Πώς να αποκατασταθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων
Οι ζοφερές στατιστικές για τα δικαιώματα των εργαζομένων θα διορθωθούν μόνο εάν εφαρμοστούν σωστά τα παγκόσμια πρότυπα .
Ο φετινός Παγκόσμιος Δείκτης Δικαιωμάτων από τη Διεθνή Συνομοσπονδία Συνδικάτων, η ένατη ετήσια έκδοση της συνολικής ανασκόπησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων παγκοσμίως, αποκάλυψε μια συνεχή επιδείνωση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εργαζομένων για ένταξη ή ίδρυση συνδικαλιστικών οργανώσεων και συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Από τις 148 χώρες που καλύπτονται, οι 113 αποκλείουν τους εργαζόμενους από την προστασία των συνδικάτων—από 106 στην περσινή έκθεση. Το ογδόντα επτά τοις εκατό των χωρών παραβιάζουν το δικαίωμα στην απεργία, τα δικαιώματα των συλλογικών διαπραγματεύσεων παραβιάζονται στο 80 τοις εκατό και οι εργαζόμενοι σε 50 χώρες υφίστανται σωματική βία λόγω των συνδικαλιστικών τους δραστηριοτήτων.
Αυτή η άρνηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι βασική αιτία χαμηλών μισθών και στάσιμο ή επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου. Αυτό σε μια εποχή που οι εργαζόμενες οικογένειες αντιμετωπίζουν τεράστιες πιέσεις από τον πληθωρισμό, τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και την αυξανόμενη επισφάλεια στην εργασία.
Παραβιάζονται νόμοι
Η αποτυχία τήρησης των διεθνών προτύπων εργασίας οδηγεί το ρυθμιστικό αρμπιτράζ, με τις πολυεθνικές εταιρείες να μπορούν να επωφεληθούν από χαλαρά πρότυπα για να διατηρήσουν χαμηλούς μισθούς, να λειτουργήσουν επικίνδυνους και ανθυγιεινούς χώρους εργασίας και σε πολλές περιπτώσεις να διατηρήσουν φεουδαρχικές δομές στην εργασία. Οι εταιρείες που στοχεύουν να πάνε καλύτερα, μεταξύ άλλων διασφαλίζοντας μισθούς διαβίωσης και αξιοπρεπείς συνθήκες για το εργατικό δυναμικό τους και έχοντας εποικοδομητικές σχέσεις με τα συνδικάτα, αντιμετωπίζουν ανταγωνιστικές πιέσεις από εκείνες που βασίζουν τα επιχειρηματικά τους μοντέλα στην εκμετάλλευση.
Τα πρόσφατα «Αρχεία Uber» δείχνουν πόσο παραβιάστηκαν τα νομοθετικά σώματα, χειραγωγήθηκαν η κοινή γνώμη και παραβιάστηκαν και αγνοήθηκαν νόμοι και κανονισμοί. Η προσέγγιση της εταιρείας είναι ότι η σχέση μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη πρέπει να καθορίζεται αποκλειστικά από τον εργοδότη, εις βάρος του εργαζομένου. Η Uber δεν είναι μόνη σε αυτό, καθώς άλλες μεγάλες εταιρείες, όπως η Amazon, κρατούν χαμηλούς μισθούς και επιβάλλουν επίπονες συνθήκες εργασίας, αφιερώνοντας τεράστιους πόρους για να σταματήσουν την οργάνωση των εργαζομένων .
Οι επιπτώσεις ξεπερνούν τους ίδιους τους εργαζόμενους σε αυτές τις εταιρείες: οι επιχειρηματικές τους πρακτικές έχουν ανατριχιαστικό αποτέλεσμα στα δικαιώματα αλλού, γεγονός που θέτει άλλους εργαζόμενους σε κίνδυνο. Ούτε ο δημόσιος τομέας έχει ανοσία, με τους μισθούς να υποχωρούν περισσότερο από το κόστος ζωής και τους εργαζόμενους που σε πολλές περιπτώσεις κράτησαν τις χώρες όρθιες στα πρώτα στάδια της πανδημίας να λέγονται ότι πρέπει να αποδεχθούν τη λιτότητα, στο όνομα της οικονομικής ορθοδοξίας.
υποχρεώσεις της ΔΟΕ
Η κατάρρευση του σεβασμού των δικαιωμάτων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αποτυχία των κυβερνήσεων να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους σύμφωνα με τα πρότυπα της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Αυτά τα πρότυπα αναπτύσσονται μέσω τριμερών διαπραγματεύσεων στη ΔΟΕ και όταν οι κυβερνήσεις τα επικυρώσουν αναλαμβάνουν να διασφαλίσουν την εφαρμογή των προτύπων.
Στην πραγματικότητα, απλώς και μόνο επειδή είναι κράτη μέλη της ΔΟΕ, οι κυβερνήσεις υπόκεινται στην εποπτεία της ως προς το βαθμό συμμόρφωσης με δύο από τα πιο θεμελιώδη πρότυπα, τη σύμβαση 87 για την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και τη σύμβαση 98 για το δικαίωμα οργάνωσης και συλλογικών διαπραγματεύσεων — ακόμα κι αν δεν τα έχουν επικυρώσει. Η δύναμη της ΔΟΕ πηγάζει σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο από τη συμμετοχή των κυβερνήσεων ως μελών αλλά και από τη συμμετοχή εκπροσώπων των εργαζομένων και των εργοδοτών στις εποπτικές διαδικασίες της.
Ωστόσο, αυτή η ισχύς υπονομεύεται όταν οι κυβερνήσεις δεσμεύονται για δικαιώματα και μια ρυθμιζόμενη αγορά εργασίας στη ΔΟΕ, αλλά αρνούνται να ενσωματώσουν αυτά τα πρότυπα στον ιστό του διεθνούς εμπορίου και των χρηματοπιστωτικών συστημάτων. Είναι τελικά οι εργαζόμενοι που χάνουν από αυτήν την αντίφαση, η οποία αποδυναμώνει τη ΔΟΕ, καθώς ο αποκλεισμός των εργαζομένων από τα μέλη του συνδικάτου, με κυβερνητική πράξη ή παράλειψη, αποδυναμώνει έναν από τους κρίσιμους πυλώνες του τριμερούς συστήματος. Η τοποθέτηση των προτύπων της ΔΟΕ στο επίκεντρο των κανόνων του εμπορίου και της χρηματοδότησης θα έκανε τεράστια διαφορά και θα βοηθούσε στην ανατροπή της αυξανόμενης ανισότητας και της οικονομικής ανασφάλειας που χαρακτηρίζει την παγκόσμια οικονομία σήμερα.
SHARAN BURROW
