Η κατάσταση των πραγμάτων 2
γράφει στο peripteron.eu ο Βαγγέλης Πάλλας Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ/SPJ
Το ζήτημα βέβαια της αλήθειας πάντα ήταν ένα καυτό πρόβλημα. Υπάρχει αλήθεια; Και αν υπάρχει, με ποιο τρόπο μπορούμε να την κάνουμε κτήμα μας; Κι αν μέσα από αδιάκοπη πάλη με τα σκαλοπάτια της γνώσης, που είναι σύνθετα και περίπλοκα, καταφέρουμε να φτάσουμε στην αλήθεια αυτή θα είναι απόλυτη ή σχετική;
Η ετυμηγορία έδειξε ότι σε αυτή τη στιγμή που η παγκόσμια ιστορία διέρχεται μια κρίση (Υγειονομική – οικονομική ) παγκόσμια.
Υπάρχουν κινήματα σε όλον τον κόσμο εναντίον του ρατσιστικού καπιταλισμού, όπως το κίνημα Black Lives Matter, που ανοίγουν τον δρόμο για ελπίδα και αγώνα. Ο χρόνος που έφυγε μας άφησε πληθώρα περιπτώσεων ανά τον κόσμο, όποιες ανισότητες σφυρηλατημένες από ρατσιστικά, καπιταλιστικά και αποικιοκρατικά συστήματα οδήγησαν σε δραστικές ενέργειες.
Η ιστορία δεν υπήρξε ποτέ περισσότερο πολιτικοποιημένη, από σήμερα, με ετυμηγορίες στα μέτρα της αστικής τάξης δηλ. του καπιταλιστικού συστήματος… Η ιστορία πάντοτε θα είναι πολιτικοποιημένη για τον ίδιο λόγο που η πολιτική εξαρτάται από την ιστορία.
Η σχέση ανάμεσα στον καπιταλισμό και τη δημοκρατία, ανεξάρτητα από τη θεωρητική προσέγγιση, έχει περάσει από διακριτές φάσεις στις διαφορετικές ιστορικές περιόδους και σίγουρα δεν είναι γραμμική.
Τα δικαιώματα φαίνεται να αποτελούν μια κρίσιμη παράμετρο, αφού αρχικά διευκόλυναν την εμπέδωση του καπιταλισμού σε συνδυασμό με τη σταδιακή διεύρυνση της δημοκρατίας.
Η πανδημία όχι μόνο αποτελεί μια νέα ευκαιρία για περαιτέρω συρρίκνωση των κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά αποτελεί και ευκαιρία συρρίκνωσης των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων πρώτης και δεύτερης γενιάς (λ.χ. δικαίωμα του συνέρχεσθαι, του συνεταιρίζεσθαι, της ελεύθερης διακίνησης, του απαραβίαστου της κατοικίας, αλλά ακόμα και της επιλεκτικής φυσικά ακύρωσης της (μικρο)ιδιοκτησίας.
Οι άνθρωποι φοβούνται να είναι ελεύθεροι, φοβούνται τη λευτεριά. Όταν όλα καταρρέουν απεγνωσμένα ψάχνουν για ένα καινούργιο Θεό που θα την στερήσει, αλλά στην πραγματικότητα θα τους απαλλάξει από την ευθύνη του εαυτού τους…
…Άλλαξα τα ονόματα των δρόμων, τους νόμους, τα σύνορα, τις παρατάξεις, τα γήπεδα, τις θρησκείες, τον σιδερένιο ήχο της ημισέληνου και τον ξύλινο αντίπαλο του σταυρού, τον τριγμό των οδόντων και των ματιών, το βλεφάρισμα, θρήνους, παιάνες, εμβατήρια, ψαλμωδίες και ορατόρια. Όλα τα σώπασα για ν’ ακούσει από μακριά ριζίτικο η καταιγίδα στις κορφές των ακατοίκητων θαυμαστικών καθώς επαναλαμβάνονται τρεις φορές μετά την προδοσία …
