Αστυνόμευση διαδηλώσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), τα μέλη των σωμάτων ασφαλείας απαιτείται να αστυνομεύουν τις διαδηλώσεις. Όμως οι μέθοδοί τους δεν συμμορφώνονται πάντοτε με τα διεθνή θεσμικά κείμενα. Η Διεθνής Αμνηστία έχει τεκμηριώσει κρούσματα χρήσης υπερβολικής βίας, κατάχρησης «λιγότερο θανατηφόρων» όπλων, παρεμπόδισης της πρόσβασης σε ιατρική βοήθεια και αυθαίρετης κράτησης σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων στην Ελλάδα, την Ισπανία και τη Ρουμανία. Σε πολλές περιπτώσεις, αστυνομικοί χτύπησαν επανειλημμένα με κλομπ ειρηνικούς διαδηλωτές, ακόμη και στο κεφάλι και τον σβέρκο, και προκάλεσαν σοβαρά τραύματα. Παρά τις εκκλήσεις προς τις αρχές των χωρών της ΕΕ , αυτές οι παραβιάσεις συνεχίζονται.

Πολλές διαδηλώσεις σε πόλεις της ΕΕ πραγματοποιήθηκαν ως αντίδραση στα πρόσφατα μέτρα λιτότητας των κυβερνήσεων. Καθώς γίνονται πιο δυσεύρετοι οι δημόσιοι πόροι και υπηρεσίες, έχει αυξηθεί η οργή για τις περικοπές θέσεων εργασίας και εισοδημάτων και έχει οδηγήσει σε εκτεταμένες διαδηλώσεις, μερικές φορές βίαιες, που πραγματοποιούνται σε πολλά μέρη της ΕΕ.

Στην Ισπανία, για παράδειγμα, οι περικοπές μισθών, οι αυξήσεις φόρων και η μείωση των κοινωνικών δαπανών οδήγησαν στην έναρξη συγκεντρώσεων στις 15 Μαΐου 2011 και τον σχηματισμό του λεγόμενου κινήματος 15-Μ που αξιώνει αλλαγές στο πολιτικό σύστημα στοχεύοντας στη μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στα πολιτικά πράγματα. Οι διαδηλώσεις στην Ελλάδα άρχισαν την άνοιξη του 2010 ως αντίδραση στις απώλειες θέσεων εργασίας, τις αυξήσεις φόρων και τις περικοπές δαπανών και συνεχίστηκαν ολόκληρο το 2011. Διαδηλώσεις στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας πραγματοποιήθηκαν τον Ιανουάριο του 2012, ζητώντας αλλαγή της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης.

Έχουν υπάρξει συχνοί ισχυρισμοί για υπερβολική χρήση βίας και κακομεταχείριση από μέλη των σωμάτων ασφαλείας κατά τη διάλυση του πλήθους σε αυτές τις διαδηλώσεις – ακόμη και όταν οι περισσότεροι άνθρωποι ασκούν ειρηνικά το δικαίωμά τους να συναθροίζονται.

Σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, οι ποινικές έρευνες, για τις καταγγελίες εναντίον των αστυνομικών που φέρονται να διέπραξαν παραβιάσεις, δεν είναι ενδελεχείς, αμερόληπτες ή αποτελεσματικές. Σε άλλες περιπτώσεις δεν ξεκινά καν έρευνα. Καθώς πραγματοποιούνται νέες διαδηλώσεις, υπάρχει η πιθανότητα ότι, χωρίς βαθύτερη λογοδοσία για την αστυνομία, θα διαπραχθούν νέες καταπατήσεις.

Η Διεθνής Αμνηστία αναγνωρίζει ότι η αστυνόμευση διαδηλώσεων μπορεί να εμφανίζει δυσκολίες και ότι τα μέλη των σωμάτων ασφαλείας απαιτείται μερικές φορές να χρησιμοποιήσουν βία για να διατηρήσουν την τάξη και να αποτρέψουν εγκλήματα. Εντούτοις, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους πρέπει να τηρούν το διεθνές δίκαιο.

ΧΡΗΣΗ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ

Βίντεο, φωτογραφίες, δημοσιεύματα και μαρτυρίες δείχνουν την επανειλημμένη χρήση υπερβολικής βίας από αστυνομικούς κατά τις διαδηλώσεις που διοργανώθηκαν εναντίον των μέτρων λιτότητας στις 15, 28 και 29 Ιουνίου 2011 στην Αθήνα. Βίντεο από την Ισπανία δείχνουν επίσης αστυνομικούς να επελαύνουν με κλομπ ή να πυροβολούν επανειλημμένα με πλαστικές σφαίρες ή βολίδες πρόσκρουσης εναντίον διαδηλωτών που δεν αποτελούν καμία εμφανή απειλή για τα μέλη των σωμάτων ασφαλείας ή για το κοινό, στη Βαρκελώνη στις 27 Μαΐου 2011.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΥΚΑΣ

Ο Γιάννης Καυκάς, 32 ετών, υπέστη παρ’ ολίγον θανατηφόρα τραύματα στο κεφάλι όταν χτυπήθηκε από αστυνομικούς μονάδας αποκατάστασης της τάξης κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης κατά των μέτρων λιτότητας στην Αθήνα στις 11 Μαΐου 2011. Ο Γιάννης δήλωσε ότι τον χτύπησαν με έναν από τους πυροσβεστήρες που φέρουν ορισμένοι αστυνομικοί μονάδων αποκατάστασης της τάξης. Παρέμεινε στο νοσοκομείο επί 20 ημέρες, δέκα από τις οποίες στη μονάδα εντατικής θεραπείας, μετά από επείγουσα εγχείρηση. Εξακολουθεί να υποφέρει από ζαλάδες και αδυναμία στον αριστερό βραχίονα.

Ο Γιάννης αφηγήθηκε: «Άκουσα τις εκρήξεις χειροβομβίδων κρότου-λάμψης 100 έως 200 μέτρα πίσω μου. Το ένα δευτερόλεπτο ένιωσα πίεση πίσω μου από τους άλλους διαδηλωτές που έσπρωχναν. Το επόμενο μας περικύκλωσαν αστυνομικοί των ΜΑΤ από παντού, από αριστερά, από δεξιά… Ήταν πραγματικά τρομακτικό… Όταν σε περικυκλώνουν, σε χτυπούν, σε ψεκάζουν με χημικά και σου πετάνε χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, μπορεί να είναι θανατηφόρο. Οι διαδηλωτές ποδοπατούσαν ο ένας τον άλλο επειδή είχαν πανικοβληθεί και δεν είχαν από πού να φύγουν. [Οι αστυνομικοί] μας χτύπησαν με τέτοια αγριότητα! Με χτύπησαν στο σώμα και στο κεφάλι με τα κλομπ τους αλλά ένιωσα επίσης ότι δύο από τα χτυπήματα στο κεφάλι μου ήταν από κάτι εντελώς διαφορετικό, βαρύ και μεταλλικό. Προσπάθησα να μείνω όρθιος και να παραμείνω ζωντανός… Όταν συνήλθα στο νοσοκομείο δεν είχα καθόλου έλεγχο στο σώμα μου. Μια-δυο μέρες αφού συνήλθα από το κώμα έγραψα σε ένα κομμάτι χαρτί μπροστά στη μητέρα μου και σε μια νοσοκόμα ότι με είχαν χτυπήσει με πυροσβεστήρα.»

Τον Φεβρουάριο του 2012, εννέα μήνες μετά την έναρξη ποινικής ανάκρισης για την υπόθεση, η αστυνομική έρευνα ολοκληρώθηκε και τα πορίσματα υποβλήθηκαν στον Εισαγγελέα. Από τότε δεν έχουν αναφερθεί οποιεσδήποτε εξελίξεις στην υπόθεση.

ΑΝΧΕΛΑ ΧΑΡΑΜΙΓΙΟ (ANGELA JARAMILLO)

Το βράδυ της 4ης Αυγούστου 2011, μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν μπροστά στο Υπουργείο Εσωτερικών στη Μαδρίτη της Ισπανίας. Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, η αστυνομία αντέδρασε στην απόπειρα μερικών διαδηλωτών να στερεώσουν αφίσες στα κιγκλιδώματα γύρω από το υπουργείο, όμως αναφορές μαρτύρων που συγκέντρωσε η Διεθνής Αμνηστία ισχυρίζονται ότι οι αστυνομικοί επέλασαν εναντίον τους, ακόμη και εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών. Εικόνες διαθέσιμες στο Διαδίκτυο δείχνουν αστυνομικούς μονάδων αποκατάστασης της τάξης να χτυπούν διαδηλωτές με τα κλομπ τους, παρ’ όλο που οι διαδηλωτές δεν φαίνονταν να αντιστέκονται και είχαν τα χέρια τους σηκωμένα ψηλά.

Η Άνχελα Χαραμίγιο, ηλικίας τότε 58 ετών, δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία ότι στεκόταν μόνη της κοντά σε ένα παγκάκι στην Κάγιε Καστελιάνα, όταν είδε περίπου 10 αστυνομικούς μονάδας αποκατάστασης της τάξης να έρχονται προς το μέρος της. Δεν ήταν απειλητική και είχε τα χέρια της σηκωμένα ψηλά, αλλά καθώς οι αστυνομικοί την προσπερνούσαν, μία από τους αστυνομικούς τη χτύπησε στο πρόσωπο με την ασπίδα της, κάνοντάς την να πέσει επάνω στο παγκάκι. Η αστυνομικός τότε τη χτύπησε στο αριστερό γόνατο με το κλομπ της, προκαλώντας τραύμα που χρειάστηκε ιατρική περίθαλψη.

«Μια ομάδα νεαρών με πλησίασε για να με βοηθήσει. […] Μια κοπέλα κάθισε δίπλα μου, στο παγκάκι, με αγκάλιασε και ρώτησε: ‘Είσαι σίγουρη πως είσαι καλά; Πονάς πολύ; Μπορείς να περπατήσεις;’ Την ίδια στιγμή ένας νεαρός επέπληξε τους αστυνομικούς από το σημείο όπου βρισκόμαστε. Τους είπε: ‘Δεν βλέπετε ότι δεν είναι νέα; Πώς μπορείτε να τη χτυπάτε; Είστε βάρβαροι.’ Τότε η ομάδα των αστυνομικών κάνει μεταβολή, επιστρέφει περπατώντας, έρχεται ως εμάς και αρχίζει να μας χτυπά ξανά [με κλομπ]. Τότε ήταν που δέχτηκα ένα σοβαρό χτύπημα στον δεξιό γοφό. Σκύβω, βάζω τα χέρια προσπαθώντας να προστατέψω το κεφάλι μου, στρέφομαι και βλέπω πως χτυπούν όλους όσους ήρθαν να με βοηθήσουν, αλλά ιδίως την κοπέλα που καθόταν δεξιά μου και με αγκάλιαζε.»

Την αφήγηση της Άνχελα επιβεβαίωσε μία από τους μάρτυρες, που χτυπήθηκε και αυτή επανειλημμένα με κλομπ από αστυνομικούς και χρειάστηκε ιατρική φροντίδα για τα τραύματα που υπέστη στον σβέρκο, τον γοφό και τα πόδια. Και οι δύο υπέβαλαν μηνύσεις κατά των αστυνομικών την επομένη.

Στις 5 Αυγούστου 2011, η Άνχελα Χαραμίγιο κατέθεσε σε δικαστήριο της Μαδρίτης επίσημη μήνυση, καταγγέλλοντας την επίθεση και παρέχοντας αποδεικτικά στοιχεία, περιλαμβανομένων βίντεο της αστυνομικής επιχείρησης και ιατρικές εκθέσεις. Στις 15 Μαρτίου 2012, άλλο δικαστήριο της Μαδρίτης εξέδωσε οριστική απόφαση να μην κάνει δεκτή τη μήνυση, καθώς δεν μπορούσε να ταυτοποιηθεί η υπαίτια αστυνομικός.

Μετά από καρδιακή προσβολή που υπέστη, η Άνχελα Χαραμίγιο πέθανε απροσδόκητα στις 15 Ιουνίου 2012, χωρίς να δικαιωθεί.

ΚΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΧΗΜΙΚΩΝ ΕΡΕΘΙΣΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ, ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΩΝ ΚΡΟΤΟΥ – ΛΑΜΨΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΙΚΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΥΠΡΑΙΟΣ

«Ήταν γύρω στις 2.30 μ.μ. και υπήρχε ένταση ανάμεσα στην αστυνομία και στους διαδηλωτές. Η εμπειρία μου μού έλεγε ότι σύντομα μπορεί να ξεσπούσε βία, έτσι αποφάσισα να μετακινηθώ για να προφυλαχτώ. Λίγα μέτρα πιο πέρα υπήρχε μια αστυνομική διμοιρία που άρχισε να οπισθοχωρεί προς την Πλατεία Συντάγματος. Ο διοικητής της διμοιρίας με ρώτησε γιατί τραβούσα φωτογραφίες. Τους έδειξα ότι είμαι δημοσιογράφος και μέλος της Ένωσης Συντακτών. Αφού με έβρισε, ο επικεφαλής της ομάδας διέταξε έναν άλλο αστυνομικό να μου ρίξει χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Κυριολεκτικά τινάχτηκα στον αέρα και έπεσα πίσω. Νόμιζα ότι πέθανα. Μετά από μερικά λεπτά μια ομάδα πολιτών άρχισαν να με συνεφέρουν, ρίχνοντάς μου νερό στο κεφάλι. Και τότε συνειδητοποίησα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, γιατί δεν άκουγα.»

Στις 15 Ιουνίου 2011, ο Μανώλης Κυπραίος υπέστη ολική απώλεια ακοής και στα δύο αυτιά. Τον Αύγουστο του 2011, υποβλήθηκε σε εγχείρηση και ανέκτησε ένα μέρος της ακοής του αλλά με πολύ μεγάλους περιορισμούς. Εξακολουθεί να δυσκολεύεται να περπατήσει λόγω της έλλειψης ισορροπίας. Εξαιτίας της σωματικής του αναπηρίας και του ψυχολογικού τραυματισμού του, η δημοσιογραφική του σταδιοδρομία πρακτικά τελείωσε.

ΑΝΤΡΕΪ ΚΑΙ ΑΓΚΟΥΣΤΙΝ ΡΙΣΤΑΚΕ (ANDREI AND AGUSTIN RISTACHE)

Ο Αντρέι Ριστάκε και ο πατέρας του, Αγκουστίν, είχαν συμμετάσχει σε ειρηνική διαδήλωση στην Πλατεία Πανεπιστημίου στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας στις 14 Ιανουαρίου 2012. Καθώς έφευγαν, τους σταμάτησαν αστυνομικοί που άρχισαν να τους χτυπούν. Στη συνέχεια τους άφησαν να φύγουν και, ενώ απομακρύνονταν περπατώντας, τους σταμάτησε μια ομάδα μασκοφόρων αστυνομικών που τους χτύπησαν με κλομπ μέχρι που έπεσαν στο έδαφος. Τους έσυραν στην κλούβα και τους πήγαν στο αστυνομικό τμήμα. Καθώς ο Αγκουστίν δυσκολευόταν να αναπνεύσει, ο Αντρέι ζήτησε από τους αστυνομικούς να επιτρέψουν στον πατέρα του να πάει στο νοσοκομείο, αλλά εκείνοι είπαν στους άνδρες ότι πρώτα έπρεπε να τους οδηγήσουν στο αστυνομικό τμήμα για να τους επιβάλουν τα πρόστιμά τους, και μετά θα ήταν ελεύθεροι να κάνουν ό,τι ήθελαν. Ο Αντρέι κάλεσε ασθενοφόρο, το οποίο στάλθηκε στο αστυνομικό τμήμα για να παραλάβει τον Αγκουστίν και τον μεταφέρει στο νοσοκομείο, όπου διανυκτέρευσε. Ο Αντρέι κρατήθηκε στο αστυνομικό τμήμα επί τέσσερις ώρες, του πήραν δακτυλικά αποτυπώματα και του επέβαλαν αστυνομικό πρόστιμο για διατάραξη της δημόσιας τάξης.

Και για τους δύο άνδρες εκδόθηκαν αργότερα ιατρικές βεβαιώσεις που κατέγραψαν τραυματισμό στο κεφάλι και μώλωπες στο σώμα.

Η Διεθνής Αμνηστία παρότρυνε τις ρουμανικές αρχές να διενεργήσουν άμεση, ανεξάρτητη, διεξοδική και αποτελεσματική έρευνα για όλους τους ισχυρισμούς και τις καταγγελίες που καταγράφηκαν για χρήση υπερβολικής βίας από αστυνομικούς και να οδηγήσουν στη δικαιοσύνη κάθε τυχόν υπαίτιο παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών και ο Γενικός Εισαγγελέας της Ρουμανίας αποκρίθηκαν στις ανησυχίες της Διεθνούς Αμνηστίας δηλώνοντας ότι, μέχρι τον Φεβρουάριο του 2012, είχαν καταγραφεί τέσσερις ποινικές μηνύσεις εναντίον αστυνομικών που είχαν εμπλακεί στη διασφάλιση της δημόσιας τάξης κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων και ότι θα διεξάγονταν έρευνες.

ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝ ΠΑΛΟΜΑ ΑΘΝΑΡ ΦΕΡΝΑΝΤΕΣ (PALOMA AZNAR FERNANDEZ)

Η Παλόμα είναι έμπειρη ανεξάρτητη δημοσιογράφος. Έχει καλύψει διάφορες διαδηλώσεις κατά των κυβερνητικών μέτρων λιτότητας στη Μαδρίτη.

Στις 11 Ιουλίου 2012, η λεγόμενη «Μαύρη Πορεία» έφερε στη Μαδρίτη ανθρακωρύχους από την Αραγωνία, την Καστίλη-Λεόν και τις Αστούριες, που διαμαρτύρονταν για τις κυβερνητικές περικοπές που έπλητταν τη βιομηχανία εξόρυξης άνθρακα. Χιλιάδες διαδηλωτές την υποστήριξαν στην Οδό Καστελιάνα, όπου βρίσκεται το Υπουργείο Βιομηχανίας.

Η Παλόμα φορούσε τη δημοσιογραφική της ταυτότητα και είχε τη φωτογραφική της μηχανή γύρω από τον λαιμό της. Δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία ότι οι αστυνομικοί περικύκλωσαν τους διαδηλωτές, και ότι τους επιτέθηκαν όταν ένας διαδηλωτής έριξε στους αστυνομικούς ένα από τα φράγματα ελέγχου του πλήθoυς μπροστά στο Υπουργείο Βιομηχανίας. Δήλωσε ότι έπεφταν παντού λαστιχένιες σφαίρες και ότι σε αντίδραση μερικοί από τους διαδηλωτές πέταξαν πέτρες σε αστυνομικούς. Έψαχνε έναν συνάδελφό της που είχε χτυπηθεί στα επεισόδια, και τότε δέχτηκε λαστιχένια σφαίρα στον δεξιό γοφό της. Ανέφερε ότι οι αστυνομικοί δεν έφεραν καθόλου εμφανή διακριτικά και ότι έριχναν λαστιχένιες σφαίρες στο πλήθος. Βίντεο δείχνει αστυνομικούς να χτυπούν με κλομπ ανθρώπους πεσμένους στο οδόστρωμα και να ρίχνουν λαστιχένιες σφαίρες από πολύ μικρή απόσταση.

Σε προηγούμενη περίσταση, η Παλόμα είχε ξανά χτυπηθεί με κλομπ από αστυνομικό, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης κατά της επίσκεψης του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’ στη Μαδρίτη τον Αύγουστο του 2011. Σε εκείνη την περίπτωση είδε τουλάχιστον πέντε αστυνομικούς να χτυπούν μια νεαρή κοπέλα που ήταν πεσμένη στο έδαφος:

«Νόμιζα ότι θα σταματούσαν να τη χτυπούν, αν ανέφερα τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα. Έτρεξα και φώναξα, αλλά αντιθέτως ένας από αυτούς με χτύπησε επανειλημμένα στο γόνατο. Ο δρόμος ήταν σκοτεινός, αλλά υπήρχαν πάρα πολλές κάμερες καθώς υπάρχει εκεί ένα κυβερνητικό κτίριο».

Στις 20 Αυγούστου 2011 κατέθεσε επίσημη μήνυση στα δικαστήρια της Μαδρίτης, καταγγέλλοντας την επίθεση. Η υπόθεση έκλεισε στις 13 Οκτωβρίου 2011. Η δικαστική δήλωση αναφέρει ότι, αν και τα γεγονότα θα μπορούσαν να συνιστούν ποινικό αδίκημα, ο δράστης δεν μπορούσε να αναγνωριστεί.

ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ – ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΥ

Στις 6 Δεκεμβρίου 2009, η Αγγελική Κουτσουμπού, 61 ετών τότε, συμμετείχε στη διαδήλωση στην Αθήνα για την πρώτη επέτειο του θανάτου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, μαζί με τον σύζυγό της και άλλα μέλη του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος. Χτυπήθηκε από μοτοσικλετιστή αστυνομικό της ‘Δύναμης ΔΕΛΤΑ’ και υπέστη σοβαρά τραύματα στο κεφάλι, απώλεια ακοής στο αριστερό αυτί, κατάγματα στην κλείδα και σε τέσσερα πλευρά. Σύμφωνα με μάρτυρες, ο οδηγός της αστυνομικής μοτοσικλέτας που τραυμάτισε την Αγγελική, μαζί με μερικούς άλλους αστυνομικούς μοτοσικλετιστές, διεμβόλισαν εσκεμμένα την ομάδα ειρηνικών διαδηλωτών με τους οποίους διαδήλωνε.

Ο Δημήτρης Γεωργίου, γιατρός που διαδήλωνε με την Αγγελική Κουτσουμπού, δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία: «Προσπάθησα να σηκώσω [την Αγγελική] όρθια, αλλά οι αστυνομικοί στη μοτοσικλέτα, μαζί με άλλους αστυνομικούς, με χτύπησαν, παρ’ όλο που τους είπα ότι είμαι γιατρός. Με χτύπησαν με κλομπ στο κεφάλι και, όταν σήκωσα το δεξί μου χέρι για να προφυλαχτώ, με χτύπησαν στον καρπό».

Ένας άλλος αστυνομικός, που επέβαινε στη μοτοσικλέτα, φέρεται επίσης να χτύπησε την Αγγελική Κουτσουμπού ενώ κειτόταν αναίσθητη στο έδαφος και αιμορραγούσε από το αυτί. Η Αγγελική Κουτσουμπού έμεινε εκεί επί μισή ώρα και ένας άλλος γιατρός από την ομάδα της ανέφερε ότι, όταν ζήτησε από τους αστυνομικούς να καλέσουν ασθενοφόρο, τον έβρισαν και είπαν: «Γιατί να καλέσουμε ασθενοφόρο, για να το κάψετε;»

Τον Μάρτιο του 2012, ο εισαγγελέας στον οποίο ανατέθηκε η υπόθεση αποφάσισε να απορρίψει τη μήνυση της Αγγελικής Κουτσουμπού εναντίον των αστυνομικών. Σε σύντομο σκεπτικό, ο εισαγγελέας απέρριψε τον ισχυρισμό ότι ο αστυνομικός έπεσε εσκεμμένα επάνω της και την τραυμάτισε. Κατατέθηκε προσφυγή κατά της απόφασης αλλά απορρίφθηκε από τον εισαγγελέα Εφετών τον Ιούλιο του 2012.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Στο σημερινό κλίμα οικονομικής κρίσης και μέτρων λιτότητας, δεν είναι μόνο άνθρωποι στην Ελλάδα, τη Ρουμανία και την Ισπανία που έχουν αντιδράσει ηχηρά. Οι διαδηλώσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη έχουν αυξηθεί σε όγκο και συχνότητα, ενώ τα κονδύλια για τις δημόσιες υπηρεσίες συρρικνώνονται. Οι αστυνομικοί – που έχουν επίσης πληγεί από τα μέτρα λιτότητας– αποτελούν συχνά τον πιο ορατό κλάδο του κράτους.

Η χρήση υπερβολικής βίας και οι αυθαίρετες διαλύσεις συγκεντρώσεων και συλλήψεις δημιουργούν τον κίνδυνο αποξένωσης του πληθυσμού, και μπορεί να μετατρέψουν την οργή κατά της κυβέρνησης σε οργή κατά της αστυνομίας, οξύνοντας τις εντάσεις και αυξάνοντας τον κίνδυνο περαιτέρω βίας.

Έχει κρίσιμη σημασία, τόσο για τη δημόσια τάξη, όσο και για τα δικαιώματα των πολιτών σε ολόκληρη την ΕΕ, τα μέλη των σωμάτων ασφαλείας να σέβονται τα διεθνή θεσμικά κείμενα και τις κατευθυντήριες οδηγίες καλής πρακτικής όταν αστυνομεύουν διαδηλώσεις.

Οι κυβερνήσεις σε ολόκληρη την ΕΕ πρέπει σαφώς να μεταδώσουν αυτές τις υποχρεώσεις στα μέλη των σωμάτων ασφαλείας και να διασφαλίσουν ότι αυτές τηρούνται.

Βαγγέλης Πάλλας, δημοσιογράφος