μήνες.

Ακόμη κι έτσι, οι ρεπόρτερ που ασχολήθηκαν με την υπόθεση θεωρούν ότι οι αιτίες θανάτου είναι (και) άλλες. Καταρχάς, οι 38 περιπτώσεις θανάτων που αφορούν εργατικά ατυχήματα, μοιάζουν λίγες. Διότι τα πρώτα χρόνια, κυρίως, τα μέτρα ασφαλείας δεν ήταν τα ενδεδειγμένα. Αλλωστε, ο αριθμός των τραυματισμών -σοβαρών και μη- άγγιξε τους 40.000.
20 εκατ. ευρώ στο «Nammos»

Κι εδώ ερχόμαστε στο ζουμί της υπόθεσης. Για να γίνει αυτή η διοργάνωση έχουν δοθεί δεκάδες δισεκατομμύρια. Σε μερικές περιπτώσεις η σωστή λέξη είναι «σπαταληθεί». Για παράδειγμα, όπως έγινε γνωστό πρόσφατα, οι διοργανωτές έδωσαν 20 εκατομμύρια ευρώ στους ιδιοκτήτες του «Nammos» της Μυκόνου, για να στήσουν ένα μπαρ-ρεστοράν στην Ντόχα για τον μήνα που θα διαρκέσει το Μουντιάλ. Αφού τα έχουν, καλά κάνουν. Ομως, πόσο δύσκολο ήταν να δοθούν μερικά εκατομμύρια παραπάνω για την ασφάλεια και την αξιοπρεπή διαμονή τόσων ανθρώπων; Καλή η λεζάντα και το θεαθήναι, αρκεί να μην ξεχνάμε τις βασικές αρχές της ανθρώπινης ζωής.

Οι μαρτυρίες από το Κατάρ λένε ότι οι άνθρωποι που πήγαν να δουλέψουν εκεί, ζούσαν σε παραπήγματα και γενικά σε εγκαταστάσεις επικίνδυνες. Γι’ αυτό και υπήρξαν νεκροί μέσα στα -ας τα πούμε- σπίτια. Για παράδειγμα, ένας 29χρονος έχασε τη ζωή του όταν από διαρροή νερού στο διαμέρισμά του, το πάτωμα πλημμύρισε και το νερό ήρθε σε επαφή με κάποια γυμνά καλώδια που υπήρχαν παραπεταμένα, με αποτέλεσμα να πάθει ηλεκτροπληξία και να πεθάνει. Και σίγουρα τέτοια περιστατικά είναι πολλά, απλά δεν μαθεύτηκαν. Διότι ο παραπάνω νεαρός ήταν υποτίθεται προνομιούχος, έχοντας διαμέρισμα μαζί με μερικούς άλλους. Αρκετοί εργαζόμενοι ζουν σε ένα δωμάτιο με κουκέτες 10-15 μαζί και για να απλώσουν τα ρούχα τους έχουν ένα σκοινί πάνω από το κρεβάτι τους! Κλείνει αυτή η παρένθεση…

Οπως είπαμε, το 70% των θανάτων έχει καταχωρηθεί ότι οφείλονται σε «φυσικά αίτια». Ετσι, γενικά και αόριστα, δίχως δηλαδή επίσημο και αναλυτικό αποτέλεσμα νεκροψίας.

Ανύπαρκτες αποζημιώσεις

Οσες οικογένειες νεκρών εργατών δέχτηκαν να μιλήσουν σε δημοσιογράφους, στηλίτευσαν τα ελλιπή μέτρα ασφάλειας, τις κακές συνθήκες εργασίας και τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης. Και πρόσθεσαν κάτι ακόμα: την… ανύπαρκτη αποζημίωση που πήραν από τους υπευθύνους. Στις περισσότερες περιπτώσεις το ποσό ήταν ίσο με έναν μηνιαίο μισθό.

Χίλια ευρώ ή κάτι παραπάνω…

Ολα όσα έχουν αναφερθεί μέχρι στιγμής, λύγισαν και ψυχολογικά αρκετούς εργάτες. Πέρα από συμπτώματα κατάθλιψης σε πολλούς, δεν έλειψαν και οι αυτοκτονίες. Από ανθρώπους που έφυγαν πάμφτωχοι από τη χώρα τους, αλλά δεν βρήκαν κάτι καλύτερο εκεί που πήγαν. Σε μια, κατά τ’ άλλα, λαμπερή Ντόχα.

Η ώρα για το Μουντιάλ έφτασε. Και ήδη σιγά σιγά οι πρώτοι δημοσιογράφοι ετοιμάζονται να κάνουν το ταξίδι στο Κατάρ, ενώ μετά τις 15 Νοεμβρίου χιλιάδες ρεπόρτερ απ’ όλο τον πλανήτη θα βρεθούν εκεί. Κάτι που… τρομάζει τους διοργανωτές. Γι’ αυτό στις αρχές της εβδομάδας εξέδωσαν μια οδηγία βγαλμένη από τη νομοθεσία της Βορείου Κορέας: «Απαγορεύεται η κινηματογράφηση ή η λήψη φωτογραφιών σε σπίτια, συγκροτήματα κατοικιών, ιδιωτικά κτίρια και βιομηχανικές ζώνες». Είναι πασιφανές ότι αυτό γίνεται για να αποφευχθούν οι επισκέψεις στις περιοχές που κινούνται οι τελευταίοι εναπομείναντες εργάτες της Ντόχα. Που αρκετοί εξ αυτών είναι και απλήρωτοι για 1-2 μήνες…

Συμμόρφωση/απέλαση

Οσοι δημοσιογράφοι/φωτογράφοι/οπερατέρ πάρουν τη διαπίστευσή τους, θα πρέπει να υπογράψουν ότι θα τηρήσουν αυτούς τους κανόνες, ενώ σε περίπτωση παράβασης θα τους αφαιρεθεί το δικαίωμα να καλύψουν τους αγώνες. Μάλιστα, το πιθανότερο είναι πως θα απελαθούν και από τη χώρα. Τουλάχιστον έτσι έγινε σε δύο τέτοιες περιπτώσεις στο παρελθόν.

Το 2015, συνεργείο του BBC συνελήφθη και φυλακίστηκε για 48 ώρες πριν του επιτραπεί η επιστροφή στην Αγγλία, ενώ το 2021 κάτι αντίστοιχο έγινε με Νορβηγούς δημοσιογράφους που πέρασαν τρεις μέρες στο κρατητήριο και παράλληλα τους αφαιρέθηκε όλο το οπτικοακουστικό υλικό που είχαν συλλέξει.

Αναμφίβολα, δισεκατομμύρια άνθρωποι θα απολαύσουν τη λαμπερή γιορτή του ποδοσφαίρου από τις 20 Νοεμβρίου. Ομως, δεν πρέπει να ξεχνάμε τι συνέβη πίσω από τις κουρτίνες αυτής της διοργάνωσης, που εξαρχής είχε σκιές. Από τη μέρα της ανάληψής της κιόλας.

ΚΑΤΑΡ 2022: ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Φωνή βοώντος…

Η Νορβηγία είναι η χώρα που αντέδρασε πιο έντονα και επί μακρόν για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2022 από το Κατάρ. Η πρόεδρος της νορβηγικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας Λίσε Κλάβενες είχε δηλώσει απερίφραστα πως «η ανάθεση του 2010 έγινε με απαράδεκτους τρόπους και είχε απαράδεκτες συνέπειες». Και πρόσθεσε: «Δεν υπάρχει χώρος για εργοδότες που δεν διασφαλίζουν την ελευθερία και την ασφάλεια των εργαζομένων στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Δεν υπάρχει χώρος για ηγέτες που δεν μπορούν να φιλοξενήσουν το γυναικείο παιχνίδι. Δεν υπάρχει χώρος για οικοδεσπότες που δεν μπορούν να εγγυηθούν νομικά την ασφάλεια και τον σεβασμό των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων που έρχονται στο Μουντιάλ». Είχε προαναγγείλει μάλιστα ότι η εθνική ομάδα, σε περίπτωση πρόκρισης, θα απείχε από τη διοργάνωση. Ομως δεν προκρίθηκε και δεν θα μάθουμε ποτέ αν θα πραγματοποιούσε την απειλή της.

Ο βετεράνος Γάλλος επιθετικός Ερίκ Καντονά ήταν επίσης λάβρος: «Το Κατάρ δεν είναι ποδοσφαιρική χώρα! Πρόκειται για μια οικολογική καταστροφή, με όλα αυτά τα κλιματιζόμενα γήπεδα. Μια τρέλα, μια βλακεία. Και πάνω απ’ όλα μια ανθρώπινη φρίκη. Πόσες χιλιάδες θάνατοι, για να χτιστούν αυτά τα γήπεδα και να διασκεδάσει το πλήθος για δύο μήνες; Κανείς δεν νοιάζεται. Το μόνο νόημα αυτής της εκδήλωσης είναι το κέρδος».

Ο Τόνι Κρόος, η γνώμη του οποίου είναι πάντα βαρύνουσα, δήλωσε πρόσφατα: «Είμαι κάθετα αντίθετος στη διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ. Η ανάθεση της διοργάνωσης ήταν ένα τεράστιο λάθος των ομοσπονδιών στην ψηφοφορία του 2010. Ομως αντίστοιχα απαράδεκτο θα ήταν να ρίξει κανείς το βάρος του λάθους αυτού στους ποδοσφαιριστές και να τους πει να μποϊκοτάρουν τη διοργάνωση».

Σύμφωνος με τον συμπατριώτη του είναι και ο Γιόσουα Κίμιχ της Μπάγερν: «Εχουμε καθυστερήσει 10 χρόνια στο μποϊκοτάζ του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Εμείς πλέον ως ποδοσφαιριστές μπορούμε απλώς να χρησιμοποιούμε τη δημοφιλία μας για να επισημαίνουμε τα κακώς κείμενα».

Ο Φίλιπ Λαμ, αρχηγός της πρωταθλήτριας κόσμου Γερμανίας το 2014 και νυν επικεφαλής της οργανωτικής επιτροπής του Euro 2024 ξεκαθάρισε ότι δεν θα πάει στο Κατάρ ούτε ως επίσημος, ούτε ως απλός φίλαθλος, καθώς «εκεί δεν γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αν μια χώρα έχει βεβαρημένο μητρώο στον τομέα αυτό και αναλαμβάνει το Παγκόσμιο Κύπελλο, τότε πρέπει να αναθεωρήσουμε τα κριτήρια που οδηγούν στις αναθέσεις. Τη σήμερον ημέρα δεν μπορούμε να γυρνάμε την πλάτη σε τέτοια ζητήματα».

Εντύπωση έχει κάνει η εκκωφαντική σιωπή της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας των ΗΠΑ που επαίρεται ότι είναι πάντα δραστήρια σε κοινωνικά ζητήματα. Οι κακές γλώσσες υποστηρίζουν ότι, ενόψει της συνδιοργάνωσης του Μουντιάλ 2026 με τον Καναδά και το Μεξικό, δεν θα ήθελε να κάνει την οποιαδήποτε τοποθέτηση τώρα που ίσως τη φέρει σε αμηχανία μέσα στην επόμενη τετραετία. Είναι πολλά τα εργοτάξια…

Οσο για τους 14 μεγάλους χορηγούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ; Το Human Rights Watch απηύθυνε σε όλους επιστολές, καλώντας τους να πιέσουν τη FIFA για την αποζημίωση των μεταναστών εργατών και των οικογενειών τους, που υπέστησαν τραυματισμούς ή έχασαν δικούς τους ανθρώπους στα εργοτάξια. Μόνο 4 έκαναν τον κόπο να απαντήσουν και να δεσμευτούν σχετικά: οι αμερικανικές Budweiser, Coca-Cola, McDonald’s και η γερμανική Adidas. Ούτε λέξη από τις υπόλοιπες 10. Πρόκειται για τις Qatar Energy, Qatar Airways, τις κινεζικές Vivo, Hisense, Mengniu, Wanda Group, την ινδική Byju’s, την κορεατική Hyundai-Kia, την Crypto από τη Σιγκαπούρη και την πολυεθνική Visa… Τα συμπεράσματα βγαίνουν αβίαστα.

…εν τη ερήμω

Εναν μήνα πριν από το μουντιαλικό ραντεβού, γνωρίζουμε πως έχουν αποφασίσει κάποιοι να αντιδράσουν in situ. Οι κανονισμοί της FIFA δεν τους επιτρέπουν παρά μόνο κάποιες αναιμικές ενέργειες…

Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Δανίας είχε αποφασίσει ότι η φανέλα θα είχε «επικριτικά μηνύματα» για το Κατάρ. Η FIFA όμως προβλέπει πειθαρχικές κυρώσεις για τις ομοσπονδίες που επιλέγουν πολιτικά μηνύματα ή σήματα στις εμφανίσεις των παικτών τους. Οπότε οι Δανοί κατέληξαν σε συμφωνία με την προμηθεύτρια εταιρεία Hummel, ώστε το εθνόσημο και το σήμα της εταιρείας να είναι στο ίδιο χρώμα με τη φανέλα, διόλου ευδιάκριτα: «Δεν θέλουμε να είμαστε “ορατοί” σε ένα τουρνουά που ευθύνεται για τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Στηρίζουμε τη Δανία, όμως όχι το Κατάρ ως διοργανώτρια», ήταν η δήλωση της Hummel.

Οκτώ αρχηγοί (Αγγλίας, Βελγίου, Γαλλίας, Γερμανίας, Δανίας, Ελβετίας, Ολλανδίας και Ουαλίας) θα φορούν περιβραχιόνιο υπέρ της διαφορετικότητας (καρδιά με τα χρώματα της ίριδας και επιγραφή One Love», αντιδρώντας στην καταπίεση των γυναικών αλλά και στο ότι η ομοφυλοφιλία διώκεται ποινικά στο Κατάρ.

Οι μεγάλες γαλλικές πόλεις (Παρίσι, Λιλ, Στρασβούργο, Μπορντό, Μασσαλία…) αποφάσισαν από κοινού να μη δημιουργήσουν fan zones με γιγαντοοθόνες, κάτι που εικάζεται ότι θα συμβεί και στο Βέλγιο.

Παρά τις αγνές προθέσεις των αντιδρώντων, οι ενέργειες αυτές είναι περισσότερο για τη λεζάντα -και τελείως αναποτελεσματικές. Η δυνατότερη αντίδραση ανέκαθεν ήταν το μποϊκοτάζ, η άρνηση της συμμετοχής. Ομως ζούμε σε καιρούς υποκρισίας. Τα γήπεδα είναι χτισμένα με αίμα, οι μετέχοντες θα δηλώσουν οργή, θα πάνε εκεί, μετά τον πρώτο αγώνα θα αφοσιωθούν στο τουρνουά και στο τέλος όλοι μαζί θα γίνουν πλουσιότεροι…

Βασιλική Παπαντωνοπούλου, Ευθύμης Ασημακόπουλος

πηγή: efsyn.gr

Print Friendly, PDF & Email