Αντι-θέσεις 2…
γράφει στο peripteron.eu ο Βαγγέλης Πάλλας Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής IFJ/SPJ
Συν
Οι άνθρωποι που εκτέθηκαν σε μια κατάσταση τρομακτικού άγχους συνεχίζουν να ζουν για καιρό στη σκιά ενός μεγάλου φόβου, συχνά ακόμη και μετά την εγκατάστασή τους σε μια ασφαλή χώρα και ενώ βρίσκονται σε διαδικασία ανεύρεσης νέων καταγωγικών ριζών. Πόσο μάλλον όταν συνεχίζουν να ζουν εγκλωβισμένοι, μετέωροι σε ένα καθεστώς αέναης μετανάστευσης, ενώ έχουν χάσει τον οικείο χώρο τους και φέρουν δάνειες ταυτότητες, διαπιστώνοντας τη ματαιότητα αναζήτησης μιας νέας πατρίδας και σταθερότητας, την αδυναμία προβολής τους στο μέλλον μέσα σε μια εστία που θα λειτουργήσει ως προστατευτικό κέλυφος και όχι ως εχθρικό έδαφος.
Πλην
Στέλνουν πρόσφυγες πίσω στη Δαμασκό οι Δανοί…
Κοπεγχάγη. Από το προηγούμενο καλοκαίρι, όταν η Δανία κατέταξε τη Δαμασκό στους ασφαλείς προορισμούς, εκατοντάδες Σύροι που ζουν στη σκανδιναβική χώρα υπό καθεστώς προστασίας είδαν τις άδειες παραμονής τους να λήγουν και να μην ανανεώνονται. Μεταξύ αυτών η 20χρονη Αγια Αμπο Ντάχερ, η περίπτωση της οποίας έχει πυροδοτήσει μεγάλο κύμα αλληλεγγύης. «Παρότι ο συριακός εμφύλιος ούτε έχει τελειώσει ούτε έχει ξεχαστεί, οι Αρχές της Δανίας θεωρούν ότι οι συνθήκες στη Δαμασκό είναι τόσο καλές που μπορούν να στείλουν πίσω τους πρόσφυγες», είπε στην Deutsche Welle η γενική γραμματέας του Δανικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, Σαρλότ Σλέντε. «Το γεγονός ότι δεν υπάρχει πόλεμος δεν σημαίνει ότι η πόλη είναι ασφαλής για τους πρόσφυγες, αφού ο κίνδυνος διώξεων και επιθέσεων εναντίον τους παραμένει». Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί της Αμπο Ντάχερ έφυγαν από τη Συρία προκειμένου να μην καταταγούν στον στρατό του Μπασάρ αλ Ασαντ. Η ίδια και οι γονείς της υπέστησαν αντίποινα γι’ αυτό και, ένα χρόνο αργότερα, ακολούθησαν τους γιους.
