Ο εθνικιστής, ο αριστερός και η Δύση
γράφει στο peripteron.eu ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, ευρωβουλευτής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκλεγμένος με το ΑΚΕΛ
Πολλοί είναι οι Τουρκοκύπριοι εθνικιστές που ελπίζουν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα οδηγήσει στην αναγνώριση του ψευδοκράτους. Παραλληλίζουν την «επιχείρηση» της Ρωσίας στην Ουκρανία με την «επιχείρηση» της Τουρκίας στην Κύπρο και νομιμοποιούν την εισβολή τόσο της Ρωσίας στην Ουκρανία, όσο και της Τουρκίας στην Κύπρο.
Σε ένα άρθρο, ένας Τουρκοκύπριος εθνικιστής, αναφερόταν στα λόγια ενός Ρώσου τουρκολόγου: «Όπως έχετε εσείς τάφους παιδιών στη Μαράθα, έχουμε και εμείς στο Ντονέσκ. Όταν είδα τους δικούς σας τάφους, έκλαψα. Εσείς είδατε τους δικούς μας; (…) Το τί επικρατεί αυτή τη στιγμή στη Ρωσία, είναι ακριβώς το ίδιο που επικρατούσε το καλοκαίρι του 1974 στην Τουρκία» (Kıbrıspostası, 6 Μαρτίου 2022).
Υπενθυμίζω, ότι μετά από το πραξικόπημα ενάντια στο Μακάριο, στην Τουρκία επικρατούσε οργή και αγανάκτηση κατά των Ελληνοκυπρίων, διότι κυκλοφορούσαν ψευδείς ειδήσεις περί σφαγών των Τουρκοκυπρίων…
Ο Ρώσος τουρκολόγος κατηγορεί την Ουκρανία για εχθροπραξίες κατά του ρωσόφωνου πληθυσμό του Ντονμπάς, ενώ ο Τουρκοκύπριος εθνικιστής κατηγορεί τους Ελληνοκύπριους για εχθροπραξίες κατά των Τουρκοκυπρίων. Και οι δύο καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία νομιμοποιείται, όπως νομιμοποιείται και η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Από την άλλη, πολλοί αριστεροί αποφεύγουν να καταδικάσουν ξεκάθαρα τον επιθετικό και επεκτατικό πόλεμο του Πούτιν κατά της Ουκρανίας. Πρόσφατα, μάλιστα, ένας Ελληνοκύπριος αριστερός εξοργίστηκε όταν με άκουσε στο ραδιόφωνο να καταγγέλλω την επιθετικότητα του Πούτιν και με κατηγορούσε ότι «δεν είμαι αριστερός». Η επιχειρηματολογία του ήταν παρόμοια με αυτή του Τουρκοκύπριου εθνικιστή: Οι Ουκρανοί καταπίεζαν τον ρωσόφωνο πληθυσμό και οι δυτικοί προκαλούν τη Ρωσία…
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την απαράδεκτη επιχειρηματολογία του εθνικιστή Τουρκοκύπριου. Θέλει να νομιμοποιήσει την τουρκική εισβολή και τη διαίρεση της Κύπρου, και ψάχνει επιχειρήματα για να προωθήσει την απόσχιση.
Η θέση του αριστερού Ελληνοκύπριου, όμως, είναι αίνιγμα.
Τί σχέση μπορεί να έχει ένας αριστερός με τον Πούτιν, ο οποίος βρίζει τους μπολσεβίκους και τον Λένιν;
Πώς μπορεί ένας αριστερός να αρνείται να κατηγορήσει το βρώμικο πόλεμο του Πούτιν; Την παραβίαση της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών και την εισβολή της Ρωσίας σε μια άλλη χώρα; Την άρνηση της Ρωσίας του Πούτιν να αναγνωρίσει την κυριαρχία του ουκρανικού κράτους και την ύπαρξη του ουκρανικού έθνους;
Δυστυχώς, δεν είναι λίγοι αυτοί που δηλώνουν «αριστεροί» και αρνούνται να κατηγορήσουν τον αυταρχικό πρόεδρο της Ρωσίας. Και αν τον κατηγορούν λεκτικά, συνεχίζουν πάντα με ένα μεγάλο ΟΜΩΣ… Αμέσως, η προσοχή και η έμφαση στρέφεται προς το ΝΑΤΟ και τον Δυτικό ιμπεριαλισμό.
Βεβαίως, δεν μπορεί κανείς να αρνείται τις ιμπεριαλιστικές πράξεις και τους άδικους πολέμους της Δύσης. Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες του πολέμου των Αγγλοαμερικανών στο Ιράκ, με πρόφαση δήθεν χημικά όπλα μαζικής καταστροφής που κατείχε ο Σαντάμ Χουσέϊν. Ούτε μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι ένα μέλος του ΝΑΤΟ κατέχει εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας εδώ και μισό αιώνα…
Τί είναι, όμως, αυτό που κάνει κάποιους αριστερούς να τονίσουν με στόμφο για παράδειγμα τον πόλεμο του Ιράκ και να αποσιωπήσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία;
Ομολογώ ότι δεν μπορώ να απαντήσω αυτή την ερώτηση.
Ας απαντήσει, όμως, η Οξάνα Ντούνζακ, μια αριστερή φεμινίστρια από την Ουκρανία: «Συζήτησα με αριστερούς άλλων χωρών, και κάποιες φορές εκπλήσσομαι από το φόβο τους μην τυχόν και δεν ασκήσουν αρκετή κριτική στο ΝΑΤΟ και προσπαθούν σε κάθε φράση να προσθέσουν πως “φταίει το ΝΑΤΟ”. Βέβαια μπορεί να κατηγορηθεί το ΝΑΤΟ για τις πράξεις του, αλλά όταν άρχισαν να πέφτουν βόμβες από τον ουρανό- μόνο η Ρωσία φταίει για τους βομβαρδισμούς. (…) Είναι μόνο η Ρωσία που εισέβαλε στην Ουκρανία. (…) Κάποιοι αριστεροί λένε πως η διέξοδος είναι η Ουκρανία να συζητήσει και να συμφωνήσει για ουδετερότητα. Είναι δύσκολο για μένα να υποστηρίξω μια τέτοια θέση αυτή τη στιγμή. Αυτή η θέση είναι αποικιακή: αρνείται την κυριαρχία μιας χώρας. Εναπόκειται στο λαό μιας χώρας να αποφασίσει τί θέλει να κάνει, και για να μπορέσει να αποφασίσει, δεν πρέπει να υπάρχει πόλεμος.» (https://lefteast.org/the-war-in-ukraine-seen-on-the-ground-interview-with-oksana-dutchak/)