Αντι-θέσεις 3…
γράφει στο peripteron.eu ο Βαγγέλης Πάλλας Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ/SPJ
Συν
ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ ΡΟΖΑ. «Το σοσιαλιστικό κίνημα, στην ιστορία των κοινωνιών που στηρίζονται στον ανταγωνισμό των τάξεων, είναι το πρώτο που μετρά, σε όλες τις φάσεις του και σε ύλη την πορεία του, στην οργάνωση και στην άμεση και αυτόνομη δράση της Μάζας». Η «Ματωμένη Ρόζα», η «Κόκκινη Ρόζα», αντιτάχθηκε τόσο στον εθνικισμό όσο και στην εθνική ανεξαρτησία. Πολέμησε τόσο τον κοινοβουλευτισμό του Μπέρνσταϊν όσο και τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό του Λένιν. Όπως έγραφε στον ισόβιο φίλο της και εραστή της Λέο Γιόγκιχες, ήθελε να είναι πιστή στον εαυτό της χωρίς να την απασχολούν αυτά και αυτοί που την περιβάλλουν. Η Ρόζα ήταν επικίνδυνη: την έβγαλαν από τη μέση πριν κλείσει τα 49 της χρόνια.
Πλην
Μετατροπή σε μηχανισμό επιβολής και ελέγχου
Το σχέδιο κανονισμού προετοιμάζει την οπισθοδρομική μετατροπή του ΚΕΘΕΑ σε αρτηριοσκληρωτικό γραφειοκρατικό οργανισμό. Όλα τα συλλογικά όργανα διοίκησης, σχεδιασμού και επικοινωνίας καταργούνται. Όλες οι αρμοδιότητες μεταφέρονται στο ελεγχόμενο Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο από την Αθήνα θα «διοικεί» όλη τη χώρα. Αυτό θα σχεδιάζει την πολιτική για τις εξαρτήσεις, θα τοποθετεί τους εργαζόμενους, θα επιλέγει τους προϊστάμενους των μονάδων, θα ελέγχει την αξιολόγηση του προσωπικού και θα είναι το ανώτατο όργανο πειθαρχικού ελέγχου (sic) των εργαζόμενων. Στο προσχέδιο νόμου που κατατίθεται προς «διαβούλευση», τη θέση όλων των συλλογικών οργάνων του ΚΕΘΕΑ καταλαμβάνει ένα Δ.Σ.-αυτοκράτορας που οικειοποιείται τα πάντα.
