Η κατάσταση των πραγμάτων 1

Γράφει ο Πάλλας Βαγγέλης Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ/SPJ

… Γι’ αυτό σου λέω μην κοιμάσαι, είναι επικίνδυνο μην ξυπνάς θα μετανιώσεις. Τάσος Λειβαδίτης

Μετά από σχεδόν 1,5 χρόνο πανδημίας έχουν συσσωρευτεί ένας τεράστιος, όγκος λαθεμένων αποφάσεων, αλλά και τεράστιος όγκος πληροφορίας.

Τι γνωρίζουμε πραγματικά; Τίποτα…

Κάθε ιδεολογία έχει αυτοτελή υπόσταση, που καθορίζεται πάντοτε μέσα από πολιτικές, πολιτισμικές αλλά και οικονομικές συγκυρίες. Η κατάρρευση άλλοτε πανίσχυρων ιδεολογιών έχει αποδείξει πως δεν έδρασαν νομιμοποιητικά ως προς τις κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις.

Το «κύμα» του μέλλοντος είναι ήδη ορατό. Τα απόνερά του ήδη προκαλούν πλημμυρικά φαινόμενα, με τον παγκόσμιο πληθυσμό να καλείται να παραμείνει στις σύγχρονες «σπηλιές», στα έγκατα των μεγαπόλεων του 2021. Για να σωθεί; Μάλλον δύσκολο. Για να συνηθίσει; Αυτό είναι βέβαιο. Η επέκταση κάθε τάσης του τεχνοπολιτισμού μ’ αφορμή την «πανδημία» πραγματοποιείται με μια άνευ προηγουμένου βιαιότητα, για να ξεκλειδωθεί η συνέχεια, για να θεραπευτεί κάθε ασυνέχεια, για να επαναπροσδιορισθεί ο παγκόσμιος συγχρονισμός στο «μεγάλο άλμα».

Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε, όμως οι περισσότεροι ιστορικοί του μέλλοντος θα διαπιστώσουν ότι το 2020, ήταν καθοριστικό, γιατί άρχισε να συγκεντρώνεται η τέλεια καταιγίδα ανατριχιαστικών εξελίξεων. Έγινε φανερό η διεύρυνση του χάσματος μεταξύ της αστικής τάξης και της πλειοψηφίας με χαμηλό εισόδημα…

Αξιοκρατία: Το πρώτο θύμα του κομματισμού, του λαϊκισμού και της οικογενειοκρατίας. Βασιλεύει η μετριοκρατία και οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Τι κρίμα για τους τόσους ικανούς ανθρώπους που βγάζει αυτή η χώρα. Πόσοι από αυτούς αναγκάζονται να ξενιτευτούν και καταφέρνουν να διαπρέψουν στο πλαίσιο οργανωμένων κοινωνιών και πόσα θα είχαμε επιτύχει αν τους είχαμε κρατήσει εδώ!

Ο ΑΚΡΑΙΟΣ κοινωνικός διπολισμός -στις νέες του μορφές-, η ευθεία σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και του κλειστού συστήματος των διαπλεκόμενων πολιτικοοικονομικών συμφερόντων αποτελούν σήμερα μια ιστορική πραγματικότητα και όχι μια θεωρητικολογούσα ιδεολογική κατασκευή. Συνεπώς, σε ένα καθαρά κοινωνικοοικονομικό επίπεδο έχει δυνάμει διαμορφωθεί το πλαίσιο μιας ευρύτερης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, που περιλαμβάνει την πλειοψηφία του χώρου της Κεντροαριστεράς αλλά και τμήμα του χώρου της Κεντροδεξιάς. Όμως η ενότητα και συμπόρευση της κοινωνικής αυτής συμμαχίας ούτε αυτονόητη είναι ούτε νομοτελειακή. Απαιτούνται συνεκτικά πλαίσια σύγκλισης τόσο σε οικονομικο-αναπτυξιακό όσο και σε κοινωνικο-θεσμικό επίπεδο. Με αιχμή πάντα του δόρατος τη σύγκρουση με τα ολιγαρχικά συμφέροντα που λυμαίνονται τον δημόσιο και κοινωνικό πλούτο.

Η πολιτική όξυνση των τελευταίων μηνών, μπορεί αρχικά να προκαλεί κάποια έκπληξη. Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι αναφερόμαστε σε μια χώρα που για 15 μήνες ήταν σε καταστολή λόγω κορωνοϊού.

Στο μέλλον όταν οι ιστορικοί για τις ανατροπές του 20ου αιώνα θα πρέπει να απαριθμήσουν όλα τα «προφανή» σημάδια που υπήρχαν, όπως ξεκίνησαν το 2020 έτος της επαναστατικής καταιγίδας που σύντομα θα σαρώσει ολόκληρο τον κόσμο.

Οι ιστορικοί με μια τεράστια ποικιλία γεγονότων, εγγράφων, διαγραμμάτων, δημοσιεύσεων, ιστοτόπων και κοινωνικών μέσων ενημέρωσης και άλλες μορφές πολυτίμων ψηφιακών πληροφοριών που έχουν στη διάθεση τους θα περιγράψουν το 2020 ως μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από μια κρίσιμη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.

Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού υπήρξε καταλυτική για την εδραίωση και ηγεμονία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Το καπιταλιστικό σύστημα, ύστερα από περίπου τέσσερις δεκαετίες ηρεμίας, έδωσε τον ισχυρό «τεκτονικό σεισμό» με το τσουνάμι να κτυπά με σφοδρότητα την παγκόσμια οικονομία.

Υπάρχει ένα κινέζικο γνωμικό «μακάρι να ζήσεις σε ενδιαφέρουσες εποχές…». Ενώ το 2020 ήταν πράγματι μια συναρπαστική χρονιά, κανείς δεν περίμενε από το 2021 να είναι κάτι διαφορετικό. Οι πανδημίες είναι μέρος μιας τάσης, της οποίας η επανάληψη πρέπει να αναμένουμε και στο μέλλον.

Η προηγούμενη χρονιά μας έδειξε ότι είχαμε αποκτήσει τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια (αξίες – δικαιώματα – δημοκρατία) δεν ισχύουν πλέον.

Μία πανδημία άλλαξε εντελώς ό,τι θεωρούσαμε φυσιολογικό

Μέχρι πέρυσι τέτοιο καιρό, κάποιοι έλεγαν πως, αν είσαι άνω των 65 ετών, παραμένεις αρκετά νέος, ώστε να εργάζεσαι. Από τον Φεβρουάριο του 2020, οι ίδιο άνθρωποι άκουσαν έκπληκτοι πως αν είσαι άνω των 65 ετών είσαι αρκετά γέρος για να διασωληνωθείς.

Τα συστήματα περίθαλψης που εθεωρούντο μέχρι πέρυσι πρωτοποριακά και σύγχρονα φέτος αποδείχθηκε πως δεν ήταν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν. Αυτό συνέβη διότι λειτουργούσαν με τη λογική του κόστους-οφέλους το οποίο τα υποχρέωνε να μην έχουν καθόλου εφεδρείες έκτακτων αναγκών με αποτέλεσμα συστήματα υγείας που περιγράφονται κατ’ όνομα ως δημοσία, να καταρρέουν. Αυτό είχε επίσης ως αποτέλεσμα, μεγάλα νοσοκομεία που δεν είναι απλά «κλινικές για VIP», όπως το Mount Sinai στη Νέα Υόρκη, να καταρρέουν μην έχοντας ούτε αυτά εφεδρείες όσον αφορά το προσωπικό ή ακόμα και τα απλά υλικά.