Trafficking: Οι ξεχασμένες ψυχές στην Κύπρο του «ήλιου και της ξεγνοιασιάς»
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός θύματος που όταν ζήτησε φάρμακα και παραπονέθηκε για τις απάνθρωπες συνθήκες, ο εργοδότης του τον άφησε χωρίς φαγητό και αναγκάστηκε να τρώει από τα σκουπίδια.
Το Cyprus Stop Trafficking διατηρεί τρία καταφύγια: ένα καταφύγιο για γυναίκες θύματα εργασιακής ή σεξουαλικής εκμετάλλευσης αναγνωρισμένα από την Αστυνομία, ένα καταφύγιο ανδρών θυμάτων εργασιακής εκμετάλλευσης (το μοναδικό στην Κύπρο) αναγνωρισμένων από την Αστυνομία και ένα καταφύγιο για νεαρές μητέρες με βρέφη που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες.
Άνθρωποι ξεχασμένοι από την κοινωνία και το κράτος, άντρες που εργάζονται εξαντλητικά κάτω από άθλιες συνθήκες και γυναίκες που εξαναγκάζονται να παίρνουν ναρκωτικά για να πλαγιάζουν με πελάτες. Απειλές, ψυχολογική βία και φαγητό από τα σκουπίδια είναι μόνο μερικά τα οποία συνθέτουν μsία σκληρή και αποτρόπαια πραγματικότητα που προκαλεί κόμπο στο στομάχι.
Τέτοιοι άνθρωποι, θύματα σωματεμπορίας, βρέθηκαν και στην Κύπρο περνώντας τη δική τους κόλαση στα χέρια αδίστακτων σωματεμπόρων, με την «προοπτική» ότι θα έφταναν στο νησί προκειμένου να βρουν μία καλύτερη ζωή.
Οι χώρες προέλευσης για τις γυναίκες θύματα σεξουαλικής και εργασιακής εκμετάλλευσης είναι η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Ρωσία και η Μολδαβία, ενώ οι χώρες προέλευσης για τους άντρες θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης είναι η Ινδία, το Νεπάλ, η Αίγυπτος και το Πακιστάν.
Η κύρια μορφή εκμετάλλευσης των αναγνωρισμένων θυμάτων γυναικών είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση, ακολουθούν οι καταναγκαστικοί γάμοι και η εργασιακή εκμετάλλευση. Όσον αφορά τους άντρες θύματα, διακινούνται κυρίως για εργασιακή εκμετάλλευση. Θύματα της εμπορίας προσώπων είναι συνήθως ευάλωτες ομάδες ανθρώπων, όπως πρόσφυγες, αιτητές ασύλου, φτωχοί. Τα κυκλώματα που δρουν για την εμπορία προσώπων στοχεύουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Η Κύπρος αποτελεί χώρα προορισμού, καθώς είναι σταυροδρόμι τριών ηπείρων και με νομοθεσία που δεν είναι τόσο ισχυρή.
Όπως ανέφερε στη «Χαραυγή» η διευθύντρια της ΜΚΟ Cyprus Stop Trafficking, Παρασκευή Τζέου, σε όλες τις περιπτώσεις οι κοπέλες έρχονται για να εργαστούν σαν σερβιτόρες σε καφετέριες ή υπάλληλοι σε ξενοδοχεία. Τα γραφεία απασχόλησης είναι μια άλλη οδός εκμετάλλευσης και εμπορίας, καθώς, κάποια από αυτά, προσλαμβάνουν μεσάζοντες αλλοδαπούς, οι οποίοι εντοπίζουν και στρατολογούν ομοεθνείς τους, είτε για εργασία είτε για εικονικούς γάμους ή/και για άλλους σκοπούς, έναντι αδρής αμοιβής.
«Άλλοι φέρνουν έναντι χιλιάδων ευρώ τους μετανάστες με υποσχέσεις για δουλειά ή φοίτηση σε κολέγια, όμως καταλήγουν θύματα εμπορίας. Ο τρόπος ελέγχου που χρησιμοποιείται διαφέρει από άτομο σε άτομο. Η ψυχολογική βία και ο εκβιασμός ότι θα βλάψουν τα μέλη της οικογένειάς τους που είναι στη χώρα τους είναι πιο συνηθισμένες μέθοδοι πλέον», υπογραμμίζει η κα Τζέου.
Οι άντρες θύματα έρχονται στην Κύπρο για να εργαστούν σε κτηνοτροφικές ή γεωργικές μονάδες και όντως εκεί εργάζονται. Οι συνθήκες εργασίας τους είναι άθλιες και μένουν σε σπίτια τρώγλες. Ατέλειωτες ώρες εργασίας χωρίς πληρωμή. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός θύματος που όταν ζήτησε φάρμακα και παραπονέθηκε για τις απάνθρωπες συνθήκες, ο εργοδότης του τον άφησε χωρίς φαγητό και αναγκάστηκε να τρώει από τα σκουπίδια.
Το Cyprus Stop Trafficking, όπως εξηγεί η διευθύντρια της ΜΚΟ, διατηρεί τρία καταφύγια: ένα καταφύγιο για γυναίκες θύματα εργασιακής ή σεξουαλικής εκμετάλλευσης αναγνωρισμένα από την Αστυνομία, ένα καταφύγιο ανδρών θυμάτων εργασιακής εκμετάλλευσης (το μοναδικό στην Κύπρο) αναγνωρισμένων από την Αστυνομία και ένα καταφύγιο για νεαρές μητέρες με βρέφη που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες και μπορούν να γίνουν θύματα ανά πάσα στιγμή. Διατηρεί επίσης και διαμερίσματα όπου μένουν αναγνωρισμένα από την Αστυνομία θύματα με τις οικογένειές τους ή αιτητές ασύλου που είναι ευάλωτοι στο να γίνουν θύματα ανά πάσα στιγμή. Παρέχει στέγη και στήριξη για να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να ορθοποδήσουν και να συνεχίσουν τη ζωή τους κανονικά. Μένουν στο καταφύγιο όσο καιρό χρειαστεί για να βρουν δουλειά και να ενσωματωθούν στην κοινωνία. Εκτός από τα καταφύγια του Οργανισμού, υπάρχει και το κρατικό καταφύγιο για γυναίκες θύματα εμπορίας.
Θεωρείται ότι το κράτος αδυνατεί να προστατεύσει το θύμα ή το υποψήφιο θύμα όταν δεν εφαρμόζεται πραγματικά και αποτελεσματικά η σχετική νομοθεσία, ή όταν ο ενδιαφερόμενος δεν έχει δυνατότητα πρόσβασης στους αρμόδιους διοικητικούς μηχανισμούς για την παροχή προστασίας και αρωγής στα θύματα.
«Συγκεκριμένα, η προστασία και η στήριξη που μπορεί να παρασχεθεί σε άντρες θύματα αναγκαστικής εργασίας είναι πολύ περιορισμένη, ενώ θα ήταν χρήσιμο να εκπαιδευτούν σε θέματα εμπορίας ανθρώπων κάποιες κατηγορίες επαγγελμάτων που λόγω της φύσης της εργασίας τους έρχονται σε επαφή με τα θύματα, π.χ. γιατροί, ψυχολόγοι και δικηγόροι», τονίζει η Παρασκευή Τζέου, για να καταλήξει ως εξής:
«Πρέπει να γίνονται γρήγορα οι δίκες και να μην περιμένουμε χρόνια για να εκδικαστούν υποθέσεις και να δοθούν οι αποζημιώσεις. Θύματα και μάρτυρες πολλές φορές επιστρέφουν στη χώρα τους με αποτέλεσμα να αθωώνονται ύποπτοι. Απαραίτητη είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του ανδρικού πληθυσμού, δηλαδή των δυνητικών πελατών, για τις συνθήκες διαβίωσης των θυμάτων και τους τρόπους δράσης των κυκλωμάτων, σε μια προσπάθεια αποθάρρυνσης της ζήτησης για αυτές τις υπηρεσίες. Δράσεις ευαισθητοποίησης πρέπει να γίνουν και για το σύνολο της κοινωνίας, μέρος των οποίων είναι απαραίτητο να ενταχθεί και στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Τέλος, είναι απαραίτητη μία καλύτερη δικτύωση μεταξύ των φορέων που ασχολούνται με την καταπολέμηση του φαινομένου. Η έλλειψη συντονισμού μεταξύ των υπηρεσιών αλλά ακόμα και στην ίδια την υπηρεσία επιβραδύνει τις διαδικασίες».
Από την πρόσκληση για «εργασία», στα βασανιστήρια και την κόλαση – Μια ζωντανή μαρτυρία
Κάποιες φορές οι μαρτυρίες είναι πολύ πιο δυνατές και ζωντανές από μία «απλή» γενική αναφορά για τέτοιες σοβαρές περιπτώσεις, όπως η εκμετάλλευση γυναικών για να εξυπηρετούν με τη βία πελάτες στο σεξ. Ναρκωτικά, ηρεμιστικά, ξύλο και ψυχολογική βία είναι δυστυχώς η αμείλικτη πραγματικότητα.
Χαρακτηριστική είναι η ιστορία μια κοπέλας 20 χρονών από τη Μολδαβία. Η κοπέλα ήρθε στην Κύπρο για να εργαστεί ως σερβιτόρα και κατέληξε να εργάζεται σε οίκο ανοχής. Πριν φτάσει στην Κύπρο τής ετοίμασαν όλα τα χαρτιά και συμβόλαιο εργασίας, ενώ επικοινωνούσε και με άτομα οnline και της έλεγαν ότι οι συνθήκες εργασίας ήταν πολύ καλές και πως δεν θα έχει κανένα πρόβλημα.
Όταν έφτασε στην Κύπρο τα πράγματα δυστυχώς άλλαξαν και η κοπέλα έπεσε στα χέρια ιδιοκτήτη κέντρου νυχτερινής διασκέδασης. Την ανάγκασαν να πάρει ναρκωτικά και να εξυπηρετεί πελάτες στο σεξ. Την έλεγχαν απειλώντας την ότι θα βλάψουν την οικογένειά της. Μετά από καταγγελία η κοπέλα διασώθηκε. Βρέθηκε στα καταφύγια του Cyprus Stop Trafficking, χρειάστηκε να πάρει ηρεμιστικά, δεν μπορούσε να κοιμηθεί το βράδυ, ενώ κάθε φορά που προσπαθούσε να κοιμηθεί έβλεπε εφιάλτες ότι θα έρθουν να την απαγάγουν και ότι θα την γυρίσουν πίσω.
Δυστυχώς δεν βελτιωνόταν με την πάροδο του χρόνου και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ψυχιατρική κλινική και κλινική απεξάρτησης. Ακόμα και τώρα που βρίσκεται στη χώρα της, συνεχίζει να βλέπει τακτικά ψυχολόγο και την βοηθάει η οικογένειά της. Ευτυχώς γι’ αυτήν είχε οικογένεια που νοιαζόταν. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όμως που τα θύματα δεν έχουν οικογένεια στη χώρα τους να τα στηρίξει.
πηγή: dialogos.com.cy