Eurovision, ένας θεσμός ΝΑΤΟϊκός, μηχανισμός ιδεολογικής χειραγώγησης και πολιτικής παρέμβασης

Eurovision, ένας αντι­δρα­στι­κός θεσμός που καθιε­ρώ­θη­κε από το ΝΑΤΟ στα μέσα της δεκα­ε­τί­ας του 1950, σε μια περί­ο­δο που σοβού­σε ο «ψυχρός πόλε­μος» με έξαρ­ση της αντι­σο­βιε­τι­κής – αντι­κομ­μου­νι­στι­κής προ­πα­γάν­δας και ανοι­χτές προ­σπά­θειες υπο­νό­μευ­σης και απο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης των νεα­ρών Λαϊ­κών Δημοκρατιών.

Εμπνευ­στής και δημιουρ­γός της Eurovision είναι το ΝΑΤΟ στο πλαί­σιο της πολι­τι­κής του για την «ήπια ισχύ»! Απο­χα­ρα­κτη­ρι­σμέ­να έγγρα­φα το περι­γρά­φουν ως εξής: Στις 28/1/1955 η «Επι­τρο­πή του ΝΑΤΟ για τον Πολι­τι­σμό και τη δημό­σια πλη­ρο­φό­ρη­ση» παρέ­δω­σε στον διευ­θυ­ντή της Γαλ­λι­κής Ραδιο­φω­νί­ας και Τηλε­ό­ρα­σης μια έκθε­ση για τη δημιουρ­γία ενός ευρω­παϊ­κού φεστι­βάλ που θα ονό­μα­ζαν Γιου­ρο­βί­ζιον. Στις 30/11/1955, ξανά στο Παρί­σι, έγι­νε νέα συνά­ντη­ση, αλλά το σχέ­διο είχε αλλά­ξει: Τώρα συζη­τιό­ταν η δημιουρ­γία ενός μου­σι­κού φεστι­βάλ του ΝΑΤΟ που θα ξεκι­νού­σε τον Απρί­λη του 1956. Στις 12/2/1955, σε μια τρί­τη συνά­ντη­ση, απο­φα­σί­στη­κε η χρη­σι­μο­ποί­η­ση της European Broadcasting Union (EBU) ως φορέα για την υλο­ποί­η­ση του σχε­δί­ου και έτσι ο δια­γω­νι­σμός ξεκί­νη­σε τον Μάη του 1956, με τον φιλό­δο­ξο στό­χο «να επη­ρε­α­στεί το κοι­νό υπέρ του ΝΑΤΟ μέσα από το κλί­μα αυτής καθαυ­τής της διοργάνωσης».

Η Eurovision στή­θη­κε σαν (καλ­λι­τε­χνι­κός υπο­τί­θε­ται) μηχα­νι­σμό ιδε­ο­λο­γι­κής χει­ρα­γώ­γη­σης και πολι­τι­κής παρέμ­βα­σης της άρχου­σας τάξης. Πολι­τι­κή, άλλω­στε, είναι και η απο­στο­λή του, όχι για να ανα­δεί­ξει και να επι­βρα­βεύ­σει τα καλύ­τε­ρα δείγ­μα­τα τρα­γου­διών από την πλού­σια καλ­λι­τε­χνι­κή παρα­γω­γή κάθε τόπου, αλλά για να δια­δώ­σει τον απο­κα­λού­με­νο «μαζι­κό πολι­τι­σμό». Έναν εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νο «πολι­τι­σμό», που η αστι­κή τάξη προ­ο­ρί­ζει για τις πλα­τιές λαϊ­κές μάζες και ιδιαί­τε­ρα τα νεο­λαι­ί­στι­κα τμή­μα­τά τους, με βασι­κά συστα­τι­κά του τον απλοϊ­κό στί­χο, το στε­ρε­ό­τυ­πο ύφος, τα τυπο­ποι­η­μέ­να μου­σι­κά μοτί­βα και τελι­κά το ρηχό κι άνευ­ρο περιε­χό­με­νο, που ανα­κυ­κλώ­νει τις παρα­δε­δο­μέ­νες από την κυρί­αρ­χη ιδε­ο­λο­γία αντι­λή­ψεις και τις κάλ­πι­κες ή και παρακ­μια­κές αξί­ες της.

«Η μου­σι­κή ενώ­νει» είναι το σύν­θη­μα της Γιου­ρο­βί­ζιον, αλλά προ­ϋ­πό­θε­ση για να συμ­βεί αυτό, είναι να βρί­σκε­σαι στην …ευρω­α­τλα­ντι­κή πλευ­ρά της Ιστο­ρί­ας! Το 2022 ‑έτος εισβο­λής της Ρωσί­ας- το δια­γω­νι­σμό κέρ­δι­σε η Ουκρα­νία η υπο­ψη­φιό­τη­τα της οποί­ας υπερ­προ­βλή­θη­κε από τα ευρω­παϊ­κά ΜΜΕ…

Φέτος, τα παρα­τρά­γου­δα ήταν περισ­σό­τε­ρα από τα τρα­γού­δια που ακού­στη­καν και είχαν στο επί­κε­ντρο τη συμ­με­το­χή του Ισρα­ήλ από τη μια κι από την άλλη τις αντι­δρά­σεις που προ­κα­λεί η σφα­γή των Παλαι­στι­νί­ων μέσα κι έξω από το στά­διο όπου διε­ξά­γε­ται ο αντα­γω­νι­σμός. Πέρα από την εμπά­θεια των διορ­γα­νω­τών για τις μαζι­κές δια­μαρ­τυ­ρί­ες, οτι­δή­πο­τε μπο­ρεί να εξέ­φρα­ζε δυσα­ρέ­σκεια για το Ισρα­ήλ, στο­χο­ποιού­νταν αυτό­μα­τα ως «αντι­ση­μι­τι­σμός»! Φαί­νε­ται πως η κουλ­τού­ρα της …«ανο­χής», της «συμπε­ρί­λη­ψης» και της «δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τας», που δια­φη­μί­ζο­νται ως οι «αξί­ες» του δια­γω­νι­σμού, δεν χωρά­ει άλλες γνώ­μες, πέρα από αυτές που εκφρά­ζουν οι διορ­γα­νω­τές. Για τους λάτρεις των προ­γνω­στι­κών πάντως, το Ισρα­ήλ βρι­σκό­ταν μέχρι και την Παρα­σκευή στη λίστα με τα φαβορί…

Όσο βρι­σκό­ταν στη σκη­νή η εκπρό­σω­πος του Ισρα­ήλ υπήρ­ξαν απο­δο­κι­μα­σί­ες από από το κοι­νό οι οποί­ες, όμως, ήταν πολύ πιο έντο­νες κατά την πρό­βα της. Επί­σης αρκε­τοί καλ­λι­τέ­χνες με το δικό τους τρό­πο έστει­λαν μήνυ­μα ειρή­νης, κατα­δί­κης του Ισρα­ήλ, ζήτη­σαν κατά­παυ­ση του πυρός στη Γάζα και εξέ­φρα­σαν την αλλη­λεγ­γύη τους στην Παλαιστίνη.

Την ίδια ώρα που εξε­λισ­σό­ταν ο προ­κρι­μα­τι­κός της Eurovision, στο κέντρο της πόλης του Μάλ­με, χιλιά­δες άνθρω­ποι συγκε­ντρώ­θη­καν για να εκφρά­σουν την κατα­δί­κη τους στην ισραη­λι­νή συμ­με­το­χή, ανα­δει­κνύ­ο­ντας παράλ­λη­λα την υπο­κρι­σία της EBU, που έχει απο­κλεί­σει μεν τους Ρώσους καλ­λι­τέ­χνες, λόγω της εισβο­λής στην Ουκρα­νία, αλλά κάνει τα στρα­βά μάτια στην εξε­λισ­σό­με­νη — όπως καταγ­γέλ­λουν- γενο­κτο­νία των Παλαι­στι­νί­ων από το Ισρα­ήλ. Πριν το δια­γω­νι­σμό εκα­το­ντά­δες ήταν οι καλ­λι­τέ­χνες ‑μετα­ξύ των οποί­ων και αρκε­τοί από αυτούς που συμ­με­τέ­χουν στο φετι­νό δια­γω­νι­σμός- που ζητού­σαν από τη διορ­γα­νώ­τρια να απο­κλεί­σει το Ισρα­ήλ από το διαγωνισμό.

Το Παλαι­στι­νια­κό έχει συχνά βρει τον δρό­μο του για τη Eurovision. Το 2019, χρο­νιά κατά την οποία ο δια­γω­νι­σμός έλα­βε χώρα στο Ισρα­ήλ, τα μέλη του συγκρο­τή­μα­τος Hatari, που εκπρο­σω­πού­σε την Ισλαν­δία, κατά τη διάρ­κεια των απο­τε­λε­σμά­των σήκω­σαν κασκόλ με τη σημαία της Παλαι­στί­νης. Αντί­στοι­χες ενέρ­γειες δεν απο­κλεί­ο­νται και στο σημε­ρι­νό τελικό.

πηγή: atexnos.gr