200 χρό­νια από την Επα­νά­στα­ση του ‘21 – «Το τάμα» της χού­ντας

200 χρό­νια από την Επα­νά­στα­ση του ‘21 – «Το τάμα» της χού­ντας

Γρά­φει ο Χρή­στος Α. Τού­μπου­ρος //

Το τάμα είναι υπό­σχε­ση που δί­νε­ται σε κά­ποια ανώ­τε­ρη δύ­να­μη με αντάλ­λαγ­μα μία χάρη, μια ευ­ερ­γε­σία. Ο πο­λι­τι­κός τάζει –προ­ε­κλο­γι­κά πάντα, γιατί με­τε­κλο­γι­κά «μην εί­δα­τε, μην απα­ντή­σα­τε τον Κίτσο τον λε­βέ­ντη, τον αρ­χι­λη­στή». «Από δω πάν’ οι άλλ’».

Έτσι στο άκου­σμα της λέξης «τάμα» και με τη συ­μπλή­ρω­ση των δια­κο­σί­ων χρό­νων από την Επα­νά­στα­ση του ’21,θυ­μό­μα­στε και εκεί­νο το «Τάμα του Έθνους» ή όπως επι­κρά­τη­σε να λέ­γε­ται το Τάμα του Πα­πα­δό­που­λου.

Τι ήταν αυτό; Ο Πα­πα­δό­που­λος, ένας από τη χου­ντι­κή τριαν­δρία που «γύ­ψω­σαν» για επτά ολό­κλη­ρα χρό­νια την Ελ­λά­δα ανα­κοί­νω­σε στις 14 Δε­κεμ­βρί­ου 1968 ότι «Ελλάς Ελ­λή­νων Χρι­στια­νών» ή όπως ευ­φυώς απο­κλή­θη­κε «Ελλάς Κα­θο­λι­κώς Δια­μαρ­τυ­ρο­μέ­νων» θα εκ­πλη­ρώ­σει την υπό­σχε­ση που είχε δώσει προς τον Θεό η Δ΄ Εθνο­συ­νέ­λευ­ση που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στο Άργος το 1829. Την ανέ­γερ­ση δη­λα­δή ενός με­γα­λο­πρε­πούς ναού του Σω­τή­ρος. Τόπος, τα Τουρ­κο­βού­νια. Κι άρ­χι­σε το τζέρ­τζε­λο ανά πάσα την Ελ­λά­δα. Στην ουσία στο «Τάμα» απο­τυ­πω­νό­ταν η με­γα­λο­μα­νία των Απρι­λια­νών. Η «Ηχώ των Ενό­πλων Δυ­νά­με­ων» (Ιού­νιος 1973) έγρα­φε: «Θα απο­τε­λέ­σει, μετά την οι­κο­δό­μη­σίν του, το τρίτο αρ­χι­τε­κτο­νι­κό οι­κο­δό­μη­μα των Αθη­νών, μετά τον κλασ­σι­κό Παρ­θε­νώ­να και τον Βυ­ζα­ντι­νό Λυ­κα­βητ­τό».

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως το «Τάμα» απο­τυ­πώ­θη­κε με εκεί­να τα τα­ρα­τα­τζούμ, τα «θε­α­τρι­νί­στι­κα», που συ­νό­δευαν τον ανα­γκα­στι­κό έρανο για τη συ­γκέ­ντρω­ση χρη­μά­των προς εκ­πλή­ρω­ση του «ιερού Τά­μα­τος», εμπνευ­στής του οποί­ου υπήρ­ξεν ο Θε­ό­δω­ρος Κο­λο­κο­τρώ­νης. Δεν ξέρω, «αν έτρι­ζαν τα κο­κα­λά­κια του». Ξέρω όμως πως ήταν το πρό­βλη­μα κάθε οι­κο­γέ­νειας. Δύ­σκο­λο να το πε­ρι­γρά­ψει κά­ποιος. Ο φίλος μου, ο Γιώρ­γος με το μο­λύ­βι του «ζω­γρά­φι­σε» την κα­τά­στα­ση.

«Άχ, αυτό το Τάμα έφαγε το μο­να­δι­κό τά­λα­ρο της οι­κο­γέ­νειας.
Όταν ο δά­σκα­λος είπε ότι γί­νε­ται έρα­νος για το Τάμα του Πα­πα­δό­που­λου, η οι­κο­γέ­νεια συ­σκέ­φτη­κε και είπαν να δώσω ένα δί­φρα­γκο. Όλη η χρη­μα­τι­κή πε­ριου­σία της οι­κο­γέ­νειας ήταν ένα τά­λη­ρο. Και δεν μπό­ρε­σε να το “χα­λά­σει” η μάνα μου. Το να μη δώ­σεις τί­πο­τε ισο­δυ­να­μού­σε με αντί­στα­ση για την οι­κο­γέ­νειά μου. Κι έτσι μου έδω­καν ολό­κλη­ρο το τά­λα­ρο.

Πη­γαί­νο­ντάς το στο σχο­λείο και περ­νώ­ντας έξω απ’ το πε­ρί­πτε­ρο με­τρού­σα στο μυαλό μου 50 κα­ρα­μέ­λες λου­κου­μέ­νιες ή δυο μπι­σκό­τα γε­μι­στά με ένα φρά­γκο ρέστα!

Πέ­ρα­σαν πάνω από 50 χρό­νια και δεν μπορώ να ξε­χά­σω ακόμα!»

Αυτό συ­νέ­βη πάνω κάτω σε όλα τα σπί­τια.

Απο­τέ­λε­σμα: Συ­γκε­ντρώ­θη­καν 230 εκα­τομ­μύ­ρια δραχ­μές από δά­νεια, 45 εκα­τομ­μύ­ρια από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, 180 εκα­τομ­μύ­ρια από δω­ρε­ές και ει­σφο­ρές κλπ. Πώς δια­τέ­θη­καν; «Τον Ια­νουά­ριο του 1974, μετά την πτώση του Πα­πα­δό­που­λου, ανα­κοι­νώ­θη­κε ότι τα 406 από τα 453 εκα­τομ­μύ­ρια που είχε συ­γκε­ντρώ­σει το Τα­μείο είχαν κα­τα­να­λω­θεί δίχως να έχουν γίνει ούτε τα σχέ­δια του ναού και το έργο εγκα­τα­λεί­φθη­κε».

Οι Έλ­λη­νες όμως δεν εγκα­τέ­λει­ψαν αξίες και ιδα­νι­κά, νο­ή­μα­τα και κα­νό­νες ζωής που φύ­τε­ψαν οι Επα­να­στά­τες του ’21, αυτοί οι ήρωες, οι αλη­θι­νοί εθνι­κοί υπη­ρέ­τες. Σή­με­ρα που τα πάντα επι­βάλ­λο­νται και φέρ­νουν τη στά­μπα της πα­γκο­σμιο­ποι­η­μέ­νης κα­τε­βα­σιάς, τα δι­δάγ­μα­τα του ’21 είναι επί­και­ρα όσο ποτέ άλ­λο­τε και οι ήρωές του φω­τει­νά αστέ­ρια στο διάβα μας.

Το τέλος των δι­κτα­τό­ρων είναι γνω­στό. Οι επα­να­στά­τες του ’21 ζουν και με­γα­λουρ­γούν. Όσο κι αν «γα­νώ­θη­καν» από Τά­μα­τα κι άλλα τόσα ανό­σια πρά­μα­τα.

Print Friendly, PDF & Email