Εξοπλισμός Ενόπλων Δυνάμεων: Από Επιχειρησιακό σε Πρόβλημα Διεθνών Σχέσεων;

Γράφει στο peripteron.eu o Δημήτρης Μπονώρας, Aντιστράτηγος ε.α.

Στην επικαιρότητα υψηλή θέση έχουν οι ειδήσεις που αφορούν στην προμήθεια φρεγατών για το Πολεμικό Ναυτικό. Αξιοσημείωτη είναι η παρέμβαση προσωπικοτήτων, με ανοικτή επιστολή για το θέμα, δείχνοντας την ανησυχία τους αλλά και τη σοβαρότητα του θέματος για την άμυνα της Χώρας.

Η προμήθεια οπλικών συστημάτων έρχεται να καλύψει μια ή περισσότερες επιχειρησιακές απαιτήσεις. Αυτές διαπιστώνονται μέσα από τις ετήσιες στρατιωτικές ασκήσεις, από τη διαφοροποίηση των εχθρικών δυνατοτήτων ή από την αλλαγή των αποστολών των Ενόπλων Δυνάμεων.

Η διαπίστωση του επιχειρησιακού κενού και η περιγραφή των νέων δυνατοτήτων που πρέπει να αποκτηθούν είναι μια πολύπλοκη θεσμική διαδικασία στην οποία εμπλέκονται ομάδες εργασίας, επιτροπές και συμβούλια ώστε να ληφθούν υπόψη όλες οι παράμετροι που σχετίζονται με το επιχειρησιακό θέμα. Σίγουρα δεν είναι απόφαση ενός ανθρώπου.Έτσι, η απόφαση για τα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά και όχι ο τύπος της νέας φρεγάτας είναι έργο των θεσμικών οργάνων του Πολεμικού Ναυτικού και του ΓΕΕΘΑ.

Μέσα από την οπτική αυτή, η πρόσκτηση νέων φρεγατών είναι, κατ’ αρχήν, ένα επιχειρησιακό ζήτημα. Όμως παρακολουθώντας τις κινήσεις της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας φαίνεται ότι το θέμα έχει περάσει από το επιχειρησιακό επίπεδο στο πολιτικό. Με απλά λόγια ένα επιχειρησιακό πρόβλημα έχει γίνει πρόβλημα εξωτερικής πολιτικής και διμερών σχέσεων.

Έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε τη ψυχρή στάση της Γερμανίδας Καγκελαρίου κατά τον εορτασμό των 200 χρόνων της ελληνικής ανεξαρτησίας ή τη θέση της Γερμανίας κατά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής της ΕΕ.

Ίσως και οι αποφάσεις της Βρετανίας και Γερμανίας για περιορισμούς στην μετακίνηση στο εξωτερικό, δεν είναι άσχετες με το θέμα που συζητάμε.

Με δεδομένη την αρχή ότι το «επιχειρησιακό επίπεδο» υποτάσσεται στις ανάγκες του «πολιτικού επιπέδου», είναι πιθανόν οι νέες φρεγάτες να μην καλύπτουν τις επιχειρησιακές απαιτήσεις του ΠΝ αλλά να έρχονται να καλύψουν τις ανάγκες της εξωτερικής πολιτικής.

Αυτό θα είναι η πλήρης αποτυχία. Ο Έλληνας φορολογούμενος θα έχει πληρώσει, από το υστέρημά του για την προμήθεια φρεγατών που δεν καλύπτουν το επιχειρησιακό κενό. Το Πολεμικό Ναυτικό φορτώνεται ναυτικές μονάδες που του στοιχίζουν χρήματα για τη συντήρηση τους χωρίς να προσθέτουν δυνατότητες και επιχειρησιακά πλεονεκτήματα. Τέλος στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής οι δυσαρεστημένοι σύμμαχοι θα είναι περισσότεροι και θα μας το θυμίζουν με κάθε ευκαιρία.

Η «λυδία λίθος» της πολιτικής είναι να αποκτήσουμε τις φρεγάτες με τα χαρακτηριστικά που θέλει το Πολεμικό Ναυτικό, με μεγάλη συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας και όλοι οι σύμμαχοι να έχουν θετική στάση στα ελληνικά θέματα.

Εκεί ξεχωρίζει ο «μάγος» πολιτικός.